Onze hele road trip was meer dan 5000km lang. We begonnen begin juli in Mechelen, doorkruisten Frankrijk en arriveerden in een kuststadje in Catalonië, genaamd Llança. Hier hadden we drie dagen om te acclimatiseren aan het hete Spaanse klimaat. Vervolgens verbleven we een dikke week in ons huis onder de zon, Villa Perla Azul. Hier kwam ik volledig – eindelijk – tot rust. Deze rust was zeker nodig voor wat onze road trip verder nog in petto had. Eigenlijk begon de reis nu pas!

Deel drie van onze road trip in Spanje was het meest vernieuwend. Ik bezocht stadjes waar ik nog nooit eerder geweest was. Het wakkerde mijn liefde voor Spanje alleen maar aan. Mijn hart ging altijd eerder uit naar La Bella Italia, maar ik durf het land waar de zon nooit ondergaat nu gerust een van mijn favoriete bestemmingen noemen. Hoeveel ik ook van de authentieke straten en pleinen in Toscane hou, de witte dorpjes van Spanje doen me toch ook iets.

Maar eerlijk is eerlijk, de Italiaanse keuken zal het voor mij nog altijd winnen van de Spaanse (long live the Italian bruschetta’s!). Jammer genoeg heb ik geen gedetailleerde herinneringen of foto’s van mijn vakanties in Rome, Milaan en Toscane. Reden te meer om eens terug te gaan en jullie over mijn favoriete streek in Europe te vertellen niet?!

Gaat jouw voorkeur eerder uit naar Spanje of toch Italië?

 

Week 3 – Road trip in Spanje

Nerja, Costa del Sol

Na vier uur rijden kwamen we aan in het drukkend warme Nerja. Dit kuststadje is net iets minder bekend dan Malaga, dat maar 60km verderop ligt. Nu, ik dacht toch dat het niet zo bekend was bij buitenlanders… tot ik achter elke hoek een horde Britten tegenkwam! Jeezes, bijna geen Spanjaard gezien daar!

In Nerja verbleven we in een prachtig, hogerop gelegen appartement van vrienden. Ze vertelden ons dat het in zomers Nerja vreselijk is qua toeristen, maar dat die zich eerder beperken tot het centrum. Deze toeristen kennen ook alleen de typische kleine “verborgen” strandjes die Nerja typeren – “Nerja heeft geen echt strand”, zeggen ze dan. Dat komt alleen omdat ze niet verder kijken dan hun neus lang is. (Of omdat ze te lui zijn om de steile afdaling te doen die er naartoe leidt. I don’t blame them, though…) Playa Burriana is echter een strand zoals je dat in België aan de Noordzee ook zou kunnen tegenkomen. Maar dan met continu goed weer. En blauw, mediterrane water. En strooien parasollen.

Ik kan me best voorstellen dat Nerja tijdens het laagseizoen een ideale plek is om te ontsnappen aan het koude Belgische weer. De enige keren dat de zon zich verborg, was toen de mist vanuit de zee het binnenland introk; zo erg soms, dat we de verdieping onder het appartement niet meer konden zien! Net zo plots als de mist opdook, trok ze ook weer weg. En dan was het weer zweten geblazen.

Ik denk niet dat ik ooit al zoveel gezweet aan een stuk door heb als in Nerja. Als je nog maar met je ogen knipperde, liepen de druppels al langs je slapen. De helling beklimmen om het centrum van Nerja te bezoeken, was dan ook net als een berg beklimmen in een sauna. Heet! Zweet!

Onderweg langs de kust wandelde ik langs al die typische strandjes die ik al bestudeerd heb op foto’s. Prachtig gewoon! Maar ook hier moet je steeds een hele trap af om er te geraken en de dag er te kunnen doorbrengen. (Het probleem zit ‘em natuurlijk vooral in het feit je op het einde van de dag deze helling ook weer op moet. Good luck!)

Nerja heeft van die leuke smalle straatjes. Ik heb altijd geweten dat ik niet goed de smalheid in een foto kan vatten (kijk maar naar mijn foto’s van Sitges bijvoorbeeld). Voor het warme zomerweer – het kan er makkelijk boven de 40°C worden! – hebben ze leuke driehoekige zeildoeken opgehangen om een beetje schaduw te creëren.

Zoals ik al zei, is Nerja heel druk in de zomer. En omdat er hier en daar toch wat zigeuners rondlopen, was ik extra aandachtig op mijn spullen. In Andalusië moet je daar steeds voor oppassen. In Spanje ben ik gelukkig nog nooit bestolen, maar de Roma’s in Parijs slaagden er toch in mijn iPhone te stelen. *snif*

Nerja heeft een heleboel toeristische restaurants – Little Italy is niet alleen de beste pizzeria die je er zal tegenkomen, het is ook de goedkoopste en elke dag staat er een ellenlange rij aan te schuiven om een hapje te mogen proeven – maar ook een heleboel restaurants voor de fijnproevers. Ik ben helemaal geen foodie – je hebt waarschijnlijk nog nooit een moeilijkere eter ontmoet dan ik, vraag maar aan mijn vader – maar als het lekker is, zeggen we het ook. Een moeilijke eter zijn als je op reis bent, is een van de grootste moeilijkheden waar je mee te maken krijgt als reiziger (en couchsurfer), maar dat is een onderwerp voor een andere keer.

In Nerja maakten we een reservatie in restaurant Bakus, maar jammer genoeg bleken we een fout nummer gebeld te hebben. Nee, het was niet een blond moment van mij! (Maar geloof me, er zijn er genoeg andere geweest.) Andere opties waren Restaurante 34 en een Italiaans restaurant waarbij we binnen in de patio zouden moeten zitten (en we wilden heel graag zicht op zee). Uiteindelijk zijn we in een visrestaurant beland – hierbij draaide mijn maag zich al om, want ik lust niets dat uit de zee komt – genaamd Puerta del Mar. Mijn verrassing was groot toen ik ontdekte ze er ook superlekker vlees serveerden. We aten ook een keer op het strand, in “de Playa y Sol”. Ook een aanrader voor een lekker vleesje! En laat zeker een plaatsje – een groot plaatsje – vrij voor een van de enorme coupes ijskreem dat ze hier hebben. Je hebt waarschijnlijk nog nooit zo’n grote coupe gezien. Geloof me. (Als je enkel een ijsje wil, kan je zulke coupes ook bestellen in Tropy Sol. Je krijgt hier trouwens een mini-ijsje bij je koffie!)

Frigliana, Costa del Sol

Op een paar kilometer van Nerja ligt het schattige bergdorpje Frigliana – de naam alleen al is zo mooi! Na een kronkelige rit door de bergen – op een Vespa. Een rode. Iiiiiih! – kwamen we aan in een van de witte dorpjes die ik zo geweldig vind. Frigliana lijkt enorm op Santorini en daar wil ik al heel lang eens naartoe! Ik was er niet alleen geobsedeerd door de smalle straatjes met witte muren en mozaïeken kinderkopjes, maar ook door de wondermooie, schattige, hartverwarmende blauwe deuren. (Het zou ook kunnen dat het hete weer mijn hart verwarmde, but who cares?)

Met ons tweetjes verkenden we het dorp. De straten waren leeg – welke zotten gaan er ook met zulk weer trappen op en af klimmen? – dus ik kon op mijn gemak foto’s maken. Hieronder zie je een “selectie”.

Maro, Cerro Gordo, La Herradura, Punta de la Mona

Op de tweede en laatste volledige dag aan de Costa del Sol maakten we een mini road trip langs Maro (waar de Zweedse koning zijn buitenverblijf heeft), Cerro Gordo (waar enkele prachtige villa’s staan), La Herradura (een mooi, levendig badstadje) en Punta de la Mona (een surfers paradijs met een geweldige haven).

Hoewel er niets speciaals gebeurd is op deze mini road trip in onze grotere road trip, hoefde dat ook niet. Ik had een leuke tijd met mijn papa en zijn vrienden – misschien ook wel mijn vrienden nu – en meer had ik eigenlijk niet nodig op deze reis. Dit was geen reis van grote avonturen, maar een reis om tot rust te komen. Soms denk ik dat, omdat ik een blog heb, elke trip een uitdaging moet zijn. Maar soms kan je ook gewoon op reis gaan om te relaxen. Vroeger kon ik een hele dag aan het zwembad hangen zonder aan iets of iemand te denken, zonder iets te doen, en deze zomer heb ik opnieuw ervaren hoe dat is. Het hoeft nog steeds niet te lang te duren – ik ben nog steeds dol op het ontdekken van nieuwe stadjes en locaties – maar dit heeft me zeker deugd gedaan.

Moraira, Cabo de Nao, Javea, Denia 

Na drie dagen in Nerja, vertrokken we naar andere vrienden die in Moraira verbleven. Dit is nu het derde jaar dat we onderweg terug naar België nog enkele dagen bij hen doorbrengen. De vorige jaren bezochten we onder andere Guadalest, Benidorm, Calpe en Moraira zelf. Deze keer maakten we onderweg naar Javea (waar ik niets aan vond) een tussenstop in Cabo de Nao, waar een leuke vuurtoren staat, en dan reden we door naar Denia. Jammer genoeg zijn we hier door de regen niet zo lang gebleven – ja regen, nog nooit gezien in deze regio in deze tijd van het jaar! Ik heb toch een klein stukje van het centrum van Denia kunnen zien. Hier stopt trouwens ook een ferryboot die je in slechts 45min. tot in Ibiza brengt.

Mijn road trip langs de oostkust van Spanje is veel beter meegevallen dan verwacht! Zoals ik twee weken geleden al schreef, hou ik er niet van om uren aan een stuk in de wagen te zitten. Maar de tussenstops waren het meer dan waard.

Ben jij wel eens op een road trip geweest? Waar? Hoe was het? Laat het me weten!