48 uur in Wenen op een budget

Wenen is een dure stad. Wenen is te groot om te voet te doen. Wenen kan je niet zien in 48 uur. Dat en meer waren de ideeën waarmee ik naar de Oostenrijkse hoofdstad vertrok. Ook in de reisgidsen leek Wenen een erg dure stad voor studenten met een gelimiteerd budget. Desondanks heb ik heel Wenen gezien in 2 dagen en voor €150 alles inbegrepen.

Het eerste wat me opviel toen mijn BlablaCar arriveerde in Wenen, was dat de stad me heel erg aan Parijs deed denken. Dezelfde grandeur, dezelfde architecturale stijl langs brede straten en lanen. Na mijn bezoek aan Bratislava deed dit me best op mijn gemak voelen.

Eerst trok ik met het uitstekende openbaar vervoer van de stad naar mijn Airbnb in de St. Marx buurt. Ik kocht een 48-uur kaart en sprak met mezelf af dat ik alles in die tijd moest gezien hebben dat ik wilde zien. En dat was veel! Met deze kaart (€13,3) kan je al de trams, bussen, metro’s (S- en U-bahn) gebruiken. Je stempelt de kaart bij je eerste rit af en vanaf start de tijd. Go!

Omdat ik zo weinig tijd had, was ik ook redelijk goed voorbereid. Ik had een vier jaar oude 100% Wenen reisgids bij die ik eens uitgebreid zou testen. Dat is niet zo uitgedraaid als ik dacht. Mijn ervaring met de drang om doelloos rond te lopen in een nieuwe stad te verdringen, bleek moeilijker dan gedacht! What can I say… I am a hopeless wanderer!

Karlsplatz

Karlsplatz was een buurt die ik niet in de lijst had opgenomen, maar omdat dit de dichtstbijzijnde grote halte was, dacht ik dat ik er best wel mijn eerste avond kon doorbrengen.

Karlsplatz heeft een leuk plein met een mooie kerk (de Karlskirche). Maar waar ik het meeste bewondering voor had, was het nog veel mooiere universiteitsgebouw (de spierwitte Technische Hochschule). De achterliggende straten worden gekenmerkt door wat alternatievere en kunstwinkels, maar eigenlijk was ik op zoek naar de Naschmarkt. Dat is een plein met veel barretjes waar de Wieners zelf ook graag een terrasje doen. Overdag heeft er ook een exotische markt zijn stek gevonden.

De reden waarom ik de Naschmarkt uiteindelijk niet vond, was omdat ik een keer besloten had de uitgestippelde weg van de reisgids te volgen. Maar, blond als ik ben zeker?, lukte het kaart lezen niet zo best. Uiteindelijk heb ik het maar opgegeven en het later eventueel nog eens te proberen. Met de hulp van vriendelijke voorbijgangers vond ik uiteindelijk mijn weg naar de wereldberoemde Stephansdom.

Stephansplatz

Het was meteen duidelijk dat ik de juiste richting uitliep toen ik op zoek ging naar Stephansplatz. Ook al volgde ik de massa een tijdje, het had niet lang geduurd voor mijn aandacht werd getrokken door de rustigere Neue Markt en diens mooi verlichtte fontein. Daarna liep ik verloren in een hele grote, chique buurt. Hoeveel Louis Vuittons kan je in één buurt vinden? Het leken er wel tien!

Uiteindelijk ben ik dan toch tot op Stephansplatz geraakt. Zelfs als je niet weet wat het is, besef je wel dat je op de juiste plek bent: massa’s mensen krioelden over het plein ondanks de kou. En dat allemaal om de Stephansdom te zien, verlicht tijdens de vroege avondval.

Na een rondje te hebben gelopen rondom de Dom, had ik inmiddels best honger gekregen. Ik belandde in een restaurant, Sparky’s, waar de niet-rokers in een aparte ruimte gezet werden. Echt waar! Ik heb er wel voor een goed prijsje ok gegeten. De ober had precies een beetje medelijden toen ik vroeg voor a table for one en hij kwam steeds terug om een babbeltje te doen. Dat heb ik wel gemerkt in Wenen: alle obers zijn er super vriendelijk en behulpzaam!

Groots Wenen

Mijn volledige dag in Wenen begon ik in Café Central, het meest traditionele koffiehuis waar je kan ontbijten in Wenen (volgens 100% Wenen). Om een uur of negen was het er al redelijk druk. Het is dan ook een heel populair etablissement; en niet alleen ’s morgens! Heel de dag door zitten er mensen uren aan een stuk met een krant of boek en een lekkere kop melange.

Ikzelf bestelde er een traditioneel “Wiener Frühstück” met een hardgekookt eitje, croissant en toast, confituur en koffie. Met een lekker ontbijt achter de kiezen zag ik het helemaal zitten om aan een lange dag wandelen te beginnen!

Opnieuw deed ik een poging om mijn reisgids te volgen. Zo kwam ik terecht op Michaelersplatz. Bijna miste ik de Michaelerkirche, omdat de Hofburg meteen alle aandacht naar zich toetrekt. Binnenin vind je de Spaanse Hofreitschule en het Sissi museum. Wegens beperkte tijd en budget ben ik er niet naar binnen geweest, hoewel ik me heb laten vertellen dat de generale repetities van de paardenshow goedkoper en ook de moeite zijn!

Ik liep door de Hofburg de Heldenplatz op. Onderweg bewonderde ik de paardenkoetsen die voorbij kwamen, vroeg me af waarom het gras zo slecht was onderhouden (er was blijkbaar een parade geweest voor ik aankwam hoorde ik achteraf) en ik probeerde binnen te geraken in de Nationale Bibliotheek (wat niet mag als je geen toegangsbadge hebt, maar wie niet waagt niet wint!).

Ondertussen was ik alweer vergeten dat ik mijn gids aan het volgen was, dus had ik een stuk overgeslagen. Daar trok ik me even niets van aan en ik liep door de Volksgarten, langs het Parlementsgebouw naar het Rathauspark. Het park was niet volledig open omdat de kersmarkt al voorbereid werd, maar ik kon toch een glimp werpen op het mooie stadhuis van Wenen. Ik heb er ook een tiental foto’s van de oogverblindende herfstkleuren genomen en ik speelde paparazzi (no shame!) door foto’s te maken van een vrouw die speelde met haar hond. Ook liep ik langs het Burgtheater, waar toen Antigone van Sophokles werd opgevoerd, een tragedie die ik ooit eens voor de Griekse Olympiade heb vertaald. Had ik wel willen zien!

Hierna was ik te moe en hongerig om nog verder te lopen. Ik probeerde aan de hand van mijn gids een stuk te skippen en liep zo per toeval langs Ferstel Passage, een heel leuke, mooie gallerij die niet in de gids stond. (O my God!) Nadat ik de gallerij kort verkend had – ik stierf inmiddels van de honger – belandde ik terug op Stephansplatz.

Je zou denken dat ik het inmiddels zou opgeven – ik liep weer maar eens verloren – maar zo ontdekte ik heel leuke verborgen straatjes in Wenen! Met wat hulp van de vriendelijke Wieners vond ik dan toch de fel aangeraden Franziskanersplatz. Het plein is vrij klein, maar ziet er erg romantisch uit door de mooie pastelkleurige kerk. Ondanks de beperkte vierkante meters, bleef ik maar zoeken naar een adresje uit de reisgids dat blijkbaar niet meer bestond. Dat ontdekte ik toen ik het populaire Kleines Café binnenstapte om erachter te vragen.

Studentenbuurt

Ik was eigenlijk best moe tegen nu. Heel Wenen op 1 dag? Je zou voor minder! Maar ik liet me niet doen. Een heel stuk van de wandeling heb ik geskipt, zodat ik enkel liep langs de dingen die ik nog wou zien. Tegen dan had ik ook door dat een reisgids volgen misschien toch niet voor mij bestemd is. Als je bewust doelloos rondloopt in een stad, kan je gewoon niet verloren lopen. Dat is immers het doel van random rondwandelen!

Ik liep langs de Weense versie van de Spaanse trappen, het studentenrestaurant Centimeter waar je je broodje betaalt per centimeter (maar dat bestond niet meer) en, mijn favoriet, een verborgen Joods kerhof, het Jüdischer Friedhof Rossau, dat je alleen kan bereiken door een bejaardentehuis door te lopen en dag te zeggen tegen de oudjes met hun tandeloze glimlach. Ten slotte ben ik ook vrij snel de Servitenkirche uitgerend omdat het er vanbinnen maar krakkemikkig uitzag. Het leek wel of ik de houten balken kon horen zuchten en kraken…

Toen ik het Sigmund-Freud-park bereikte, ben ik van de vermoeidheid de eerste de beste plek binnengelopen voor een hapje en een drankje. Dat had ik wel verdiend! Het heeft me best veel gekost achteraf gezien. Had ik een beetje verder gelopen, had ik een koffietje kunnen drinken in leuke barretjes met veel studenten. Maar het was wel een heel lekker stuk bodding dat ik verorberd had!

Belvedere

Mijn laatste dag had ik met een Vlaamse vriend, die twee jaar in Wenen zal studeren, afgesproken om nog wat rond te wandelen in de stad. We bezochten enkele nieuwe dingen, maar liepen ook bijna het hele parcour van de vorige dag opnieuw. Het leuke was vooral nog eens wat bij te praten na elkaar een jaar niet meer te hebben gezien.

Eerst bezochten we het kasteel Belvedere. Na enkele foto’s liepen we een straat in vol Ambassades, waaronder de Belgische. We liepen ook naar Schwarzenbergplatz met een fontein die ’s avonds alle kleuren van de regenboog heeft en waar een Russisch monument het straatbeeld domineert.

Die avond reed ik in een vuurrode Audi A5 terug naar Bratislava. En als je weet dat rood mijn favoriete kleur is en Audi mijn favoriete automerk, dan kan je je vast inbeelden hoe opgewonden ik daarover was! Bovendien was het koppel dat me vervoerde Spaans en Argentijns. Spaans was dan ook de voertaal op mijn vraag! Ik heb dus mijn vijf talen kunnen oefenen: Vlaams met mijn Belgische kameraad, Frans op beide luchthavens, Duits in de Slovaakse Airbnb, Engels in het algemeen en Spaans in de auto. Mij hoor je niet klagen!

Op enkele dingetjes na heb ik alles gezien en gedaan wat ik wilde doen in Wenen. Geslaagde trip? Zeker weten!