Mijn verblijf in New York was waarschijnlijk niet zoals iedereen het zich zou voorstellen. Ik huurde een oubollig appartement in Queens samen met drie Indische jongens en bracht mijn avonden liever door in Little India (officieel Jackson Heights) en in de lokale pool bar. Desondanks kan ik me geen betere manier voorstellen om mijn tijd in the Big Apple door te brengen.

Voor het eerst samenwonen met roommates

Mensen die mij persoonlijk kennen, weten dat India een enorme indruk op me heeft achtergelaten. Omdat ik er nog lang geen genoeg van heb, ga ik binnenkort dan ook nog eens terug. Samenwonen met Indiërs was op het eerste zicht iets waar ik nooit mee zou kunnen omgaan, maar eigenlijk was het een geweldige ervaring: mijn roommates (tevens mijn klasgenoten) gunden me enorm mijn privacy, iets wat natuurlijk voortkomt vanuit hun cultuur en opvoeding, maar ook vanuit hun persoonlijkheid. Het zijn gewoon alle drie echt “chille gasten”.

Eerst was het best wel wennen. Ik probeerde me aan hen aan te passen op zoveel mogelijk vlakken, omdat ik natuurlijk – hoe je het ook draait of keert – in de minderheid was. Ik ging met hen mee eten na tien uur ’s avonds, ging laat slapen en stond vroeg op. Maar als je tijdens de dag niet in staat bent om wat slaap in te halen, dan hou je van die vreemde leefschema’s niet lang vol. Na twee weken kreeg ik er verteringsproblemen (en humeurproblemen) van en begon ik meer mijn eigen ding te doen.

Hoeveel we ook ons best deden om ons aan elkaar aan te passen, twee maanden was in mijn geval toch wel lang genoeg. De grootste ergernissen van mijn kant waren de dingen die alle kotgenoten ook bij elkaar ondervinden; verschillende standaarden in properheid voorop natuurlijk (wat wil je als je met drie mannelijke studenten samenwoont). Maar zoals ik al zei, ik had met niemand anders willen samenwonen!

Het dure New Yorkse leven

Mijn eigen ding doen betekende dat ik vaker in de lokale diner (Jax Inn Diner) ging eten. Het was zo een retro eetgelegenheid met zetels, gratis water en free coffee refills zoals je in de films ziet. Maaltijden in deze diner waren relatief duur, maar nog steeds goedkoper dan in Manhattan. Bovendien probeerde ik het altijd zo te regelen dat ik twee keer van mijn maaltijd kon eten, waardoor de prijs natuurlijk al snel gehalveerd werd (long live doggy bags!). Door de enorme Amerikaanse porties kon ik van een mac ’n cheese van $14 al snel twee keer genieten.

Boodschappen doen verdeelden we onderling. Om de beurt gingen we voor gemiddeld $20 halen wat we nodig hadden. Ook de afwas doen en koken verdeelden we op basis van wie goed was in wat (kortom, ik deed altijd de afwas).

Shoppen deed ik eigenlijk niet tot de laatste week. De dollar stond tijdens mijn verblijf bijna gelijk aan de euro, waardoor het niet echt voordelig was (bovendien had ik me in India ook al goed laten gaan).

Rondtrekken in de stad deed ik vrijwel altijd met de metro (een maandabonnement kost $117). Veel goedkoper dan de taxi, die in New York eigenlijk nog relatief betaalbaar is, zeker in vergelijking met België. Je moet trouwens de horrorverhalen van de New York subway niet geloven. Ja, je zal de vreemdste types tegenkomen als je de metrolijnen verkent, maar als je hen negeert is het wel de beste manier om ergens snel te geraken!

De was werd gedaan door de medewerkers van de lokale Laundromat. Dat bespaarde veel van onze zeldzame vrije tijd en de prijs verschilde zelfs niet zoveel als wanneer je zelf zou uitvogelen hoe de wasmachines werkten. Bovendien was de kans zo toch iets kleiner dat mijn witte was roze uit de machine zou komen…

Uitgaan deden we, zoals gezegd, meestal in de lokale pool bar en niet zo vaak in Manhattan. Alcohol in NYC is trouwens niet zo goedkoop. Je betaalt al snel $7 voor een glas bier, $10 voor een glas wijn en $12 voor een cocktail. En als je twee terrassen aan je appartement hebt, wat is er dan beter dan een volledige fles Campo Viejo van $10 te kopen en er thuis van te genieten?

Naar school gaan in New York

Fordham University verschilt niet zoveel van een Belgische universiteit. Alleen moet je je badge scannen elke keer als je binnen en buiten loopt (zelfs om van het ene gebouw naar het andere te gaan) en hebben ze een Starbucks machine in de cafetaria. Bovendien stond de airco er zo hard dat ik telkens naar de 30°C buiten vluchtte om terug wat op te warmen en de blauwpaarse kleur uit mijn uiterste ledematen te krijgen.

Onze proffen waren over het algemeen echt geweldig. De meesten wisten echt waar ze het over hadden en konden hun vak op een interessante manier brengen. Wat minder leuk was, was de berg werk waarmee we opgezadeld werden. We hebben ons allemaal te pletter gewerkt en zelfs enkele weken als slaperige zombies rondgelopen om vier maanden werk in twee maanden rond te krijgen. Van sightseeing is er dan ook niet zoveel in huis gekomen als ik had gehoopt. Anderzijds heb ik wel de graduation gekregen waar ik altijd van droomde – caps, gowns, roll, authentieke ceremonie met een class valedictorian die ons met haar speech tot tranen toe bewoog, en enkele van mijn favoriete personen om me te steunen.

Elke dag liep ik bovendien langs Central Park, over de drukke Columbus Circle, richting het bruisende theatercentrum Lincoln Center, waar ook Juillard haar thuis heeft, om naar school te gaan. De dag dat ik terug naar huis moest heb ik diezelfde wandeling nog een laatste keer gemaakt, omdat het echt zo’n typerende wandeling is die je het bruisende leven van New York laat opsnuiven.

Calling New York “my home”

Wie kan er niet zeggen dat ze nooit een seconde gehoopt hebben New York ooit hun thuis te mogen noemen? Ik zeker wel. Nu ik de stad effectief mijn thuis kon en kan noemen – elke plek waar ik ooit langere tijd gewoond heb en me effectief thuisgevoeld heb durf ik oprecht een “thuis” noemen – vind ik wel dat ik moet specifiëren dat “Queens” meer als “thuis” voelt dan “Manhattan”. Ik zou nooit in Manhattan kunnen wonen. Hoewel ik van de drukte hou, is er een reden waarom ik liever in een kleine stad dan een grote stad woon. Het leuke in New York – en ook thuis in België – vind ik dat ik in een stad woon waar alles is, maar als ik echt de drukte van een grote stad wil voelen, heb ik de keuze om erheen te gaan. Door in Queens te wonen had ik datzelfde gevoel.

Wil ik nog eens terug naar New York? Zeker! Ik heb lang niet alles kunnen doen dat ik wou doen. Zou ik er ooit willen wonen? Misschien, maar niet voor altijd. Ik heb het gevoel dat ik ergens langere tijd kan wonen nog niet vaak gehad. Behalve bepaalde steden in België, noem ik Barcelona, London en Parijs (ook drukke steden, ik weet het) veel oprechter “my home”. Hoewel New York een geweldige ervaring was, had ik me er misschien (ondanks waarschuwingen) toch iets te veel van voorgesteld.

Toch verliet ik New York met een zwaar hart. Meer omdat het 3CMGM programma erop zat dan omdat ik New York zal missen. Naar New York kan ik altijd nog terug, maar 3CMGM kan je niet overdoen. Het was financieel toch wel een opluchting om te kunnen vertrekken uit NYC. Er wonen, het is niet voor iedereen weggelegd. Dat wist ik tervoren wel, maar nu weet ik het nog veel meer.

Wonen in New York is op zich een aanrader. Het is een ervaring die iedereen eens zou moeten meemaken. Het is een dynamische stad waar je het gevoel hebt dat alles mogelijk is. Maar kijk best wel uit dat je een aardig centje op zak hebt, ook al zijn er een heleboel gratis activiteiten in New York waaraan je kan deelnemen. 

Waar in de wereld zou jij willen wonen als je kon?