10 Musts voor je eerste bezoek aan Lissabon

Lissabon is een stad met een eigen karakter. Het is een levendige, culturele bestemming dat ongelofelijk veel te bieden heeft. Hier beleefde ik trouwens ook mijn eerste Couchsurfing ervaring.

Tijdens mijn Erasmus in Barcelona ging ik op city trip naar Lissabon, mijn eerste keer in de stad en in Portugal zelf. (Pas nadat ik er was aangekomen besefte ik dat er een uurverschil is, haha!) Tijdens mijn drie dagen in Lissabon heb ik de belangrijkste dingen kunnen meepikken. En dat waren deze tien musts die je absoluut niet mag missen!

Lisbon is a city with its own character. Being a lively, cultural destination, it has a lot to offer. By the way, my first couchsurfing experience actually happened here!

During my Erasmus in Barcelona, I flew over to Lisbon for a city trip. It was my first time in the city. Well, in Portugal, too. (And only after I landed I realized there was a time difference of one hour, haha!) I stayed in Lisbon for three days and was able to visit the most important sights. Here are the ten musts you absolutely cannot miss when visiting Lisbon!

10 Musts voor je eerste bezoek in Lissabon

1. Escadinhas de São Cristovão

In de Mouraira wijk vind je de iconische trappen Escadinhas de São Cristóvão. De muurschilderingen zijn een eerbetoon aan de fado die hier is ontstaan. Er hebben verschillende kunstenaars aan meegewerkt die in de straat zelf wonen en dus elke dag hun eigen werk kunnen bewonderen.

In the Mouraira neighborhood, you’ll find the iconic Escadinhas de São Cristóvão stairs. The murals in this street are a tribute to the fado music which was founded here. Different artists, all living in this same street, worked together on the graffiti. And every day, they get to enjoy their own work.

2. Tram 28

De gele Tram 28 neemt je mee doorheen verschillende wijken in Lissabon. Het is een echte must voor toeristen en daardoor kunnen de wachttijden in de piekseizoenen hoog oplopen. Zelf ben ik opgestapt aan Martim Moniz en uitgestapt boven op de heuvel in de Alfama wijk. Het kost €2,9 als je een ticket koopt aan boord. Oppassen voor dieven!

The yellow Tram 28 takes you for a ride around different neighborhoods of Lisbon. It’s a must-do for tourists and therefore the waiting lines can get very long in the high season. I boarded at Martim Moniz and got off on top of the hill in the Alfama neighborhood. Buying a ticket on the tram will set you back €2,9. Beware of pickpockets!

3. Feira de Ladra

Als je boven in Alfama uit de tram stapt en je weg vervolgt naar beneden, kom je onderweg aan je linkerkant een mooie kerk tegen met daarachter de dievenmarkt. Deze heet zo omdat er superveel pickpockets rondhangen! Leuk om er eens rond te neuzen. Je komt er de gekste dingen tegen! Bovendien is het nog relatief onontdekt door het grote publiek!

Get off the tram up in Alfama and make your way back down. On your left, you’ll see a pretty church and behind it you’ll discover Feira de Ladra, the thiefs market. This bi-weekly flea market is called this way because of the great number of pickpockets hanging around this place. It’s a fun market to wander around in. And most importantly: it’s relatively undiscovered by the big crowds!

4. City lights gezien vanuit het vliegtuig

Toen ik naar Lissabon vloog, was het al donker toen ik aankwam. En wat een uitzicht! Lissabon is een van de mooiste verlichte steden die ik ooit al uit een vliegtuig gezien heb. Echt waar! Probeer een van je vluchten zeker ’s avonds te plannen en reserveer je stoel naast het raam. (Jammer genoeg zijn mijn foto’s echt té slecht om hier te plaatsen. Het zal dus een verrassing voor je zijn!)

When I was on my flight to Lisbon, it was already dark outside upon arrival. What a view, though! Lisbon is by far one of the most beautifully lit cities I’ve ever seen from a plane. Try to make one of your flights here a night flight. Oh, and take the window seat, of course! (Unfortunately, my pictures are way too bad to post here. I guess the view will remain a complete surprise for now!)

5. Belém

Volgens mij kan je wel zeggen dat enkele van de belangrijkste bezienswaardigheden van Lissabon in het westen liggen en meer bepaald in Belém. Je kan de bus of de tram nemen om erheen te gaan. Bekijk zeker Torre de Belém (naar binnen gaan kost meer dan het waard is), overweeg een pasteis de nata te proeven bij Pasteis de Belém (het bestaat al sinds 1837!) en bewonder het Monument of Discoveries. Rust even uit op de oevers van de Taag rivier.

I think I can safely say that some of the most important sights of Lisbon are located in Belém. Take the tram or bus to get there. Make sure to take a look at the Torre de Belém (but don’t go inside, it costs a lot more than its worth), consider trying the typical pasteis de nata at Pasteis de Belém (which exists since 1837!), and admire the Monument of Discoveries. Relax for a while on the banks of the river Taag.

6. Praça de Comercio

Een van de grootste pleinen van Europa ligt hier in Lissabon: Praça de Comercio. Vroeger was een belangrijke locatie in Portugal om handel te drijven. Verken het plein en ontdekt alle leuke details.

One of Europe’s biggest squares can be found right here in Lisbon: Praça de Comerio. It used to be a place of great importance to Portugal, as it was a main gateway for trade. Wander around and discover all the details of this huge square.

7. Rossio Plein & Station

In hartje Lissabon ligt een plein zoals ik er nog geen ander heb gezien: het Rossio plein. Spring zeker eens binnen in het gelijknamige station, dat er trouwens meer uit ziet als een stadhuis dan als een station. Hier neem je de trein naar Sintra, de ideale dagtrip vanuit Lissabon. Je bent er op een half uur en betaalt een paar euro heen en terug.

In the heart of Lisbon you’ll bump into the one of a kind Rossio Square. Pop in to the Rossio train station as well (which, by the way, looks more like a town hall than a station). If you wanna go to Sintra, here’s where you catch your thirty-minute ride. It’s just a few euros for a return ticket.

8. Chiado & Bairro Alto

Chiado is de populaire shoppingbuurt. Het is een geliefde plek voor kunst, literatuur en good food liefhebbers. Loop zeker eens door Rua Garret en Avenida de Liberdade en kijk of je een plaatsje vindt bij A Brasileira, een van de oudste cafés in de wijk. Naar Bairro Alto ga je voornamelijk om ’s avonds een stapje in de wereld te zetten.

Chiado is the popular shopping area of Lisbon. It is a favored place for art, literature and good food. Stroll down the Rua Garret and Avenida de Liberdade, and see if you can get a seat at A Brasileira, one of Chiado’s oldest cafés. If you want to hit the town at night, Bairro Alto is the place to go!

9. Panorama uitzicht vanaf Castelo de San Jorge

Hoewel de ruïnes van Castelo de San Jorge op zich al de moeite van een bezoek waard zijn, ging ik vooral voor het uitzicht over de rivier Taag en de rode daken van de stad. Het kasteel bevindt zich op een hoge heuvel in de Alfama wijk en overleefde amper de zware aardbeving van 1755 die destijds vernieling zaaide in de stad. Nu is het kasteel grotendeels gerestaureerd.

Even though the ruins of the San Jorge Castle are worth a visit in their own right, I mostly went to enjoy the view over the river Tagus and the red roofs of the city. The castle is located on a high hill in Alfama and barely survived the earthquake of 1755 which caused so much destruction all over Lisbon. Now, the castle is mostly restored to its former glory.

10. Elevador de Santa Justa

Een andere manier om van het uitzicht over Lissabon te genieten, is door de Santa Justa lift te nemen. De constructie werd in de 19de eeuw gebouwd uit smeedijzer en afgewerkt in neogotische stijl. De bedoeling is wandelaars snel en efficiënt naar de kerk te brengen op de Carmo heuvel, maar vandaag genieten toeristen dus vooral van het uitzicht. Een retourtje in de lift kost iets meer dan €5. Als je een 24-uurs ticket neemt voor het publiek transport in plaats van de ViaViagem kaart, dan is een ritje met de lift inbegrepen (maar niet het uitkijkplatform).

Another way to enjoy panoramic views over Lisbon, is by going up in the Santa Justa elevator. It was constructed in the 19th Century, built out of wrought iron and designed in neo-gothic style. The original purpose was to make it easy for visitors of the Carmo church the go up the Carmo hill, but today it’s mainly tourists going up to enjoy the view. A return ride costs a little more than €5. If you have a 24h ticket for Lisbon’s public transport, than you can take the ride for free (but you’ll still have to pay the fee for the viewing platform).

Ten slotte zijn hier nog enkele tips om het meeste uit je trip te halen.

Getting around

De goedkoopste verbinding tussen de luchthaven en het centrum is de metro: je koopt een Viva Viagem kaart voor 50 cent en laadt een bedrag op naar gelang hoe vaak je de kaart wenst te gebruiken.

The cheapest connection between the airport and the city center is the subway. Buy a Viva Viagem card for 50 cents and top it up with a certain amount of money (depending on how often you’re planning to use it).

Time difference

Ik heb het eerder al vermeld, maar je kan dus best de klok een uurtje terugdraaien als je vanuit de Brusselse tijdszone vertrekt.

I’ve mentioned it above, but you might wanna consider turning the clock back one hour coming from the Brussels timezone.

Bring the right shoes

Lissabon is gebouwd op heuvels. En de straten zijn meestal aangelegd met kasseien. Hou hier dus rekening mee en laat je hoge hakken misschien best thuis :)

Lisbon was built on hills. And most roads are covered with cobblestones. So keep this in mind and maybe leave your high heels home :)

Pin it for later!

Kopie van smoothie

5 favoriete momenten van afgelopen jaar

Om het vieren van één jaar Claudia Goes Abroad af te ronden, deel ik met jullie graag 5 momenten waar ik meteen aan denk ik als terugkijk op een jaar dat uit zoveel topmomenten bestaat dat het moeilijk is er slechts 5 uit te kiezen die er echt bovenuit steken. In een blogbericht uit de Erasmusserie schreef ik over hoe het in de lessen aan de Universitat de Barcelona vaak ging over het idee dat je geheugen selectief is en dat wat je je herinnert iets meer zegt over jou. Wel, ik nodig je uit om tijdens het lezen uit mijn opsomming op te maken wat je wil!

5 topmomenten van de laatste 12 maanden

[Deze opsomming is opgesteld in willekeurige volgorde.]

1. Liften naar Parijs

Velen verklaarden me gek, maar liften wordt minder en minder een taboe. Ik heb afgelopen jaar heel wat mensen leren kennen – eerder mannen dan vrouwen, dat geef ik wel toe – die eens of meerdere keren gelift hebben naar verschillende locaties op verschillende afstanden. Als ik zo’n verhalen hoor, dan word ik vanzelfsprekend nieuwsgierig en wil ik dat ook eens proberen. Is dat naïef? Misschien. Voor mijn vertrek heb ik verschillende mensen om tips en waarschuwingen gevraagd, het internet uitgepluisd naar hulp en vooral veel gestrest over wat er allemaal zou kunnen mislopen. De opluchting toen onze eerste chauffeur een vriendelijke Hollander bleek te zijn, nam een groot deel van de stress weg! Toen het daarna ook steeds vlotter ging, kreeg ik er meer en meer plezier in. Het enige wat tegenviel, was het weer. Na een hele dag koukleumen, wil je het liefst alleen maar in een zetel kruipen met een grote tas warme chocolademelk en een leuke serie op tv. Eigenlijk moest de reis nog maar net beginnen. Parijs bezoeken vanuit het idee dat ik was komen liften – en zo ook terug naar huis zou gaan – maakte de ervaring heel anders. Ik heb dit nu geprobeerd en wil het zeker nog een keer doen! Het is spannend, omdat je niet weet in wiens wagen je terecht gaat komen en of het zal klikken met die persoon. Het is een avontuur, omdat je je eigenlijk volledig in het onbekende stort. Voor ik op Erasmus ben geweest, zou ik dit nooit gedurfd hebben!

2. Voor de eerste keer Couchsurfen

Mijn reis naar Lissabon was in veel opzichten erg spannend. Ik was voor het eerst in Lissabon, maar ook voor het eerst in Portugal, een land waar ik de taal niet van sprak en eigenlijk bijna niets over wist. Ik was er bijvoorbeeld niet eens van op de hoogte dat er een uurverschil is! Maar goed. Wat nog voor een extra tikje spanning zorgde, was dat ik voor de eerste keer zou gaan couchsurfen. Wat houdt dat in? Op de website zocht ik tussen de profielen van beschikbare hosts in Lissabon naar een man of vrouw die een slaapplaats voor me had en met wie ik enkele interesses deelde. Wat me een gerust stelde, was dat mijn allereerste host een jonge vrouw was. Het was avond toen ik het centrum inwandelde op zoek naar de plek waar we hadden afgesproken en als ze niet kwam opdagen of me op straat zou zetten, had ik nergens om naartoe te gaan. Ik had geen adressen van hotels of hostels (die ik me trouwens ook niet kon veroorloven) en wist ook net precies waar ik was. Ik volgde gewoon blindelings de instructies die ik had gekregen. Slim? Niet echt, nee. Dat heb ik me toen ook bedacht. De opluchting toen mijn host de supertoffe en lieve Cilene was die ik ook had verwacht te ontmoeten na haar profiel gelezen te hebben, was overweldigend. De adrenaline stroomde nog de rest van de avond en nacht door mijn lijf. Na deze superervaring, ben ik opnieuw couchsurfend gaan rondreizen in de paasvakantie, met hosts in Dublin, Edinburgh en Glasgow.

3. Op Erasmus vertrekken

Sinds mijn zestiende heb ik mijn ouders lastig gevallen met de vraag of ik een jaar naar Amerika mocht om er naar school te gaan. Vier jaar lang hebben ze me gezegd dat ik maar moest wachten tot ik op Erasmus ging. Mijn dromen en plannen voor dat semester stapelden zich torenhoog op en de opwinding was bijna niet te houden. Kleine uitbarstinkjes van geluk ontstonden onder andere toen ik van de UA te horen kreeg dat ik naar Barcelona zou gaan en nogmaals toen de UB mij een officiële welkomstbrief stuurde. Het heeft enkele dagen geduurd, eenmaal gearriveerd, voor ik voldoende gekalmeerd was om nuttig met mijn tijd te beginnen omgaan. Ik hoop ooit nog eens met zoveel spanning en plezier naar iets te mogen uitkijken (ook al hoeft dat niet meer zó lang te duren)!

4. Vliegen met een luchtballon

Toen mijn mama voor mijn veertiende verjaardag een luchtballonvaart had verwisseld voor een rit in twee limousines naar een diner en de bioscoop, was ik heel even teleurgesteld. Toen ik echter het plezier van mijn vrienden zag – ik geef toe dat mijn hart ook wel sneller begon te slaan toen ik een zwarte en witte limo zag voorrijden (ik was destijds niet op de hoogte van wat er zou gebeuren) en dat dat nogmaals gebeurde toen de limo’s voorreden aan de trappen van de Kinepolis Antwerpen en iedereen nieuwsgierig naar ons keek – was dit echter het perfecte verjaardagsfeestje. Toen ik dit jaar hoorde dat ik een luchtballonvaart mocht maken, greep ik dan eindelijk mijn kans! Het is iets speciaals, vliegen in zo’n luchtballon. Het enige wat het nog leuker had kunnen maken, was als de vaart over mijn eigen stad had plaatsgevonden. Jammer genoeg mag er buiten bepaalde regio’s niet gevlogen worden. De stilte up in the air is drukkend, maar toch galmden mijn groeten naar de mensen beneden luid en duidelijk door de straten. Een beetje te luid – oeps!

5. Al reizend en studerend mijn Bachelor diploma halen

Tijdens mijn Erasmus ging ik zowat elk weekend wel ergens naartoe. Tussendoor had ik 5 deelexamens te maken, 19 boeken te lezen en 7 papers te schrijven. Dat combineren vergde veel discipline en het beste van mijn planningsvaardigheden, maar uiteindelijk slaagde ik voor al mijn vakken en ging daarbovenop maar liefst 42 dagen van de 150 op reis/uitstap. Ik had al wel verwacht dat, als ik terug in België naar school moest, ik deze combinatie van reizen en studeren niet vol zou kunnen houden. Ten eerste moest ik terug wat geld verdienen en ten tweede kosten vluchten vanuit België nu eenmaal een pak meer dan vanuit Spanje. Terwijl dat mijn verjaardag – en de paasvakantie – naderden, besefte ik dat ik juli niet zou halen zonder een reisje te maken. Oorspronkelijk zou ik slechts een week gaan, maar dat zijn uiteindelijk 11 dagen rondtrekken in Ierland en de UK geworden. De druk om mijn masterscriptie op tijd af te krijgen werd groter en groter. Uiteindelijk werd het zelfs even te veel. Na de examens is gebleken dat ik dat jaar uitstekende cijfers had gehaald. Misschien is studeren en reizen dan toch the way to go voor mij! Mij zal je niet horen klagen!

Bron: Telegraph

Wat volgens mij steeds terug keert, is dat de opgesomde momenten gebeurtenissen zijn waarop ik voelde dat ik leefde. Ik was alert, deed niets op automatische piloot, genoot van elk ogenblik en nam risico’s door uit mijn comfort zone te stappen. Ik sprong met beide voeten tegelijk in het diepe en vloog. Het zijn momenten waar ik reikhalzend naar uitkeek en die dan eindelijk plaatsvonden. Momenten waar ik trots op ben en met veel plezier naar terug kijk. Momenten die mij doen hopen dat er snel nog meer zullen volgen. Maar uiteindelijk is het altijd je eigen keuze. Jij beslist of ze plaatsvinden of niet. Dit jaar heb ik besloten, dat als ik iets wil het ook zal gebeuren. Mijn favoriete quote, las ik voor het eerst op een random houten kist: Happiness is not a destination, but a way of life. En daar ga ik helemaal mee akkoord!

100 dagen Erasmus in Barcelona!

Mijlpaal bereikt vandaag*: 100 dagen ben ik nu in Barcelona, weg van huis en alles en iedereen. Ik heb er echt nood aan om nog eens naar huis te gaan. Gelukkig is dat over drie weekends zover! Maar laten we niet teveel op de zaken vooruitlopen. Vorige week is er zoals verwacht niets speciaals gebeurd. Mijn presentatie is goed verlopen en een paar uur later was ik precies op tijd in de luchthaven. Ik kon meteen opstappen op het vliegtuig naar Lissabon. Dat is waar dit blogbericht voornamelijk over zal gaan. Het lijkt nog maar gisteren dat ik teruggekomen ben! De schooldagen gaan hier supersnel vooruit! Terwijl je verder leest, is hier een streepje fado om je in de sfeer te brengen (Mariza zou één van de beste fado-zangeressen van Portugal moeten zijn).

Donderdagavond aankomst op de luchthaven van Lissabon. Gedurende de halve vlucht werden we geteisterd door turbulentie, wat velen erg vonden maar ik niet. Ik las gewoon verder in mijn boek en genoot van de kriebel in mijn buik telkens wanneer we een beetje naar beneden vielen. Ik had trouwens een geweldig mooi uitzicht over Lissabon en de lichtjes. Eén van de mooiste uitzichten die ik al gezien heb vanuit een vliegtuig! Na aankomst heb ik me een Viva Viagem-kaartje aangeschaft (€0,5 is eenmalig te betalen voor het kaartje en daarna laad je er gewoon telkens zoveel krediet op als je nodig hebt) om met de metro naar het centrum te gaan waar Cilene, mijn host, op me zou wachten. Eenmaal mijn rugzak bij haar thuis afgezet, trokken we naar een vegetarisch restaurant – nog nooit eerder heb ik toffu gegeten, maar het valt beter mee dan ik verwacht had. Terug bij Cilene thuis hebben we nog lang gebabbeld en uiteindelijk zei ik dan maar dat ik wou gaan slapen, want in Spanje is het een uur later en de volgende dag wilde ik er op tijd uit om Sintra te gaan verkennen.

Vrijdagvoormiddag was ik op voor Cilene, maar dat was ongeveer zo afgesproken. Na een kop thee vertrok ik met de metro richting het Rossio plein, waar ik de trein zou nemen naar Sintra (slechts €3,9 retour en de rit duurt een half uur). Cilene had me de avond tevoren uitgelegd wat de moeite van het bezoeken waard was, hoe er te geraken enz. Ze was er enkele weken eerder zelf nog geweest met één van haar gasten, dus zat alle informatie nog vers in haar geheugen. Handig!

Aangekomen in het zonnige Sintra. Net als Lissabon bevindt deze stad zich voornamelijk op heuvels. Het was dus een dagje klimmen geblazen! De voornaamste bezienswaardigheden hier zijn de kastelen en de uitzichten. Het eerste kasteel dat ik bezocht was Quinta da Regaleira. Het paleis op zich was niet zo spectaculair, maar de grond eromheen was enorm. Ik heb hier een groot deel van gezien, allemaal bergop, en dat op een lege maag. De heuvels zijn ook allemaal bebost, waardoor het er redelijk koud is. In ieder geval, de dingen die mij hier het meest zijn bijgebleven, zijn de shortcuts met mini-tredes, de vele katten, de drinkfonteintjes (zowel hier als op de weg naar boven) en het ‘misbruik’ dat men daarvan maakt(e), het uitzicht over Sintra en Lissabon, de grotten en de Initiation Well (oftewel Waterput van de Inwijding en tevens de must-see attractie die bij dit paleis hoort). Bovendien slaagde ik er ook hier in relatief verloren te lopen en de kaart die ik bij de inkom had gekregen (inkom kost trouwens €4 voor studenten en €6 voor volwassenen) trok op niks… ofwel was ik te blond.

Vrijdagmiddag. Ondertussen viel ik bijna flauw van de honger, dus onderweg naar het historisch centrum heb ik ergens snel iets gegeten om dan weer verder te gaan. Het centro historico was piepklein, maar er zijn veel van die artisanale zaakjes met zelfgemaakte dingetjes.

Vrijdagnamiddag. Met een volle maag en nieuwe moed vertrok op aanraden van Cilene te voet richting Castelo Dos Mouros. Op één van de voorgaande foto’s kon je zien hoe ver dat was, maar blijkbaar was dat niet zo goed tot me doorgedrongen… Onderweg, tijdens de anderhalve kilometer-lange wandeling omhoog, kwam ik vrijwel niemand tegen, behalve een handvol wandelaars met wandelstokken, dikke jassen en een witte clownsmond van de lippenbalsem, type skireis. Die wandeling door de bossen, daar was ik nu niet bepaald op voorbereid – en dat was slechts het laatste stuk. Maar ik was ondertussen toch al zover gekomen, dus kon ik het maar beter uitklimmen. Net als de vorige keer was het uitzicht het natuurlijk helemaal waard. Eigenlijk schiet er van dit kasteel bijna niets meer over. Het zijn in feite enkel nog de omwallingsmuren die er nog staan, vanwaar de bewakers een goed uitzicht hadden op mogelijke aanvallen op Lissabon en die nu een mooie view point vormen voor de 21e-eeuwse bezoekers!

Vrijdagavond haalden Cilene en ik wat typisch Portugees eten ergens in de buurt. Als je weet waar je moet gaan, kan je in Lissabon bergen eten vinden voor lage prijzen. Daarna had ik afgesproken met Filipe – via Couchsurfing weer – aangezien Cilene zelf aan een researchproject bezig was voor haar business-studie. Ze was werkloos, maar omdat ze al gestudeerd en gewerkt had, kreeg ze als jonge werkloze van de gemeente de kans om een maand een gratis businessopleiding te volgen. Als ze slaagt voor haar project, kan ze in principe een bedrijf opstarten als ze dat zou willen.

Zaterdagochtend was ik na weer een korte nacht vroeg uit de veren om eindelijk – eindelijk! – Lissabon te gaan verkennen. Eerst ging ik met de tram naar Belém – ik weet nog altijd niet zeker of dat nu bij Lissabon hoort of niet, het lijkt alsof iedereen er een andere mening overheeft. In ieder geval, de tram zat stampvol omdat die vertraging had en bij elke halte persten de opstappende passagiers ons dichter en dichter op elkaar, tot je midden in de tram gewoon kon blijven staan zonder om te vallen omdat er gewoon geen plaats was om te vallen. Op een bepaald moment werd zelfs ademen moeilijk. Toen ik levend en wel Belém had bereikt, maakte ik een wandeling langs de kade richting de Torre de Belém en eenmaal terug op mijn startpunt passeerde ik nog snel even langs Pasteis de Belém, waar je de beste en enige echte pasteis kan eten. Het concept kan enigszins vergeleken worden met La Durée, maar het is helemaal anders. Zoals ze in Thailand zeggen: same same, but different.

Zaterdagmiddag ging ik dan terug naar Lissabon met de tram – deze keer met heel wat meer ademruimte. Ik nam de metro naar Martin Moniz, daar nam ik de beroemde tram 28 tot in Graça om dan te voet via de Feira de Ladra – dat betekent Dievenmarkt, niet omdat de goederen gestolen zijn, maar omdat er van jou gestolen wordt zonder dat je het weet! Beware of pickpockets! – in de wijk Alfama terug naar beneden te wandelen. Compleet uitgeput zag ik het niet zitten om al meteen naar de laatste wijk die ik wou aandoen, genaamd Chiado, te gaan. Daarom nam ik eerst de metro terug naar Cilene, waar zij net een late lunch aan het klaarmaken was! Verwachtend dat ik wel honger zou hebben, at ik mijn tweede Portugese maaltijd op rij.

Zaterdagnamiddag – of in de vroege avond eigenlijk al – had ik nog even tijd om alsnog naar Chiado te gaan. Hier zijn o.a. de winkelstraten, trendy barretjes en koffiehuizen terug te vinden. Ik was net op het einde van mijn eerste winkelstraat waar het gezellig druk was, toen ik plots uitkwam op een dichtbevolkt plein, Praça de Comercio. Ik zag dat er iemand omringd werd door paparazzi en toen ik dichterbij kwam, leek die persoon precies op Bruce Willis. Voor de zekerheid vroeg ik toch maar aan een omstaander wie het was en zo blijkt dat ik de Burgemeester van Lissabon van heel dichtbij heb gezien. Twee minuten na mijn aankomst staken ze voor het eerst de kerstverlichting aan en dat ging gepaard met vuurwerk. Zo toevallig, zo’n geluk voor een lichtjesliefhebber als ik! Na dat alles ging ik dan via Rua Garret, een iets duurdere winkelstraat, richting de metro, waarbij ik langs A Brasileira, een bekend oud café/restaurant passeerde.

Zaterdagavond had ik nog tijd om wat te eten en me op te frissen voor ik met Cilene naar het optreden van haar dansleraar zou gaan. Dat bleek pas later te beginnen, dus nam Cilene me mee naar de overkant van de straat waar we in een artiestencafé – zo één waar iedereen elkaar kent – naar een concertje gingen kijken. De muzikanten – met een cello, twee saxofonen, een dwarsfluit en handtrommels – speelden de nummers die hen op dat moment goed uitkwamen. De cellist zette in, de rest herkende het nummer en zo begonnen ze dus spontaan liedjes te spelen. Toen het pauze was, gingen Cilene, een vriend van haar en ik terug naar de andere kant van de straat waar het optreden intussen in volle gang was. Het was helemaal niet wat ik verwacht had! De leraar, een gekke Afrikaan (er zijn veel zwartjes in Portugal!), speelde op een raar instrument, tenminste als hij niet gelijk een gek aan het dansen was. De muziek bleek typisch Portugees te zijn – geen fado, eerder volksmuziek – waar de locals met veel plezier uitbundig op dansten. Uiteindelijk zakte het publiek en de muzikanten van het artiestencafé ook naar hier af en het feestje ging dan gewoon hier verder. Na een lange dag en nacht was het gelukkig eindelijk tijd om te gaan slapen.

Zondagochtend had Cilene het moeilijker om uit haar bed te geraken dan ik. Ze had me voorgesteld om vandaag om 9u te vertrekken zodat ze me nog het Castelo de San Jorge kon laten zien, vanwaar je ook schitterende uitzichten hebt over de Taag en de rode daken van de stad. Het was weer een serieuze bergbeklimming, zeker met mijn zware rugzak, die ik al mee had zodat ik na onze wandeling meteen naar de luchthaven kon. Na het bezoek aan het kasteel en het bijhorende museum – waar je alleen wat potscherven kan bekijken – nam ik Cilene mee naar een cafeetje om haar te bedanken voor alles, met koffie en een pasteis de Belém. De zaak waar we zaten, gaat uitbreiden naar o.a. Parijs, Madrid en… Brussel! Na deze korte pauze trokken we naar van de Alto naar de Baixo, opnieuw richting Chiado. Ja ja, Cilene wilde me heel wat laten zien! Zo heb ik trouwens beseft dat ik eigenlijk nog eens terug zal moeten naar Lissabon, want ik heb veel te veel gemist! Wie wil er nu ook een hoofdstad gaan bezoeken in slechts 1 dag??? Tegen dat het tijd was om naar de luchthaven te gaan, was ik helemaal uitgeput. Bovendien moest ik me ook nog eens haasten omdat het een beetje nipt zou worden, maar dat is geen groot nieuws meer voor mij haha! Ik was op tijd – zonder te moeten rennen – en heb wat met een Fins meisje dat momenteel een jaar in Barcelona werkt gepraat. Daarvoor werkte ze bij EF, één van de uitwisselingsprogramma’s waar ik enkele jaren geleden bij geïnformeerd heb hoe zo’n uitwisselingen en taalprogramma’s werken, maar EF is nogal duur… om niet te zeggen dat het de duurste organisatie is. Dat gaf het meisje ook toe: prijs-kwaliteit is het overdreven. In ieder geval, tegen dat ik thuis op mijn kamertje was voelde het alsof er een vrachtwagen over me heen was gereden. Ik was verschrikkelijk moe, uitgeput, stijf… alles erop en eraan! Gelukkig had ik maandag geen les en kon ik uitrusten. Anderzijds vond ik het jammer dat ik dat niet eerder wist, zodat ik een dag langer in Lissabon had kunnen blijven. Nu moest ik alles doen op een zo kort mogelijke tijd. Ach ja, aangezien ik nu nog steeds niet uitgerust ben, is het misschien maar goed dat ik een extra vrije dag had!

Dit klooster kan je bijna overal zien. Veel mensen zijn hier tijdens de aardbeving van 1755 gestorven.

Maandag had ik geen les, maar in de voormiddag heb ik de paper die bij mijn presentatie hoorde geschreven en mijn essay voor US Literature afgewerkt. In de namiddag en avond werkte ik aan de last-minute deadlines voor mijn BA thesis.

Dinsdag, woensdag en donderdag had ik gewoon les. Vandaag had ik trouwens opeens het idee/de behoefte om een keer op de VTM-livestream het Nieuws te volgen en dat heb ik ook gedaan. Nostalgie! Zo weet ik dus dat er storm is en verwacht wordt vannacht. Ik hoop samen met jullie op het beste! Ook ontving ik daarnet het nieuws dat Nelson Mandela uiteindelijk overleden is. Eind vorige maand vroeg ik mij nog af of ik zijn overlijden misschien gemist had hier, want deze zomer ging het immers al niet zo goed meer met hem. In ieder geval, met zijn 95 jaar heeft hij toch een lang leven geleefd, niet waar?

Voor iedereen een goed weekend gewenst!

* Aangezien ik door problemen met het uploaden van de foto’s dit bericht pas na middernacht heb geplaatst, hoor ik hier eigenlijk ‘gisteren’ te zeggen.

It is better to travel well than to arrive

Maandag 18 november was de grote dag: mijn laatste deelexamen. Ik heb het zo goed mogelijk gedaan en verwachtte wel te slagen, maar minder te halen dan het vorige deelexamen van Filosofie. Ik had de teksten niet gelezen en snapte niet alle concepten. Bovendien kreeg ik deze keer én de filosoof die ik het minst goed begreep én diens tekst waarvan ik niet alles snapte. Maar ik kan jullie met trots vertellen dat ik voor beide deelexamens geslaagd ben!

Dinsdag had ik een bespreking voor de presentatie van Modernism. Deze presentatie doe ik met 7 Spanjaarden die ik slechts van gezicht ken, maar het is allemaal vlotjes verlopen – behalve dat de helft natuurlijk te laat kwam of helemaal niet kwam opdagen. Na de laatste les ben ik met de meiden van Erasmus – Johanna (Duitsland) en Kerry en Anna (Engeland) – een stuk pizza gaan eten. Inderdaad, een stuk. Dat was natuurlijk niet genoeg voor mij, dus besloot ik eindelijk maar eens churros con xocolate te gaan proberen. De andere leden van mijn presentatiegroepje hadden me verteld waar ik één van de beste plaatsen om churros te eten kon vinden. Dat heb ik ook nog eens supervlot gevonden, ondanks dat het in één van de kleinere straatjes van de Barri Gottic was! Ik moet zeggen dat ik het – surprise, surprise – een pak lekkerder vond zonder de chocoladesaus. Qua smaak en textuur houdt het een beetje het midden tussen een wafel en smoutebollen. Spanjaarden houden ervan, maakt niet uit in welk gewest!

Donderdag ben ik naar de première van Catching Fire geweest met Shannon! Ik was dolblij toen ik ontdekte dat er toch ergens een originele – dus: niet-gedupte – versie te vinden was én dat ik toch naar de allereerste voorstelling kon! In België ga ik ook altijd naar de eerste voorstelling omdat ik een kick krijg van films als eerste te zien en hoewel het een dag later uitkwam dan thuis, was ik nog steeds de bij eersten in Spanje. Shannon vond het al helemaal geweldig omdat de film de volgende dag pas in Amerika vertoond zou worden. Om 1u waren we terug thuis en om 3u vertrokken Shannon en Anjelica al naar Rome.

Vrijdag was ik uitgenodigd op het afscheidsfeestje van twee Amerikaanse kotgenoten van Anna, mijn Erasmusvriendin uit (de buurt van) London. Ik had het grootste deel van de dag – om niet te zeggen de laatste anderhalve maand – gestudeerd en had er wel eens behoefte aan om nog eens iets te gaan doen; en nee, naar de cinema gaan telt niet mee. Toen iedereen er was – geen idee wie die iedereen allemaal waren, ze kwamen van over heel de wereld! – besloot de groep naar BeCool te gaan, een club in een zijstraat van Avenida Diagonal. Ik dacht dat we naar een chupitos bar gingen, want Johanna en ik hadden geen zin om naar een club te gaan – ik heb nooit zin om naar een club te gaan. Het was een… interessante avond. Ik heb de laatste twee uur op de vrouwenwc’s doorgebracht omdat Anna een beetje te veel van de gratis drank had geprofiteerd die iedereen op haar feestje had meegebracht.

Anna (links) en Johanna (rechts)

Anna en haar kotgenoten; de twee meiden zouden de volgende dag terugkeren naar Florida

Johanna, Kerry, Anna en ik

Ze hebben ondertussen ook de 85km aan Kerstmisverlichting aangestoken in Barcelona. Het is geweldig om te zien! Je zou niet zeggen dat het crisis is hier, zeker niet als je weet dat ze er zo maar even twee miljoen euro in hebben gestoken!

Kertsverlichting in Port d’Angel, een grote winkelstraat in Barcelona

Zaterdag 23 november ben ik voor de tweede keer naar Catching Fire gaan kijken. TWEEDE KEER?! Jep, dat doe ik in België ook vaak. Thuis is het omdat ik meestal de enige zot ben die de massa wil trotseren door naar de eerste voorstellingen van langverwachte films te gaan kijken, maar hier was het vanwege een communicatie probleempje. Ik had eerst aan de meiden van Erasmus gevraagd om te gaan, maar omdat ze niet antwoorden en de volgende avond de première al was, heb ik in de plaats Shannon meegenomen. Achteraf bleek dan dat mijn klasgenoten toch wilden gaan, maar dan op zaterdag. De film was geweldig, dus natuurlijk wilde ik nog een keer mee! En het was zeker de moeite!

Zondag heb ik de hele dag gelezen, zodat ik mijn laatste boek voor US Literature zou uithebben. Ik moet volgende week maandag namelijk mijn laatste essay inleveren en dat weekend ben ik net naar Lissabon. Dus maak ik dat maar op voorhand. Ik ben alleen even naar buiten geweest voor een koffietje bij de Starbucks omdat de melk op was – en zonder melk geen café con leche natuurlijk!

Dinsdag en woensdag zal er normaal gezien niets vermeldenswaardigs gebeuren. Donderdagvoormiddag heb ik de eerder vermeldde presentatie over Virginia Woolf en in de namiddag ga ik mijn 100 dagen Barcelona vieren in Lissabon! iHurra!

* “It is better to travel well than to arrive” zou een quote zijn van niemand minder dan Buddha. Het verwijst niet letterlijk naar op reis gaan, maar naar mijn verblijf in Barcelona als een weg, een reis om mezelf beter te leren kennen. Ik zal waarschijnlijk nooit alle hoeken en gaten van mezelf ontdekken, maar de manier op zich waarop ik dit doel hoop te bereiken – namelijk door ervaringen, goede intenties, try and error en door tussendoor reeds enkele doelen te bereiken – is belangrijker dan het doel op zich. Virginia Woolf is immers van mening dat desires lose their value when one achieves them. A life without desiring things is death. Wat ik momenteel het meest wil, is naar Lissabon gaan, België bezoeken en dan slagen voor mijn examens! Verlangens te over!