Eindelijk heb ik tijd gevonden om jullie te vertellen over mijn weekendje weg naar Zwitserland. Min of meer als last-minute decision trok ik met een vriend per bus naar Zwitserland. Hoe dat zo komt dat ik per bus op reis ging, vertel ik je wel een andere keer. Deze blogpost gaat over mijn bezoek aan Engelberg, waar zich ook de bekende Mount Titlis bevindt, en de tussenstops in Lake Brienz en de stad Interlaken.
Na een nachtelijke rit van twaalf uur kwamen we ’s morgens aan in Engelberg. Ik opende het gordijntje in de bus om het landschap dat ik nog ken vanuit mijn jeugd te verwelkomen. De Alpen zijn niks nieuws voor mij. Ik heb er immers ruim tien jaar elke wintervakantie doorgebracht.
Nu was deze busreis eentje met een heel hoge ratio aan Indiërs. De reden? Zwitserland is heel populair vanwege de vele Bollywood films die er opgenomen zijn. Bovendien zijn de enige plaatsen waar je in India zulke bergtoppen kan bewonderen niet de veiligste noch meest bereikbare plaatsen van het land.
Net zoals ik elke keer opnieuw Barcelona kan gaan ontdekken als er iemand mee is die de stad nog nooit heeft gezien, zo was het ook een eye-opening experience om de Zwitserse bergtoppen na al die jaren nog eens opnieuw te zien. Naarmate de tijd vorderde begon ik de uitzichten meer en meer te appreciëren.
Mount Titlis ben ik niet opgegaan. De bergtop staat onder andere bekend vanwege de enige europese gondola (een soort eitjeslift) die er zich bevindt en die helemaal rond de bergtop gaat om je het beste uitzicht te bieden. Je kan er op een zwierbrug lopen boven de afgrond en in ijsgrotten lopen. Maar of het €97 waard is? Voor mij niet.
In de plaats daarvan besloot ik het bergstadje Engelberg in te trekken, maar pas nadat ik me verwarmd had met een chai in het indische bistrootje dat zich aan de voet van de berg bevindt. (Ik zei toch dat het een populaire plek bij Indiërs is?)
In het stadje zelf is het best doods. Er was bijna niemand. Bijna geen enkel voertuig te zien op straat. Vele winkels waren gesloten. Mont Bijoux was een van de enige zaken die open was en het uitnodigende licht en hout van het boetiekje trokken me aan naar binnen te gaan. Ik denk dat ik wel drie of vier keer ben rondgelopen omdat ik telkens nieuwe dingetjes ontdekte. Van badkamerspulletjes tot juweeltjes tot sjalen en mutsen tot theelichtjes en keukengerei… Super stijlvolle en huiselijke dingetjes en ik zou alles wel willen hebben! Mont Bijoux was blijkbaar net die dag opgegaan en daarom kreeg ik een glaasje prosecco aangeboden. De verkoopsters waren ook supervriendelijk. Je moet zeker eens binnenspringen en rondneuzen. Je wordt er gewoon blij van!
Uiteindelijk moest ik het winkeltje wel verlaten, want ik kon moeilijk rondjes blijven lopen natuurlijk. Ik liep nog wat rond in de stad en eindigde uiteindelijk in de koffiebar die me eerder al in het oog was gesprongen: Kafikaufbar. Het is een beetje en hippieachtige koffiebar, maar de klanten zijn dat allerminst (ik bedoel, het is Zwitserland). Binnenin is alles trouwens te koop. Er hangt overal een prijskaartje aan. Alles lijkt kriskras door elkaar te staan en hangen, maar toch maakt dat de zaak net gezellig! De koffie was niet wat ik ervan gehoopt had, maar ik vond het leuk om er even te zitten en rond te kijken.
Rond de middag klommen we allemaal weer de bus op en reden naar onze volgende stop: Lake Brienz. Hier stopten we heel kort voor een fotosessie aan het water, met het stadje en de bergtoppen op de achtergrond. Heel mooi en rustgevend! Het water in de Zwitserse meren en rivieren is trouwens zo helder dat ik het bijna zou durven drinken.
Vervolgens reden we door naar de stad Interlaken, dat zich tussen Lake Brienz en Lake Thun in bevindt. Ik had veel goede dingen over de stad gehoord, maar ik vond er persoonlijk niet zoveel aan. Er is een abbij uit de dertiende eeuw die je kan bezoeken en je kan rondstruinen in enkele levendige winkelstraten.
Tegen avondval zat de groep opnieuw op de bus op weg naar Lyon, waar we de nacht zouden doorbrengen – een financiële verademing voor iedereen! Ik wist het al, maar toch is het elke keer schrikken als je de prijzen ziet voor iets simpel als een meeneemkoffie (€4,5 voor een small size coffee).
Claudia Goes Abroad 