Londen

In de paasvakantie trok ik elf dagen met mijn rugzak door Ierland en Groot-Brittannië. Enkele weken geleden vertelde ik jullie al over het plekje dat Greenwich reeds veroverde in mijn hart. Wel, nu blijkt dat ik nog wel meer buurten in Londen een plekje kan geven.

Bron: TNT Magazine

Soho

Waar begint een gebied op en waar eindigt het? Meestal gebeurt een afbakening om historische redenen, maar bij Soho zou het wel eens kunnen zijn om het soort volk dat er rondloopt: dat zijn voornamelijk de hipsters en alternatievelingen (al probeer ik niet te veel in vakjes te denken natuurlijk). Soho bevind zich in de driehoek van de volgende metrostations: Oxford Circus, Piccadilly Circus en Tottenham Court Road. Hipster of niet, de sfeer zit zat er drie jaar al geleden goed en nu nog steeds.

Soho in London staat bekend om seksshops, glazen straatjes en cabarets. Dat was het eerste wat ik hier drie jaar geleden ontdekte. Ik was net 18 en kon maar niet begrijpen waarom iedereen er zo wild van was. Waarom raadde iedereen me Soho aan? Nu ik 21 ben en me wat meer bezig houdt met “waar” ik naartoe ga – zeker als ik alleen reis – kwam ik enkele artikels en reisprogramma’s tegen waarin men toont dat Soho er op enkele jaren tijd enorm op vooruit is gegaan. Nu heeft het een heleboel elementen die me enorm aanspreken: koffie bars, unieke winkeltjes, toffe restaurantjes…

Ik besloot Soho nog een kans te geven en kreeg er geen spijt van. Het is zo leuk om er een namiddag rond te lopen, winkels en mensen te kijken, nieuwe dingen te ontdekken… Het beste was absoluut Joe & The Juice. Ik ben hier verliefd geworden op de Iron Man. Tenminste, toen ik hem eindelijk kreeg, want ze waren me vergeten.

Iron Man is de allereerste lekkere juice die ik ooit gedronken heb. De sapjes die je kan kopen in de Boqueria in Barcelona komen niet eens in de buurt! Kiwi, aardbei en appels zijn de ingrediënten. Het is eigenlijk best duur voor wat het is. Maar ik kreeg een grote beker voor de prijs van een kleine omdat ik zo lang moest wachten. Mij zal je niet horen klagen!

Ben jij al eens in Soho geweest? Wat vond jij er van?

Camden Town

Heb jij al eens van deze plek gehoord? Het verbaast me nog steeds hoe weinig mensen me kunnen vertellen dat ze, als ze al eens van Camden gehoord hebben, er dan ook al effectief eens geweest zijn of op z’n minst weten wat er zo speciaal aan is. Ik ga je dat vertellen, op voorwaarde dat je er ook eens naartoe gaat de volgende keer dat je op de ferry of in de Eurostar stapt naar Londen. Deal?

Camden Town is een stad op zich. Het is alsof je in het industrieel Londen van de 19^deeeuw belandt. Het wemelt er van de Britten. Ja, duh! Logisch toch? Inderdaad, maar denk er even aan hoe toeristisch Londen wel is en hoeveel culturen er bij elkaar wonen. Ik denk dat Camden een van de plaatsen is waar je alle nationaliteiten door elkaar ziet lopen en toch maar héél weinig toeristen kan herkennen. Dresscode? Extravagant. Camden Town staat bekend om zijn alternatievelingen. De meeste kledingwinkels verkopen stukken die je zelden ergens anders vindt. You can’t find it there, you can’t find it anywhere. Dat zeg ik ervan.

Punk, gothic, oplichtende 3D-shirts… Maar ook de allernieuwste trends kan je hier vinden. Camden Town heeft een hoofdstraat waarlangs je niet alleen gewone winkels vindt, maar ook vele markten. Wanneer je de eerste markt die je tegenkomt binnenloopt, lijkt al het straatlawaai onmiddellijk te verdwijnen. Heel speciaal. De verkopers zijn heel behulpzaam en slechts enkelen zijn opdringerig. Het is zeker een goed idee om prijzen te vergelijken, want hoe meer je in een markt doordringt, hoe minder volk je ziet en hoe goedkoper de prijzen worden. Afdingen mag ook. Meestal kan je toch een paar pond van de prijs van een T-shirt afkrijgen.

Als je naar Camden Town gaat, voel je je onmiddellijk omvergeblazen. Bekomen doe je op de etensmarkt aan de andere kant van de rivier. De eetstalletjes bieden gerechtjes aan van elk continent ter wereld. Je moet gewoon daar je lunch halen als je gaat shoppen in Camden.

Camden Town is extravagant, maar de Britten houden ervan. Zelfs enkele celebrities zijn er gaan wonen omdat ze de sfeer er zo leuk vinden… maar waarschijnlijk ook omdat ze er makkelijker in de massa kunnen opgaan zonder herkend te worden. Emma Thompson, Jude Law en Stefen Fry wonen er bijvoorbeeld. Andere sterren die er een woning (zouden) hebben, zijn bijvoorbeeld Chris Evans, Kate Moss, Britney Spears, Gavin Rossdale e.a.

Als je nieuwsgierigheid nog steeds niet geprikkeld is, dan weet ik het ook niet meer… Ben je nooit eerder in Camden Town geweest, dan raad ik je alvast aan er niet meer dan een halve dag te spenderen. Je hoofd zal ontploffen! Hou ook wat geld over om hier te spenderen. Je hebt geen idéé welke leuke dingen je hier allemaal gaat tegenkomen die ze bij ons gewoon niet hebben! En dan heb ik het niet alleen over kleding. Hup, ga maar gewoon eens kijken en laat me weten hoe het geweest is!

Mijn conclusie: I need to go back! Ik heb zeker van Camden Town nog lang niet alles gezien en de groei en bloei van Soho is niet iets dat ik wil missen.

Wat vind jij van Soho en Camden Town? Zijn er nog andere buurten in Londen die ook de moeite zijn?

Sinds maart zijn er meer dan 1000 bezoekers op mijn blog geweest en daar ben ik best trots op! Hoe ga ik ervoor zorgen dat dat er nog eens 1000 meer worden? Door blijven op reis te gaan en jullie daarover te vertellen. Klinkt leuk, al zeg ik het zelf!

Mijn laatste trip is alweer geleden sinds begin februari, toen ik naar Parijs heen en terug liftte. Sindsdien heb ik me op mijn schoolwerk en studentenjob in de Starbucks gestort, zodat ik weer wat centjes en tijd zou hebben om goed van de paasvakantie te kunnen genieten. Dat ik van plan ben om te genieten, dat kan je wel zeggen. Wat staat er op de planning deze twee weken:

8-10 april: Dublin
10-12 april: Edinburgh
12-14 april: Glasgow
15-19 april: Londen

Wat ga ik daar doen? Dat zal je achteraf te weten komen. Ik neem immers geen laptop mee. (Digital detox, ja ja!)

Als je al eens naar één van deze locaties geweest bent en tips hebt, laat dan maar je suggesties achter in een berichtje onderaan. Het is zeer welkom!

Voor de laatste keer dat ik in Londen was, moeten we terug naar augustus 2011. Ik verbleef destijds bij een Nigeriaanse gastfamilie in Zuid-Oost Londen en had echt geluk met hen. De week dat ik aankwam, waren de riots bezig. Voor wie zich dat niet goed meer herinnert: de gebroken etalageruiten en leeggeroofde winkels, de in brand gestoken auto’s, de aangevallen voorbijgangers… Dat was toen. De school waar ik mijn taalstage deed, raadde ons ten zeerste aan om na school zo snel mogelijk naar huis te gaan. Ook vele supermarkten sloten hun deuren al om 14u. Tijdens die week vond ook de Pukkelpopramp plaats, maar dat verscheen slechts 1 minuutje op het nieuws. Heel de namiddag (en vooral avond) lang werden alle beelden getoond van brandende voertuigen en ingeslagen ruiten. Op Twitter werden hulpactie’s georganiseerd. Eén van de ochtenden dat ik onderweg was naar de les kreeg ik een Metro-krant in mijn handen geduwd. De voorpagina werd gesierd door een foto van een menigte mensen met bezemstelen en borstels in de hand: vrijwilligers die mee zouden helpen de ravage op te ruimen.

Bron: boston.com

Waarom rakel ik dit allemaal op? Omdat ik mijn gastgezin opnieuw ga bezoeken als ik in Londen ben. Ik heb hen toen onvermijdelijk heel goed leren kennen, aangezien ik elke avond in de zetel zat, toen zij van hun werk thuiskwamen, omdat ik nergens naartoe kon. Eén van die namiddagen dat ik met mijn laptop in hun woonkamer zat, ontdekte ik dat ik de vraag kreeg van De Standaard om over mijn ervaringen en belevenissen in Londen te vertellen, zodat ze dat op hun website konden plaatsen. Aangezien ik niet beters te doen had – en dat natuurlijk ook wel super vond dat er ‘een artikel van mij gepubliceerd zou worden’ – heb ik daar meteen werk van gemaakt. De volgende tekst is ook effectief op de website van De Standaard verschenen, echter niet zoals mijn (onbewerkte) versie die je hieronder kan lezen:

Zondagmiddag ben ik aangekomen met de Eurostar, wetende dat er ‘iets’ gaande was in Londen, maar niet precies wat. Ik had – voor ik vertrok – niet veel tijd om het nieuws te volgen en wist alleen dat er niet genoeg mis liep om níet te moeten vertrekken. Diezelfde avond stond – zoals hier altijd het geval is – skyNEWS op, een soort FOX van Groot-Brittannië dat je kan bekijken met je skybox (soort digibox). Er werden live beelden getoond van rellen in Zuid-Londen, gebieden waarvan ik toen nog nooit gehoord had. Eerlijk gezegd had ik er toen niet zoveel aandacht voor…
De volgende dag had ik voor de eerste keer school. ’s Morgens vertrok in met de metro naar the city en zag dezelfde beelden als de vorige avond op de voorpagina’s van alle kranten: brandende gebouwen en winkels. Die avond werd mij aangeraden na school meteen naar huis te gaan, voor de veiligheid. Het mag ook wel duidelijk zijn dat dit het meest besproken onderwerp is op school. Volgens mij is het nooit eerder nodig geweest om buitenlandse studenten nieuwe woordenschat aan te leren als ‘riot’, ‘smash and steal’, ‘looting’…
Toen de tweede avond weer ‘riots’ getoond werden op het nieuws, keek ik wat aandachtiger mee. Brixton, Hackney, Clapham, Ealing, Islington, Lewisham… Elke plek zocht ik meteen op op Google Maps om te kijken hoe ver deze plaatsen verwijderd waren van mijn huis – ik verblijf bij een gastfamilie – of school. De meeste plaatsen zijn op z’n minst ongeveer 20 minuten verwijderd – ca. 10km. Het dichtstbijzijnde was Ilford, 5 minuten – of ca. 2.5km – van mijn verblijfplaats. Ikzelf heb er niets van gemerkt.
Dinsdag wilde ik na school nog snel even naar de supermarkt, maar deze was al gesloten om 14u, net als vele andere winkels buiten the city center.
Ook vandaag (10/08) is het weer groot nieuws. Weer staan de eerste 10 pagina’s van de metrokrant vol met foto’s, verhalen, getuigenissen, opinies over de riots. Er wordt nu ook voor het eerst gevraagd of je iemand op de foto’s herkent. Je moet dat dan zo snel mogelijk melden aan de politie. De inwoners van Londen dringen aan op een curfew – een avondklok – want het zijn vooral kinderen die het nodig vinden om de politie te bekogelen met afval en bakstenen en om gebouwen en winkels plat te branden na ze te hebben leeggeroofd. Zo kunnen ouders controleren dat hun kids er niet bij betrokken zijn. Mijn gastmoeder bijvoorbeeld, belt constant met haar petekind om te controleren of hij nog thuis is en of zijn gsm is uitgeschakeld, zodat hij niet eventueel onder druk zou kunnen worden gezet door zijn vrienden.
Gisteren zijn er in de buurt een paar autoalarmen geactiveerd, maar verder is er niets bizars in mijn buurt gebeurd. Ik juich natuurlijk nog niet te luid, want je weet maar nooit. Mijn hoop komt van het idee dat er geen winkels zijn in een straal van 2km.
Het is denk ik wel duidelijk dat de Londenaars helemaal ondersteboven zijn van de gebeurtenissen van de laatste vijf dagen. Niemand kan het geloven. Ik zit in een klas met mensen vanuit heel de wereld en zij leven mee met de bevolking van de stad, indien zij zoiets al hebben meegemaakt (een jongen afkomstig uit Bangkok bijvoorbeeld). In mijn klas woonde er een meisje dichtbij een tankstation dat ze in brand hebben willen steken, maar uiteindelijk hebben ze het gewoon geplunderd. Een andere jongen werd benaderd door een groep kerels die zijn rugzak eisten en ermee wegliepen. Deze klasgenoot zit momenteel zonder identiteitsbewijs…
Mijn familie weet dat ze zich geen zorgen moeten maken. Ik houd ze goed op de hoogte en ga niet ronddwalen waar ik beter niet kan komen. Al zullen de highlights in Londen moeten wachten tot dit weekend. Dat het eerst maar wat rustiger wordt! En nu huiswerk maken…

The Brooms Brigade Bron: The Guardian

Dat gezegd zijnde, wil ik ook graag nog iets anders met jullie delen. De laatste weken dacht ik vaak aan mijn blog en dat er nu maar weinig op zou gebeuren aangezien ik tijdens de lesweken niet zoveel tijd heb om op reis te gaan. Ik zal je heel mijn gedachtegang besparen, maar het komt erop neer dat ik tot de conclusie kwam dat er in België ook veel leuke steden zijn. Antwerpen bijvoorbeeld. Als studente kom ik daar bijna elke dag en dat is gewoon veel dichterbij en bereikbaarder is dan Malaga bijvoorbeeld. Dus waarom niet eens iets over Antwerpen? Daarom heb ik besloten af en toe ook iets over Belgische plekjes te schrijven, zodat niet alleen ik maar ook jullie aanraders aan elkaar kunnen doorgeven.

Aan al die mensen die mee hebben gezorgd voor die 1000 bezoekers: ik hoop dat jullie van mijn blogberichten genieten en ze zullen blijven volgen en in ruil beloof ik dat ik mijn best zal doen om voor jullie enkele minuten leesplezier te bezorgen, zo once in a while.

Tot over twee weken!