Horseback riding in the Costa Rican rainforest

Voor Nederlands, klik hier

What is every little girl’s dream? To get a horse. Or a pony. Isn’t it?

Although this wasn’t my dream when I was little, I have always wanted to ride a horse. And by riding a horse I do not mean walk around in circles at the town fair with someone else holding the reins.

What I really wanted to do was go horseback riding, independently, in a field (because it seems easier and just as memorable as riding on a beach). (And no, not necessarily on the old town road neither lol)

Here’s my first experience with horseback riding.

horseback riding costa rica

Horseback riding in the Costa Rican rainforest

It was in the winter of winter of 2011 that I went to Costa Rica. After the big adventure of crossing the border from Nicaragua to Costa Rica (on foot, no less), I was already thrown into a new adventure the next day. When we arrived in Bijagua – we stayed at a lodge my dad chose based on reviews about the famous Alejandro – we were almost immediately pulled towards the stables.

And that’s where we met him.

Alejandro is… amazing. He’s this mentor kind of person. He’s like a horse whisperer or something. It’s like he communicates with the horses on a different level. And the man himself has some great stories to tell.

horseback riding costa rica

On our second day, I was brought out to the stables again to go for a ride. Alejandro handed over the most enthusiastic and strong-willed horse to me (let’s call him Speedy). Which I thought was totally fine… until we left the stables.

We rode up a narrow, muddy path and up a hill. The lodge were we stayed was located in a forest area, so the air was very moist. Once we reached the top, however, the vegetation changed into wide, open fields with high grass.

Next thing I knew, Speedy was running away with me.

You should know that, even though my mom and her sister were fervent horseback riders for many years, I have never had any affiliation with these animals. So, my survival instinct kicked in. I tried to follow the movements of the horse as Speedy galloped through the field with a lurch, running towards freedom, with a blonde sitting on its back, desperately trying to hold on.

At some point, Speedy stopped and turned around as if he suddenly realized the others weren’t following him. I got a chance to catch my breath while the others trotted towards us. Alejandro said something like: “Have you done this before? You did well. Speedy is always really excited to take this route.” Oh well…

horseback riding costa rica

I didn’t end the day – Well, I did end it in one piece, but not unharmed. I don’t know how to “steer” a horse, you know. So when we walked up pretty close to a tree, I just assumed the horse would automatically move a little more to the right. Of course it didn’t. So I twisted my knee. Great. No walking for two days.

That doesn’t mean I don’t want to ride again. I sure do! And also, I hope to meet inspiring people like Alejandro again. He took us into the rainforest and showed little signs that animals had passed by or shared facts about our surroundings. He took us to this lake where sweet water meets salt water. It is a beautiful sight that I don’t want you to miss out on (even though you can’t see the change very well)!

horseback riding costa rica

Honestly, one of the reasons I loved Costa Rica more than I did Nicaragua, is Alejandro. I hope many more people were touched by his wisdom, kindness, inspiration, passion… I could go on!

What was your childhood dream? Is horseback riding on your bucket list?


Pin for later!

     

Paardrijden in het regenwoud van Costa Rica

For English, click here!

Is het niet de droom van elk klein meisje om ooit een paard te hebben? Of een pony?

Het was eerlijk gezegd nooit een droom van mij, maar ik heb wel altijd al eens met een paard willen rijden. En dan bedoel ik niet in rondjes tijdens de jaarkermis in de stad.

Nee, ik wilde echt gaan paardrijden, volledig zelf, in een wijd landschap (dat ziet er namelijk makkelijker en even memorabel uit als paardrijden op een strand vind ik).

Ik heb dat gedaan Costa Rica. Dit was mijn eerste ervaring met paardrijden!

horseback riding costa rica

Paardrijden in het regenwoud van Costa Rica

Het was in de winter van 2011 dat ik met het gezin naar Costa Rica reisde. Na een hels avontuur waarbij we te voet de grens tussen Nicaragua en Costa Rica hadden overgestoken (een lang verhaal) werden we de volgende dag al meteen in een nieuw avontuur gegooid.

We verbleven enkele dagen in een lodge in Bijagua dat mijn vader had geselecteerd voor de opvallend enthousiaste reviews over Alejandro.

Het duurde niet lang voor we hem gingen opzoeken in de plaats waar je hem altijd kan vinden: de stallen.

Alejandro was gewoon geweldig. Hij is een soort mentor-type. Zowel voor mensen als voor paarden. Een paardenfluisteraar, zo noemden ze hem in de reviews. Hij beleeft paarden op een heel andere manier dan anderen. Bovendien had Alejandro een heleboel interessante verhalen te vertellen.

horseback riding costa rica

We gingen uiteindelijk een keer paardrijden. Zowel mijn vader, broer als ik hadden dat nog nooit gedaan. Alejandro kende mij het meest enthousiaste en koppige paard toe, dat we voor het gemak even Speedy zullen noemen.

Voor mij was dat allemaal ok. Ik dacht dat ik mijn plan wel kon trekken… tot we de stallen uiteindelijk verlieten.

We reden in een treintje een heuvel op via een smal, modderig pad. De lodge waar we verbleven was gelegen in een bossig gebied waardoor alles wat vochtiger was. Toen we de top van de heuvel bereikten en de vegetatie achter ons lieten, strekte zich in de verte een weide uit met hoog gras.

Voor ik het wist, ging Speedy er met mij vandoor.

Nu moet je weten dat mijn mama en haar zus jarenlang hebben paardgereden. Zelf heb ik niet dezelfde klik met paarden. Het was mijn survival instinct dat in gang schoot waardoor ik uiteindelijk niet van mijn paard gevallen ben. Ik probeerde mee te gaan in de bewegingen terwijl Speedy door de velden galoppeerde, genietend van zijn vrijheid… vergetend dat er een bange blondine op zijn rug zat, wanhopig vastklampend aan de teugels.

Op een bepaald moment stopte Speedy dan toch en draaide zich om, alsof hij zich plots realiseerde dat de anderen niet gevolgd waren. Het gaf mij de kans om even op adem te komen terwijl de anderen ons inhaalden. Alejandro zei iets als: “Heb je dit wel eens eerder gedaan? Je deed dat zo slecht nog niet. Speedy is altijd super enthousiast als we dit deel van de route bereiken.”

Ach ja…

horseback riding costa rica

Hoewel ik er zonder kleerscheuren vanaf kwam, was ik niet ongeschonden.

Ik weet namelijk niet hoe je een paard nu eigenlijk “bestuurd”. Toen we de rit op een écht aangenaam tempo verder zetten, kwam mijn knie tussen Speedy en een boom terecht en verdraaide. Ik was er namelijk vanuit gegaan dat dat paard wel zou weten dat die boom daar stond en wat opzij zou gaan. Niet dus! Dus liep ik twee dagen te manken…

Ik wil zeker nog een keer paardrijden. Die kleine momenten hebben me zeker niet afgeschrikt. En Alejandro maakte het natuurlijk tot een onvergetelijke ervaring.

De volgende dag nam Alejandro ons mee in het regenwoud en deelde al zijn kennis met ons over de fauna en flora. Hij toonde ons een meer waar zout en zoet water samenkomen wat zorgt voor magische kleurschakeringen (zie de foto hieronder).

horseback riding costa rica

Eerlijk, een van de voornaamste redenen waarom ik de reis in Costa Rica leuker vond dan in Nicaragua was Alejandro. Ik hoop dat nog veel mensen mogen genieten van zijn kennis, vriendelijkheid, en passie.

Is het jouw droom om ooit eens paard te rijden? Of welke kinderdroom staat er nog op jouw bucket list?


Pin voor later!