Jullie hebben een lange tijd moeten wachten, maar hier ben ik weer! Ik kan me nu al voorstellen dat dit een lang bericht zal worden, maar het is dan ook alweer een maand geleden dat ik nog eens over mijn belevenissen verteld heb. Zo dadelijk zal duidelijk worden waarom dat zo is. Even recapituleren: mijn vorige blogbericht eindigde samen met het La Mercè festival. Dat lijkt al zoooooo lang geleden nu! Er is dan ook heel wat actie geweest deze maand – bijna te veel opwinding misschien – maar dat heeft er zeker voor gezorgd dat ik me geen minuut kon vervelen de laatste 30 dagen.

Zaterdag 28 september ben ik samen met Laurien, een meisje dat ik toevallig vond op Facebook en die hier een jaar Psychologie aan de UB komt studeren (ze zit in haar masterjaar), wat Barcelona gaan verkennen. Eigenlijk was ik op een bepaalde manier ons aan het rondleiden, maar eigenlijk wist ik zelf de helft van de tijd ook niet meer waar ik was. In ieder geval, ik heb eindelijk enkele van de pleintjes in Barri Gotic teruggevonden waar ik met mama ook achter gezocht had 3 jaar geleden – en toen was het ook niet zo simpel om deze te vinden. Ik heb bovendien nog een heel nieuw deel van de Ciutat Vella (het historisch centrum) ontdekt met nog meer leuke straatjes en pleintjes. De bedoeling op dat moment was eigenlijk dat ik met Laurien naar El Born zou gaan voor een tapaatje te gaan eten (dat had ze namelijk nog nooit gedaan). Dat deden we op mijn aanraden met zicht op de kathedraal. Daar is het volgens mij nu eenmaal het gezelligst. Er was op dat moment ook een trouw van één van mij professors haar zus. Zij zag mij, maar ik heb haar niet gezien… Dat heeft ze uitgebreid in de les aan iedereen verteld, haha! Hieronder enkele foto’s van onze wandeltocht.

Zondag voorspelde men regen en bewolking in Barcelona, terwijl het in Sitges zonnig en warm zou worden, dus verplaatste ik me met mijn verplichte lectuur daar op het strand. Het was er een aangename dertig graden en ik was superblij dat ik dat besluit genoten toen ik hoorde dat het in Barcelona effectief geregend had!

De week van 7 oktober tot 14 oktober was voor de eerste helft ook weer grotendeels gevuld met schoolwerk. Donderdagnamiddag vertrok ik dan met het vliegtuig naar San Pedro del Pinatar om samen met papa en buurvrouw Ann de aankleding voor ons toekomstig huisje te gaan kiezen. Dat weekend was het slecht weer in Barcelona en zoals je in de foto’s kan zien, was het daar net het tegenovergestelde! Ik kon eindelijk mijn shortjes nog eens aantrekken! De dagen dat ik in San Pedro was, moest ik eigenlijk niet veel meer doen. Papa en Ann waren al een dag eerder op de bestemming en hadden zowat alles al gekozen. Het enige dat ik nog hoefde te doen, was zeggen of ik ermee akkoord was en dat was ik, geloof ik, altijd. Elke dag was het vergadering, en als beloning was er lekker eten en gingen we wandelen in de zon. Ik ben moe van mijn weekendje teruggekomen.

De dag van terugkeer moest ik ’s morgens al mee naar de luchthaven. Papa en Ann vertrokken in de voormiddag en ik in de namiddag. Tussen onze vluchten zat een gat van 6 of 7 uur, dus heb ik de bus naar Alicante genomen om de tijd op een leuke manier te overbruggen. Ik heb hier de dijk afgelopen, ben de berg op gegaan om het kasteel Santa Barbara te gaan bezoeken en heb geluncht op de Esplanda Espanyola. Eenmaal terug in de bus op de weg naar de luchthaven, had ik nog een gezellige babbel met een Vlaamse pilote die momenteel in Alicante woonde, zolang Ryanair dat wilde. Ze was echter niet mijn pilote, haha!

 

De volgende maandag was het andere koek. De UA had twee van de vakken die ik ondertussen al een maand volgende aan de UB afgekeurd. Van één vak was ik daarmee enigszin blij. Het lijkt een beetje op Wijsbegeerte – iets waar ik eigenlijk heel slecht in ben – en ik zou de week erna hier een examen van hebben, meer specifiek op de maandag dat ik zou terugkeren uit Sevilla. De spanning of ik dit vak nu wel of niet zou moeten blijven volgen bleef tot vlak voor ik vertrok op donderdag. Het andere vak vond ik wel superleuk: US History and Culture. Dat vak moest ik eerst vervangen voor Russisch Formalisme en Structarlisme (ofzoiets). In ieder geval, ik snapte er geen bal van. Toen bleek echter dat ik mijn spaanstalig Wijsbegeerte-achtige vak toch moest blijven volgen. Structuralisme viel op dezelfde dagen en uren en de examens (het deelexamen en het eindexamen) ook. Ik heb daar opgewezen – ik kan immers niet op twee plaatsen tegelijk zijn – en toen kreeg ik drie andere opties voor Structuralisme. Ik koos voor Theorie van de Kritiek op Feministische Literatuur en Gender Studies. Jaja, ze geven hun vakken hier geweldig lange namen! In ieder geval, het vak is superinteressant, maar ondertussen zijn we anderhalve maand verder en aangezien ze hier geen cursussen hebben, zat ik wel met een probleem. Danku, UA! De hele berg werk die ik had proberen wegwerken, was nu net weer zo hoog als tervoren…

Dinsdag 15 oktober vond ik nog net even de tijd om met Steffen naar Tibidabo te gaan. Ik was daar al een keer met papa en Tristan geweest, maar die dag waren er twee mensen omgekomen in één van de attracties, waardoor het grootste deel van de bezienswaardigheid was afgesloten. De enige mensen die er op dat moment nog waren, waren enkele cameramannen en reporters. Toen was het superwarm, maar gelukkig was ik erop voorzien dat het die dinsdag dag fris zou zijn. De reden waarom ik weer naar Tibidabo ben geweest – ondanks al mijn schoolwerk – was dat Steffen aan het einde van de maand weer naar huis gaat, terug naar Denemarken, en ik nog wel een keer naar de top van deze bekende berg wilde. Bovendien is het dit jaar het 100ste jaar dat het pretpark bestaat, wat het net dat extra beetje speciaal maakt.

Donderdag 17 oktober laadde ik dan mijn rugzak in met extra plaats voor mijn schoolgerief, zodat ik zou kunnen leren voor het onmogelijke examen van Filosofie. Ik zag het eigenlijk helemaal niet zitten. Na de les nog snel even een hapje gaan eten met mijn vriendinnetjes van Erasmus, rugzak maken en op naar de luchthaven. Ik was een beetje aan de late kant, maar geen stress… totdat de bus onderweg naar de luchthaven raar begon te doen. Opeens besefte ik dat we al een tijdje wel heel traag aan het rijden waren. Ja, er was inderdaad veel verkeer, maar voor ons op de rijstrook reed toch bijna niemand? En toen stonden we opeens in panne. En over drie kwartier moest ik in het vliegtuig zitten. En ik begon een beetje te stressen. Maar ik probeerde rustig te blijven en ging naar voor in de bus om te vragen wat het probleem was en inderdaad: panne. “Maar over vijf minuten is het opgelost, dus iedereen moet op de bus blijven.” Waarop ik zei dat ik geen vijf minuten had. Ik moest mijn vliegtuig halen. “Nee, blijf in de bus.” Mij niet gezien! Zodra de kerel zich omdraaide, sprong ik de bus uit en hield een taxi aan. Ik moest het dubbele van een allez-retour met de bus betalen, maar ik was tenminste op tijd. Met 10 minuten speling was ik aan mijn gate, waar de mensen al aan het instappen waren. Uiteindelijk vertrokken we te laat. Als je met Ryanair vliegt, dan neem je enkel handbagage mee. Gevolg: meer dan een kwart van de vlieger moest zijn kofferkes in het laadruim laten plaatsen. Lange discussies volgden omdat de mensen ten eerste hun valieske niet in het laadruim wilden laten opbergen(ook al duurde de vlucht maar een uur) en ten tweede ze hiervoor niet extra wilden betalen. Gelukkig was ik daar met mijn rugzak en was dat allemaal geen probleem. Helemaal achteraan in het vliegtuig was er nog een plekje vrij aan de venster en gedurende de halve vlucht vlogen we langs de kustlijn van Oost-Spanje, zodat ik een mooi uitzicht had bij de ondergaande zon. We kwamen ook nog eens een kwartier te vroeg aan.

Aangekomen in Sevilla, besefte ik pas echt dat ik voor de eerste keer alleen op reis was in een ander land. Mijn eerste compleet onafhankelijke reis naar een plaats waar ik niemand kende en nog nooit geweest was. Ik had ook niet veel voorbereidingen getroffen, omdat ik daarvoor tijdens de week geen tijd had met al mijn schoolwerk. Ik had enkel een verblijfplaats geregeld met AirBnB in de wijk La Macarena. De vrouw die mij een kamer verhuurde had me gezegd dat ik met de bus van de luchthaven naar het treinstation van Santa Justa moest gaan en daar een taxi nemen. Dat heb ik gedaan en om een uur of half tien ’s avonds had ik haar woonst gevonden. Snel even iedereen op de hoogte stellen dat ik goed was aangekomen en dan gaan slapen.

Dag één in Sevilla. Ik had via de website van Couchsurfing twee mensen leren kennen waarmee ik had afgesproken voor die dag. Eerst zou Maikel, een rasechte Seviliaan, me enkele belangrijke bezienswaardigheden laten zien: La Catedral met haar bekende toren: La Giralda (hiervoor moest ik 34 verdiepingen klimmen maar het uitzicht was geweldig). In deze kathedraal ligt tevens Cristobal Colon begraven, ons beter bekend als Christoffel Columbus. Daarna zijn we verder gewandeld naar Los Reales Alcazares, een koninklijk paleis met christelijke, moorse en joodse elementen. Ondertussen hebben Maikel en ik wat gepraat en toen hij over montaditos begon en bleek dat ik niet wist wat dat was, nam hij me gelijk mee naar 100 montaditos, een tapas bar waar je 100 verschillende mini-broodjes kan bestellen voor €1 (op maandag is alles €0,5!!). Dat vond ik zo’n geweldig concept en ze waren zo overheerlijk dat ik er later nog een keer ben teruggeweest. Maikel heeft me dan ook zijn favoriete drankje doen bestellen: tinto de verano. Het lijkt op sangria, maar het is veel lekkerder. Een mix van gekoelde rode wijn met fanta orange of lemon. Ik heb het thuis proberen na te maken, maar het smaakte jammer genoeg niet hetzelfde… Het was in ieder geval ook maar €1 dus daar heb ik ook van geprofiteerd! In de namiddag heb ik gestudeerd voor mijn examen en ’s avonds ben ik met Karen, haar roommate Giulia (uit Sicilië) en Antonia (uit Duitsland) naar het festival Prado de San Sebastian geweest. Dat was al bijna een maand aan de gang en bestond uit een hele groep kraampjes met eten, drank en voorwerpen uit landen van de hele wereld. Er was ook een podium waar om de zoveel tijd voorstellingen waren. Het was best leuk, maar ik was ook doodop, dus om half twee was ik terug op mijn kamer en ik viel direct in slaap, ondanks mijn bobbelige bed.

 

Dag 2 in Sevilla. In de voormiddag liet ik Maikel mij weer rondleiden. Blijkbaar doet hij dat graag. Hij laat ook altijd de stad zien aan uitwisselings- en erasmusstudenten die naar Sevilla komen. Die dag zijn we naar Plaza de Espanya, Toro de Oro, Teatro de la Maestranza en de bekende stierengevechtenarena Plaza de Toros aan de Rio Guadalquivir gewandeld. Sevilla is echt een kleine stad in vergelijking met Barcelona. Je kan hier makkelijk alles te voet doen. Daarna bracht hij me weer op tijd terug naar de Kathedraal, waar ik met Antonia en Giulia had afgesproken om tapas te gaan eten in Giulia’s favoriete tapas bar. Ik heb lekkere tapas gegeten, maar ik was helemaal in de ban van de montaditos, haha! Ik ga die hier zeker zoeken in Barcelona als ik nog eens tijd heb! In de namiddag heb ik weer gestudeerd. ’s Avonds ben ik dan met Giulia naar een gratis flamencoshow gaan kijken dat heel populair is bij de locals. De danseres deed me een beetje aan Pili denken, een toffe vrouw met Spaanse roots die mij in België al eens helpt met mijn Spaans. Opa had me wel eens gezegd dat zij ook flamenco kan, kon of heeft leren dansen. In ieder geval, het is alsof Italianen elkaar kunnen ruiken, want al na een kwartier zaten Giulia en ik omringd door een tiental Italianen. Ik verstond er geen sikkepit van, maar Giulia vond het leuk om nog eens Italiaans te kunnen praten en twee van hen konden Engels, dus heb ik me niet verveeld omdat ik met hen kon praten. Na een nachtelijke wandeling ben ik weer als een blok in slaap gevallen toen ik terug op mijn kamer was.

Dag 3 in Sevilla. Ik had intussen bijna alles gezien in Sevilla, behalve de wijk Triana, aan de andere kant van de rivier. Sevilla is heel erg verdeeld op dat gebied, de mensen van Triana vinden de mensen aan de andere kant van de rivier niet leuk en omgekeerd. Wat daar gedeeltelijk ook mee te maken heeft, is het feit dat elke kant een eigen voetbalteam heeft, en meer hoef ik waarschijnlijk niet te zeggen, hé? In ieder geval, ik had gehoopt hier tapas te kunnen eten als lunch – ik heb volgens mij amper échte restaurants gezien in Sevilla, alleen maar tapas bars – maar het was ofwel te duur ofwel was er gewoon niks aan. Geef mij toch maar de andere kant van de rivier! Ik ben, zoals ik eerder al zei, dan maar weer montaditos gaan eten met een tinto de verano erbij. Daarna terug naar mijn kamer om nog te studeren. Ik geef toe dat ik mijn tripje naar Sevilla niet zo geslaagd vond als het had kunnen zijn, enkel en alleen omdat ik heel de tijd met mijn examen in mijn achterhoofd zat. Ik zag het echt niet zitten. Maar gelukkig is er mijn Batman – mijn klasgenoot, die ook wel bekend staat als Fran – die me continu geholpen heeft. Hij legde alles uit wat ik niet begreep en stuurde mij de afgelopen weken zijn notities en tijdens het studeren stuurde hij ook zijn samenvattingen. Dankzij hem denk ik dat er nu wel een kans is dat ik erdoor zal zijn. Natuurlijk heb ik zelf ook heel wat opzoekwerk gedaan, maar hij had zo’n medelijden met mijn gestress, terwijl ik plezier hoorde te maken in Sevilla, dat hij alles deed om me te helpen. Bovendien is hij heel erg geïnteresseerd in filosofie – dat was hij bijna gaan studeren in de plaats van Filologie – dus vond hij het nog leuk ook! Ik zal hem binnekort een keer moeten bedanken. Die nacht kon ik niet goed in slaap geraken, hoewel ik om 5u al moest opstaan. Ik was niet echt ongerust dat ik mijn vlucht zou missen en ik was al een pak zekerder dat ik mijn examen goed zou doen, maar ik denk dat ik onbewust toch wat aan het stressen was.

De volgende dag verliep alles in ieder geval goed. Ik stond op tijd op, wandelde zonder verloren te lopen naar het treinstation – een wandeling van een klein half uur – en moest lopen om de bus te halen, waarbij ik mijn enkel overbelastte waardoor ik de rest van de dag mank liep, maar dat was de volgende dag al weer bijna genezen. Ik was perfect op tijd op de luchthaven, ondanks dat we weer later vertrokken omdat er weer te weinig plaats was voor de handbagage. Ik, met mijn rugzak, mocht echter plaatsnemen op de tweede rij vooraan op voorwaarde dat ik mijn rugzak tussen mijn benen op de grond zou zetten – geen probleem, want dat doe ik altijd al! Met Ryanair hebben de eerste drie of vier rijen altijd meer ruimte, maar daar moet je extra voor betalen. Ik was dus best content! We kwamen desondanks stipt op tijd aan. Ik had nog genoeg tijd om te douchen, mijn rugzak op te ruimen en naar mijn examen te gaan. Die avond heb ik niet veel meer gedaan, want ik was weer supermoe.

De dagen daarna ben ik altijd naar de les geweest, heb mijn schoolwerk gedaan en Feminisme proberen in te halen tussendoor. Het kwam goed uit dat er donderdag een staking/protest was, want ik heb heel productief kunnen werken. Daarenboven kreeg ik, geloof het of niet, alweer heimwee naar mijn uitstapjes, denkende aan het feit dat ik dit weekend niets anders gepland had dan schoolwerk, dus heb ik woensdag een vlucht naar Lissabon geboekt voor eind november en donderdag heb ik een busticket naar Andorra gekocht voor het 8 en 9 november. Ik weet echter niet of ik nog wel tijd en geld heb voor in december nog naar Valencia te gaan… Maar dat is nog lang en ik ga ook al naar huis met Kerstmis. Dat lijkt al helemaal niet zo lang meer! We zien wel, hé.

Zoals verwacht is het weer een hele boterham geworden. Ik heb me nog een beetje proberen in te houden, maar ik denk dat je al wel een idee hebt van hoe mijn maand is verlopen, niet waar? Je kan je vast wel voorstellen dat ik nog een paar keer verloren ben gelopen, dat hoef ik niet eens meer te vermelden, toch? Ik ben in ieder geval blij dat ik dit weekend nog eens rustig in mijn eigen bed kan slapen, op mijn gemak voor het school kan werken, tussendoor een filmpje kijken, uitslapen, een blogbericht schrijven… En ondertussen kan ik al beginnen uitkijken naar mijn volgende uitstapjes na mijn deelexamens!

Ik hou mij aan mijn woord: jullie zullen niks missen!

Hasta luego!