Eindelijk mag ik het zeggen! Ik heb alle moeite van de wereld gedaan om het zo lang mogelijk voor mezelf te houden – of tenminste totdat het officieel werd – maar nu weet je het: I’m going to India! *vreugdedansje*

Eerlijk gezegd is India niet de eerste plaats waar ik naartoe zou gaan in Azië. Na mijn bezoek aan Thailand 8 jaar geleden, zou ik misschien eerder naar Indonesië of Vietnam gaan. Azië is echter niet mijn favoriete continent op de wereld en India is zeker niet het eerste land waarnaar ik zou overwegen op reis te gaan (zeker met de negatieve berichten de laatste tijd over hun omgang met vrouwen).

Wiens keuze is het dan wel? Ik volg dit schooljaar een speciaal programma aan de Antwerp Management School dat mij naar drie continenten zal voeren: de 3 Continent Master in Global Management (oftewel 3CMGM). Na het eerste semester in Antwerpen, verhuis ik voor een dikke drie maanden naar Bhubaneswar in India en ten slotte naar New York City. Een programma van 12 maanden in totaal.

Dit weekend vertrek ik op een driedaagse teambuilding met “mijn nieuwe familie”. Deze groep bestaat uit mensen uit de hele wereld, maar voornamelijk uit België, India en de US. We zullen samen lief en leed delen, studerend en reizend rond de wereld.

Afgelopen donderdag is mijn Lonely Planet van India toegekomen en dat is voor mij het teken om mijn plannen voor dit jaar te delen met de rest van de wereld. Lonely Planet is mijn favoriete reisgids en de India-editie kon dan ook niet ontbreken.

Zoals ik al zei is India niet mijn eerste keuze bestemming als het aankomt op reizen of studeren in Azië, maar hoe dan ook: het lijkt me een geweldige ervaring. Toch maakt het me een beetje bang. Reizen maakt misschien wel deel uit van mijn jaarlijkse activiteiten, maar ik ben niet fearless. Allesbehalve! Bij elke reis is er wel iets waar ik me ongemakkelijk bij voel. Ik deel graag mijn angsten met jullie en als je ervaringen kunt delen of advies hebt, kan je die gerust onderaan achterlaten.

Staat India hoog op jouw lijstje met favoriete bestemmingen?

 

Waarom ik bang ben om naar India te gaan:

1. Het is er vuil.

Als je rondhoort bij mensen die al naar India zijn geweest, is een van de opmerkingen die altijd terugkomt: het is er heel vuil. Meestal geven ze dan Mumbai als voorbeeld, maar voor een Pietje Precies als ik – met lichte smetvrees – betekent dat waarschijnlijk dat ik er flessen en flessen en flessen hand sanitizer door zal slaan. Natuurlijk verwacht ik er niet dezelfde standaarden als thuis, maar het maakt me toch een beetje zenuwachtig over waar ik terecht zal komen.

2. Er is veel armoede.

En daar kan ik niet goed tegen. Daarom dat ik ook niet graag in Brussel kom. Onderaan de torenhoge kantoorgebouwen zie je overal bedelaars. De kloof tussen arm en rijk kan niet duidelijker zijn en volgens mij wordt dat in India niet anders. Het beetje research dat ik al deed deze maand, heeft me geleerd dat de Indiërs armoede heel anders zien: ze zijn pas arm als ze ongelukkig zijn. India wordt beschreven als een vriendelijk land waar iedereen glimlacht. En kan een glimlachende persoon ongelukkig zijn?

3. Iedereen wordt er ziek.

Nog iets dat bij alle eerdere bezoekers aan India overeenkomt: iedereen werd er ziek. Van het eten, van het water… Ik word nu niet snel ziek – gelukkig maar, want ik haat ziek zijn – maar het is niet bepaald iets waar ik naar uit kijk. Zeker niet op reis. Het is natuurlijk wel de moment om een reistip uit te testen die ik ooit kreeg in Costa Rica: als je naar een land als India gaat, moet je eerst en vooral de lokale yoghurt eten. Die ligt dan een film om je maag, waardoor de kans op ziekten (zoals salmonella) al wat kleiner wordt.

4. Het eten is er anders (en ik lust niet veel).

India is natuurlijk het land van de curries. Ik hou wel van pikant eten, maar nu ook weer niet voor elke dag. (Wie wel?) Maar natuurlijk hebben ze er ook een heleboel andere typische gerechten. Sommigen daarvan zijn met banaan (bah!). Enkele regio’s in India zouden ook grotendeels vegetarisch zijn en ik zeg altijd: als ik een week zonder vlees moet, overleef ik het niet. Jah… Ik zal altijd vlees over groenten verkiezen.

 

5. Het land is erg religieus (en ik niet).

Als ik ga couchsurfen, ben ik altijd voorzichtig met wat ik over religie zeg. Je weet nooit wat iemand anders gelooft totdat je erover hebt gesproken. Religie is een gevoelig gespreksonderwerp en India is een enorm gelovig land. Een van mijn angsten is dan ook om de bevolking te beledigen met een door hen verkeerd geïnterpreteerde uitspraak. Het is nooit mijn bedoeling om mensen te beledigen, maar het hangt er natuurlijk vanaf hoe zij mijn boodschap begrijpen. Kortom, ik wil niet degene zijn die de glimlach van de Indiërs hun gezicht haalt…

6. Vrouwen worden er niet altijd juist behandeld.

Je hebt het vast wel geleden in de krant: meisjes in India die verkracht worden en voor dood worden achtergelaten. En zegt de media? Het is hun eigen fout. De man(nen) werd(en) uitgedaagd. Yeah, right. Ik er dus altijd voor moeten zorgen broeken tot over de knie te dragen en schouderbedekkende T-shirts. En eventueel een sjaal over mijn hoofd om mijn blonde haren te verstoppen op uitstappen.

7. Waarschijnlijk lijd ik er aan FOMO.

Wat ik ook vaak hoor – en eigenlijk is dat misschien niet zo verbazend – is dat er weinig Wi-Fi is in India. En als dat komt uit de monden van mensen die al vinden dat er in België weinig Wi-Fi te vinden is, dan wil dat al wat zeggen. Mijn FOMO (Fear Of Missing Out) reikt echter verder dan het missen van alles wat er in de wereld gebeurd door een gebrek aan Wi-Fi. India is een groot land en ik zal nooit alles kunnen bezoeken wat er te zien valt. Hoe weet ik of ik zoveel mogelijk heb gezien van wat er de moeite is? Dat ik niets noodzakelijk mis?

8. Het land is enorm groot!

En ik rijd niet graag uren aan een stuk. Dat schreef ik ook al over mijn roadtrip in Spanje van afgelopen maand. Maar als ik zeg dat India groot is, moet je er rekening mee houden dat het in de top 10 van grootste landen (in oppervlakte) staat. Wat je ook wilt bezoeken, je bent al vaak 1000km onderweg.

9. De manier van leven ligt erg buiten mijn comfort zone.

Mensen in andere landen leven sowieso al anders, maar Azië is toch een groot verschil met Europa. Ik zal in India natuurlijk op een moderne campus verblijven, maar zelfs dan zal het leven er heel anders zijn dan hier in België. En dat brengt me eigenlijk tot mijn laatste puntje…

10. Misschien kan ik me niet aanpassen.

Ik ben bang dat ik me niet zal kunnen aanpassen aan de Indische cultuur. Twee weken Thailand was zeker genoeg voor mij (en daar was ik om vakantie te vieren, niet om te studeren!). Nu verblijf ik maar liefst drie maanden in Holi India. Dat is waar ik uiteindelijk het meeste schrik voor heb: dat ik er ongelukkig zal zijn omdat ik me niet kan aanpassen en me continu een buitenbeentje zal voelen.

Maar ondanks dit lijstje kan ik oprecht zeggen en met een grote glimlach: ik ben dolblij dat ik deze ervaring ga mogen meemaken! De studies zullen zwaar zijn, maar interessant en volgens mij wordt de algehele ervaring van leven in India ook zo.

Ik kijk er al naar uit om mijn reizen met jullie te delen. Het wordt een geweldig jaar!