Hotels in Barcelona om even bij weg te dromen

In Barcelona is het een uitdaging om op een budget-vriendelijke manier de tijd van je leven te hebben, maar het kan. Het tegenovergestelde is net iets makkelijker denk ik. Luxe en exclusiviteit kom je overal tegen. Ik lijst enkele tophotels op om je vingers bij af te likken. Want even wegdromen kan geen kwaad, toch?

W Hotel

Plaça de las Rosas dels Vents 1 (Barceloneta)
http://www.w-barcelona.com

Zelfs als je het niet kent, heb je het sowieso al eens gezien. Aan de stranden van Barcelona kan je niet om het W Hotel heen. Alles hier schreeuwt XXL als je binnenkomt. De enorme ingang, de indrukwekkende lounge bar… De kamers zijn heel contrasterend minimalistisch. De dresscode wordt strikt opgevolgd. Het lijkt me toch leuk om het hotel ooit eens te testen!

Bron: Architecture Revived

Hotel Arts

Carrer de la Marina 19-21 (Barceloneta)
http://www.hotelartsbarcelona.com/en

Met zijn vierenveertig verdiepingen en opvallende architectuur is het Hotel Arts een andere blikvanger in Barcelona. Het interieur ziet het er net zo futuristisch uit als de buitenkant. Binnenin vind je twee uitstekende restaurants; het uitzicht moet er echt fantastisch zijn, zo vlak aan de zee. Wil je helemaal over de top gaan, boek dan een van de meest exclusieve penthouses die Barcelona te bieden heeft.

Bron: Spanish Guides

Hotel Brummell
Nou de la Rambla 174 (Poble Sec)
https://www.hotelbrummell.com/

Dit boetiek hotel met minimalistisch design lijkt me ook een leuke plek om te verblijven in Barcelona. Het is gelegen in Poble Sec, een opkomende buurt waar er een goede balans is tussen “levendig, maar niet te druk”. Het zonneterras met design zwembad, maar ook het lichte en hipsterachtige interieur… Dit alles geeft me echt zin om zo weer naar Barcelona te vertrekken!

barcelona-hotel

Hotel Barcelo Raval

Rambla del Raval 17-21 (El Raval)
https://www.barcelo.com/en-gb/hotels/spain/barcelona/barcelo-raval/

Gelegen in de alternatieve wijk El Raval, is dit hotel opnieuw alternatief ten opzichte van al het ander dat je hier tegenkomt. Kleurrijk, flashy, anders. De inkom kan je niet anders omschrijven dan glamoureus en overdadig. Je weet niet wat je overkomt. Het dakterras is een niet te missen ervaring op zich: het geeft je een 360° uitzicht over de wijk.

barcelona-hotel

Disclaimer: Dit is geen gesponsorde post. De hotels vermeld in dit artikel zijn vrijwillig gekozen.

Barcelona voor foodies: de ultieme checklist

Spanje is tapas. En geen enkele stad doet tapas zo goed als Barcelona. Daarom lijst ik mijn favoriete tapas bars op waar je alvast heen kan voor heerlijke kleine gerechtjes.

Natuurlijk bestaat het leven ook weer niet volledig uit tapas – nee, zelfs in Barcelona gaat men soms naar een restaurant. Mijn toppers lijst ik dan ook meer even voor je op. Enjoy!

Foodies die houden van Spaanse tapas

In Spanje vind je altijd de beste tapas als je gaat waar locals gaan. Et voilà! Hier zijn mijn topfavorieten en die van vele inwoners van Barcelona.

tapas-barcelona

Bar La Cañete

Carrer de la Unió 17 (Raval)
http://www.barcanete.com

Terwijl je het gevoel hebt dat je in een Franse brasserie zit, kan je kiezen of je enkele snelle tapas wil verorberen aan de bar, of dat je liever de tijd neemt om rustig van meerdere gangen culinaire kunstjes te genieten.

Cañota

Carrer de Lleida 7 (Poble Sec)
http://www.casadetapas.com (neem zeker een kijkje op hun leuke website!)

Er zijn twee dingen die me altijd zullen bijblijven na mijn bezoek hier: 1) het lange, maar leuke menu en 2) de unieke kijk op patatas bravas en overheerlijke croquetes de jamón. We belandden hier toevallig omdat Tickets (zie onder) gesloten was… blijkt dit toch wel van dezelfde eigenaars te zijn zeker! Prijs-kwaliteit is dit een pareltje.

Ciutat Comtal

Rambla de Catalunya 18 (vlakbij Plaça Catalunya)

Dit is voor velen hun favoriete plek voor een tapasavond. Ja, er zijn lange wachtrijen en het is er best lawaaiierig, maar het ouderwetse decor en de tot in de puntjes verzorgde tapas maken het allemaal waard!

Meer lekkers voor onze foodies!

Het gaat natuurlijk niet alleen om het eten. Gerechten smaken nog eens zo lekker als het decor de juiste sfeer creëert. Hier zijn enkele must goes die voor mij de perfecte balans hebben gevonden!

Arcano

Mercaders 10 (El Born)
http://www.arcanobcn.com

Voor een overheerlijke steak met een streepje Catalaanse muziek op de achtergrond ga je naar Arcano. Het restaurant ziet eruit als een wijnkelder en ligt verborgen in El Born; het is een pareltje dat je niet mag missen!

Les Quinze Nits

Plaça Reial 6 (Barri Gotic)
http://www.grupandilana.com/es/restaurantes/les-quinze-nits-restaurant

Ik denk dat veel mensen deze plek al wel kennen. Elke dag staat er een enorm lange rij op de Plaça Reial en al die mensen willen hier absoluut een keer hun avond doorbrengen. Gelukkig moet je nooit héél lang wachten (je kan er niet reserveren), want het restaurant is met twee verdiepingen en terras zeker omvangrijk genoeg. De prijs-kwaliteit en ligging van het restaurant maken het een favoriet bij vele locals en toeristen. Persoonlijk vind ik het ondertussen een beetje overgewaardeerd, maar als je er nog niet geweest bent kan je deze plek zeker in beschouwing nemen.

En Ville

Carrer Doctor Dou 14 (El Raval)
http://www.envillebarcelona.es

El Raval is de alternatieve wijk van Barcelona. Het is bijna choquerend om hier op zoiets stijlvols te botsen als een van mijn persoonlijke topontdekkingen: En Ville. Het lijkt als oude glorie met een moderne toets. Overheerlijke menu in een landelijk decor. I love this place. Ik kan er niets dan goeds over zeggen.

Tickets

Avenida del Paralel (vlakbij Plaça Espanya)
http://www.ticketsbar.es/

Eigenlijk moet je dit zien als het laboratorium van een topchef die zijn eigen ideeën combineert met de ziel van Barcelona. Twee maanden op voorhand reserveren is geen onnodige luxe. Het prijskaartje zal je misschien iets dieper in je buidel doen tasten, maar ik denk dat voor de echte foodie dit maar een kleinigheidje is in “the bigger picture”.

Oval

Carrer de València 199 (Eixample)
http://www.ovalbcn.com

Hier ben ik nog niet geweest, maar sinds ik het ontdekt heb, wil ik er hele graag eens heen. Oval is een van de gourmet hamburgertenten die de “trend periode” hebben overleefd en nu een vast gegeven zijn geworden in de stad. In de stijlvolle, moderne ruimte kan je je eigen burger samenstellen.

Bestial

Carrer de Ramon Trias Fargas, 2-4 (Barceloneta)
http://grupotragaluz.com/restaurante/bestial

Ik ontdekte deze plek dankzij een tv-programma. Intussen ben ik er al twee keer geweest. Bestial heeft een leuk terras met zeezicht, maar is ook binnen leuk om te zitten. Het personeel staat erom bekend niet al te vriendelijk te zijn. Het eten is zeker de moeite. Zonder reservatie kom je er – zeker ’s avonds – waarschijnlijk niet in.

Heb je al honger gekregen? ;)

Road trip in Spanje: Week 3

Onze hele road trip was meer dan 5000km lang. We begonnen begin juli in Mechelen, doorkruisten Frankrijk en arriveerden in een kuststadje in Catalonië, genaamd Llança. Hier hadden we drie dagen om te acclimatiseren aan het hete Spaanse klimaat. Vervolgens verbleven we een dikke week in ons huis onder de zon, Villa Perla Azul. Hier kwam ik volledig – eindelijk – tot rust. Deze rust was zeker nodig voor wat onze road trip verder nog in petto had. Eigenlijk begon de reis nu pas!

Deel drie van onze road trip in Spanje was het meest vernieuwend. Ik bezocht stadjes waar ik nog nooit eerder geweest was. Het wakkerde mijn liefde voor Spanje alleen maar aan. Mijn hart ging altijd eerder uit naar La Bella Italia, maar ik durf het land waar de zon nooit ondergaat nu gerust een van mijn favoriete bestemmingen noemen. Hoeveel ik ook van de authentieke straten en pleinen in Toscane hou, de witte dorpjes van Spanje doen me toch ook iets.

Maar eerlijk is eerlijk, de Italiaanse keuken zal het voor mij nog altijd winnen van de Spaanse (long live the Italian bruschetta’s!). Jammer genoeg heb ik geen gedetailleerde herinneringen of foto’s van mijn vakanties in Rome, Milaan en Toscane. Reden te meer om eens terug te gaan en jullie over mijn favoriete streek in Europe te vertellen niet?!

Gaat jouw voorkeur eerder uit naar Spanje of toch Italië?

Week 3 – Road trip in Spanje

Nerja, Costa del Sol

Na vier uur rijden kwamen we aan in het drukkend warme Nerja. Dit kuststadje is net iets minder bekend dan Malaga, dat maar 60km verderop ligt. Nu, ik dacht toch dat het niet zo bekend was bij buitenlanders… tot ik achter elke hoek een horde Britten tegenkwam! Jeezes, bijna geen Spanjaard gezien daar!

In Nerja verbleven we in een prachtig, hogerop gelegen appartement van vrienden. Ze vertelden ons dat het in zomers Nerja vreselijk is qua toeristen, maar dat die zich eerder beperken tot het centrum. Deze toeristen kennen ook alleen de typische kleine “verborgen” strandjes die Nerja typeren – “Nerja heeft geen echt strand”, zeggen ze dan. Dat komt alleen omdat ze niet verder kijken dan hun neus lang is. (Of omdat ze te lui zijn om de steile afdaling te doen die er naartoe leidt. I don’t blame them, though…) Playa Burriana is echter een strand zoals je dat in België aan de Noordzee ook zou kunnen tegenkomen. Maar dan met continu goed weer. En blauw, mediterrane water. En strooien parasollen.

Ik kan me best voorstellen dat Nerja tijdens het laagseizoen een ideale plek is om te ontsnappen aan het koude Belgische weer. De enige keren dat de zon zich verborg, was toen de mist vanuit de zee het binnenland introk; zo erg soms, dat we de verdieping onder het appartement niet meer konden zien! Net zo plots als de mist opdook, trok ze ook weer weg. En dan was het weer zweten geblazen.

Ik denk niet dat ik ooit al zoveel gezweet aan een stuk door heb als in Nerja. Als je nog maar met je ogen knipperde, liepen de druppels al langs je slapen. De helling beklimmen om het centrum van Nerja te bezoeken, was dan ook net als een berg beklimmen in een sauna. Heet! Zweet!

Onderweg langs de kust wandelde ik langs al die typische strandjes die ik al bestudeerd heb op foto’s. Prachtig gewoon! Maar ook hier moet je steeds een hele trap af om er te geraken en de dag er te kunnen doorbrengen. (Het probleem zit ‘em natuurlijk vooral in het feit je op het einde van de dag deze helling ook weer op moet. Good luck!)

Nerja heeft van die leuke smalle straatjes. Ik heb altijd geweten dat ik niet goed de smalheid in een foto kan vatten (kijk maar naar mijn foto’s van Sitges bijvoorbeeld). Voor het warme zomerweer – het kan er makkelijk boven de 40°C worden! – hebben ze leuke driehoekige zeildoeken opgehangen om een beetje schaduw te creëren.

Zoals ik al zei, is Nerja heel druk in de zomer. En omdat er hier en daar toch wat zigeuners rondlopen, was ik extra aandachtig op mijn spullen. In Andalusië moet je daar steeds voor oppassen. In Spanje ben ik gelukkig nog nooit bestolen, maar de Roma’s in Parijs slaagden er toch in mijn iPhone te stelen. *snif*

Nerja heeft een heleboel toeristische restaurants – Little Italy is niet alleen de beste pizzeria die je er zal tegenkomen, het is ook de goedkoopste en elke dag staat er een ellenlange rij aan te schuiven om een hapje te mogen proeven – maar ook een heleboel restaurants voor de fijnproevers. Ik ben helemaal geen foodie – je hebt waarschijnlijk nog nooit een moeilijkere eter ontmoet dan ik, vraag maar aan mijn vader – maar als het lekker is, zeggen we het ook. Een moeilijke eter zijn als je op reis bent, is een van de grootste moeilijkheden waar je mee te maken krijgt als reiziger (en couchsurfer), maar dat is een onderwerp voor een andere keer.

In Nerja maakten we een reservatie in restaurant Bakus, maar jammer genoeg bleken we een fout nummer gebeld te hebben. Nee, het was niet een blond moment van mij! (Maar geloof me, er zijn er genoeg andere geweest.) Andere opties waren Restaurante 34 en een Italiaans restaurant waarbij we binnen in de patio zouden moeten zitten (en we wilden heel graag zicht op zee). Uiteindelijk zijn we in een visrestaurant beland – hierbij draaide mijn maag zich al om, want ik lust niets dat uit de zee komt – genaamd Puerta del Mar. Mijn verrassing was groot toen ik ontdekte ze er ook superlekker vlees serveerden. We aten ook een keer op het strand, in “de Playa y Sol”. Ook een aanrader voor een lekker vleesje! En laat zeker een plaatsje – een groot plaatsje – vrij voor een van de enorme coupes ijskreem dat ze hier hebben. Je hebt waarschijnlijk nog nooit zo’n grote coupe gezien. Geloof me. (Als je enkel een ijsje wil, kan je zulke coupes ook bestellen in Tropy Sol. Je krijgt hier trouwens een mini-ijsje bij je koffie!)

Frigliana, Costa del Sol

Op een paar kilometer van Nerja ligt het schattige bergdorpje Frigliana – de naam alleen al is zo mooi! Na een kronkelige rit door de bergen – op een Vespa. Een rode. Iiiiiih! – kwamen we aan in een van de witte dorpjes die ik zo geweldig vind. Frigliana lijkt enorm op Santorini en daar wil ik al heel lang eens naartoe! Ik was er niet alleen geobsedeerd door de smalle straatjes met witte muren en mozaïeken kinderkopjes, maar ook door de wondermooie, schattige, hartverwarmende blauwe deuren. (Het zou ook kunnen dat het hete weer mijn hart verwarmde, but who cares?)

Met ons tweetjes verkenden we het dorp. De straten waren leeg – welke zotten gaan er ook met zulk weer trappen op en af klimmen? – dus ik kon op mijn gemak foto’s maken. Hieronder zie je een “selectie”.

Maro, Cerro Gordo, La Herradura, Punta de la Mona

Op de tweede en laatste volledige dag aan de Costa del Sol maakten we een mini road trip langs Maro (waar de Zweedse koning zijn buitenverblijf heeft), Cerro Gordo (waar enkele prachtige villa’s staan), La Herradura (een mooi, levendig badstadje) en Punta de la Mona (een surfers paradijs met een geweldige haven).

Hoewel er niets speciaals gebeurd is op deze mini road trip in onze grotere road trip, hoefde dat ook niet. Ik had een leuke tijd met mijn papa en zijn vrienden – misschien ook wel mijn vrienden nu – en meer had ik eigenlijk niet nodig op deze reis. Dit was geen reis van grote avonturen, maar een reis om tot rust te komen. Soms denk ik dat, omdat ik een blog heb, elke trip een uitdaging moet zijn. Maar soms kan je ook gewoon op reis gaan om te relaxen. Vroeger kon ik een hele dag aan het zwembad hangen zonder aan iets of iemand te denken, zonder iets te doen, en deze zomer heb ik opnieuw ervaren hoe dat is. Het hoeft nog steeds niet te lang te duren – ik ben nog steeds dol op het ontdekken van nieuwe stadjes en locaties – maar dit heeft me zeker deugd gedaan.

Moraira, Cabo de Nao, Javea, Denia

Na drie dagen in Nerja, vertrokken we naar andere vrienden die in Moraira verbleven. Dit is nu het derde jaar dat we onderweg terug naar België nog enkele dagen bij hen doorbrengen. De vorige jaren bezochten we onder andere Guadalest, Benidorm, Calpe en Moraira zelf. Deze keer maakten we onderweg naar Javea (waar ik niets aan vond) een tussenstop in Cabo de Nao, waar een leuke vuurtoren staat, en dan reden we door naar Denia. Jammer genoeg zijn we hier door de regen niet zo lang gebleven – ja regen, nog nooit gezien in deze regio in deze tijd van het jaar! Ik heb toch een klein stukje van het centrum van Denia kunnen zien. Hier stopt trouwens ook een ferryboot die je in slechts 45min. tot in Ibiza brengt.

Mijn road trip langs de oostkust van Spanje is veel beter meegevallen dan verwacht! Zoals ik twee weken geleden al schreef, hou ik er niet van om uren aan een stuk in de wagen te zitten. Maar de tussenstops waren het meer dan waard.

Ben jij wel eens op een road trip geweest? Waar? Hoe was het? Laat het me weten!

Road trip in Spanje: Week 2

Afgelopen week vertelde ik jullie over mijn eerste week road trippen door Spanje. De eerste vier dagen legden we al 2000km af. Na het vertrek van onze buren en na het omdraaien van de stress-knop richting “relax” begon de tweede week van onze reis door Spanje.

Tijdens deze week legden we niet zoveel kilometers af, maar bleven redelijk ter plaatse. We bezochten enkele van onze favoriete plekjes in de buurt. Over de meeste schreef ik al eerder, maar ze opnieuw bezoeken met vrienden maakt de ervaring toch net iets anders.

Ik heb met ook enorm geamuseerd met mijn nieuwe camera. Geniet van de foto’s!

Week 2 – Road trip in Spanje

Santiago de la Ribeira

Met twee huurfietsen reden mijn papa en ik door de straten van San Pedro del Pinatar en het buurstadje Santiago de la Ribeira. Dit tweede kuststadje is heel levendig tijdens de dag en als je op zoek bent naar strand- en watersporten dan vind je hier zeker je gading. Een beach rugby match trok een groot publiek. Toevallig kwamen we hier wat bekenden tegen! We nodigden hen prompt uit voor een bezoekje aan ons huis (aka zwembad).

De dag nadien deden we niets. Ik wilde het marktje twee straten verder graag eens bezoeken, maar om de een of andere reden was het toevallig geen markt?! Just my luck… Als ik niet toevallig op een markt bots, geraak ik er niet. Zo gaat dat altijd! ’s Avonds aten we in een van onze favoriete tapasbars, Tropical, in Los Alcazares. Het was nog altijd 32°C toen we om middernacht naar buiten kwamen! Lang leve airco.

Natuurpark Calblanque

In de kerstvakantie bezocht ik Calblanque voor de eerste keer. We maakten een lange wandeling over het strand en door de duinen en genoten van de pure schoonheid en kleurcontrasten van het natuurpark. Deze keer was het iets te warm om een urenlange wandeling te maken – zweet, zweet – maar het was wél ideaal weer om met de voetjes door het warme water te lopen. En warm was het water zeker! Ook heb ik me ontzettend geamuseerd met mijn nieuwe camera!

Faro de Cabo de Palos

Na de bumpy ride naar de uitgang van het park – als je me volgt op Snapchat heb je vast gezien hoe bumpy het echt was – trokken we richting de vuurtoren van Cabo de Palos. Ook hierover schreef ik al eerder. Elke keer als ik de Faro – da’s Spaans voor vuurtoren – zie, moet ik denken aan het boek Into the Lighthouse van Virginia Woolf. En allerlei herinneringen aan Erasmus schieten dan weer door mijn hoofd: de plekken waar ik het boek las, de lessen bij mijn favoriete prof van Engelse literatuur… Maar ik wijk af! Verder heb je vanaf de Faro nog een mooi uitzicht over La Manga, dat een van de armen vormt die de Mar Menor nét niet afsluit.

Cartagena

Opnieuw, net als in de kerstvakantie, trokken we vervolgens naar Cartagena. Vroeger was dit de hoofdstad van de Romeinse provincie Cartagenensis. Je vindt er nu nog steeds overblijfselen uit die periode. De meest gekende is natuurlijk het Romeins amphitheater. Als je helemaal onderaan gaat staan en naar boven praat met een luide stem, kan iedereen je perfect verstaan!

Cartagena is altijd een belangrijke plek geweest op het Iberisch schiereiland. De stad heeft een haven die vandaag de dag nog steeds belangrijk is voor de scheepvaart. Deze keer lag er ook het grootste cruiseschip dat ik ooit in mijn leven heb gezien. Het vaarde net de haven uit, op weg naar nieuwe oorden, toen wij er waren. Iedereen op de kade zwaaide het schip uit – wij ook.

De volgende dag trokken onze gasten naar Murcia, maar wij zijn niet meegegaan. Ik ging al een paar naar deze stad en schreef al waarom ik er niets mee heb. ’s Avonds gingen we opnieuw naar Los Alcazares voor een gezellig – maar winderig, serieus, niet normaal veel wind – diner met uitzicht op de zee (ik weet het, dat rijmt!).

Kortom, week twee had voldoende afwisseling tussen rust en activiteit.

Volgende week vertel ik jullie over de derde week van onze road trip, waarbij we onze road trip verder zuidwaarts zetten richting de Costa del Sol. Hier heb ik prachtige foto’s gemaakt en ik kan al niet wachten om ze met jullie te delen! Ik geef al een hint: blauw. Heel veel blauw.

Tot de volgende!

Road trip in Spanje: Week 1

Nooit eerder heb ik zo lang gereisd aan een stuk door als afgelopen maand. Maar liefst drie weken, exact 21 dagen, verbleef ik in Spanje en het heeft me geen enkel moment verveeld! Vanuit Catalonië trokken we via provincie Murcia helemaal richting het Zuiden, naar Nerja, waarna we via provincie Valencia weer omhoog reden, huiswaarts. Het was een heuse road trip langs de oostkust van Spanje. Vooral de laatste week legden we enorm veel kilometers af. En hoewel ik het vreselijk vind om uren aan een stuk stil te zitten in de auto, waren de tussenstops het meer dan waard.

Wat ik leuk vond aan deze reis, was dat we overal bekenden tegen kwamen – hoewel niet altijd toevallig. De afwisseling van gezelschap bracht ook een aangename variatie in sfeer en activiteiten. Om jullie een beeld te geven van hoe mijn vakantie verliep, zal ik week per week over mijn avonturen in Spanje vertellen.

Mijn vakantie begon echter niet vanzelf. De eerste week probeerde ik eerst en vooral die klik te maken in mijn hoofd dat het effectief vakantie is en dat ik niets hoefde te doen. Dus? De eerste paar dagen was ik continu alert en gespannen, 1) omdat ik me schuldig voelde omdat ik niets nuttigs deed en 2) omdat ik elk moment een opdracht verwachtte te krijgen. Zo ging dat namelijk dit jaar. Als ik niets te doen had, ging ik start-ups contacteren om mijn diensten aan te bieden (Campr was daar één van). En op de universiteit vonden ze niets leuker dan last-minute opdrachten onder onze neus te duwen terwijl we al zo’n grote berg werk hadden. “Niets doen” leek geen onderdeel meer uit te maken van mijn woordenboek.

Terwijl ik de eerste twee dagen op een luchtmatras lag rond te dobberen in het zwembad, kon ik het niet opbrengen om er rustig een boek bij te pakken. Ik lees doodgraag, maar ik kon me er niet toe brengen. Langzaamaan begon het dan toch door te dringen dat ik mocht relaxen. Ik heb geen herexamens, ik begin aan een volledig nieuwe opleiding in september en mijn studentenjob zou pas beginnen in augustus. Zodra die klik er was, kon mijn vakantie echt beginnen!

Mijn travel set is trouwens uitgebreid met een nieuwe camera: de Sony a6000. De kwaliteit van mijn foto’s is er dan ook – denk ik – erg op vooruit gegaan! Ik heb veel geëxperimenteerd, maar ik hoop dat je me kan vergeven als ik er compleet naast zit. Laat me weten wat je ervan vindt!

Week 1 – Road trip in Spanje

Llança, Catalonië

Na een rit van 13 uur door België en Frankrijk – over de brug van Millau! – kwamen we aan in Llança. Dit stadje aan de Costa Brava ligt vlakbij Figueres, waar ik al eerder over schreef. We verbleven in hotel Gri-Mar, een beetje vergane glorie, maar heel goed verzorgd en opengehouden door erg vriendelijk personeel. Ik was verkouden toen ik vertrok, maar na de eerste nacht in het hotel had ik totaal geen stem meer, aaargh! Gewoon worden aan de airco… Maar dat hield me niet tegen om te winnen met pingpong en samen met mijn broer het zwembad onveilig te maken.

De eerste avond aten we in restaurant Garbet, net buiten Llança. De setting was perfect en het eten was overheerlijk! De tweede dag verkenden we Llança zelf, maar ontdekten dat er eigenlijk niet veel te doen of zien is. Er is een leuke viewpoint, een gezellige kleine kustlijn, maar algauw trokken we weer naar ons hotel waar we ons klaarmaakten voor een bezoekje aan Roses. In deze oorspronkelijk Griekse havenstad zouden we wat familieleden bezoeken en samen met hen in Sodemar aan de jachthaven een maaltijd nuttigen. We maakten een avondwandeling over de levendige dijk voor we terug naar ons hotel trokken.

We besloten een extra dag in Llança te verblijven. De dag brachten we grotendeels aan het zwembad door en onze laatste avond spendeerden we wandelend en knabbelend in het centrum van Llança. Een rustig begin van de vakantie. Exact wat ik nodig had.

San Pedro del Pinatar, Murcia

Iets vroeger dan gepland vertrokken we op een zes uur durende rit naar ons huis in Spanje – door mij Villa Perla Azul gedoopt. Onze Belgische buren huurden de villa op dat moment nog, maar ze hadden ons uitgenodigd om mee de verjaardag van onze buurvrouw te vieren. Wat vreemd om gast te zijn in je eigen huis!

In de kerstvakantie verbleven we voor het eerst in Villa Perla Azul, maar omdat het zwembadwater toen maar 10°C was, kon ik nog niet eerder een duikje nemen. Maar je kan het vast al raden: na nog geen half uur plonsde ik in onze witte, L-vormige oase. Ik kan veel superlatieven verzinnen om ons zwembad te beschrijven. Voor mij is het simpelweg het zaligste zwembad ter wereld… en ik heb er al veel getest! Misschien daarmee dat de lokale hangjongeren zo graag de zwembaden in onze straat komen crashen?

De eerste dagen ben ik niet buiten de muren van Villa Perla Azul geweest. Eerst moest ik nog wennen aan het warme klimaat van de Mar Menor – en eerlijk gezegd, het zwembad was té aanlokkelijk. De enige keren dat ik me naar buiten waagde, waren voor het marktje twee straten verder – en dan waren we verdorie nog te laat! – en om ’s avonds naar de Kleine Zee te wandelen voor een bezoekje aan de kermis en de barretjes. De villa ligt op nog geen 10 minuten wandelen van de zee en net buiten de drukte van de strandbezoekers. Ideaal!

Elke avond genoten we van de BBQ-kunsten van onze buurman – bedankt trouwens! Slechts één avond gingen we uit eten, naar de nieuwe locatie van een van onze favoriete restaurants in de buurt: Sal y Pimienta. Het is een typische, Spaanse familie uit de buurt die gallicisch vlees, paella en vis en zeevruchten uit de Mar Menor serveert. Nu Sal y Pimienta uitgebreid is, was het op sommige momenten niet meer zo gezellig als vroeger. Maar uiteindelijk maak je zelf de sfeer vind ik! Af en toe vond de kleine kitten die er ronddartelde het leuk om op onze schoten te springen en haar nieuwsgierige neusje in onze borden te duwen. Nu vind ik dat niet erg als we gedaan hebben met eten, maar verdorie wat een arrogantie in zo’n klein poesje!

Na het vertrek van onze buren ging onze tweede week in. Maar daarover later meer.

Geniet van jouw vakantie!

Heb jij een tweede verblijf? Of is het iets dat je zou willen? Of doe je niets liever dan telkens opnieuw andere plekken te ontdekken?

Mooi Mar Menor

Twee weken kerstvakantie doorbrengen in Spanje, in een splinternieuwe villa met een zwembad, elke dag zon – zalig, zeg je? De neiging om het hierbij te laten, is heel verleidelijk, maar dit is slechts een kant van het verhaal.

Credits: Ann Van den Eynde

Kerstvakantie voor studenten uit het hoger onderwijs betekent blokvakantie. Verblijven in een nieuw huis betekent elke dag werkmannen die binnen en buiten lopen om de laatste dingen af te werken. Het feit dat dit alles in zonnig Spanje plaatsvindt, betekent dat je de zon regelmatig moet laten voor wat ze is om bouwtermen enz. te gaan vertalen van het Nederlands of Engels naar het Spaans en terug. Studeren – ook wel zonnen, in mijn geval – komt er dan niet echt aan te pas. Ik schreef al eerder over het huis dat we aan het bouwen waren in Spanje.

Toegegeven, moest het huis in San Pedro del Pinatar helemaal af zijn geweest en had ik inderdaad op mijn gemak in de zon achter – of onder – mijn boeken kunnen kruipen, dan had ik een heel ander verhaal kunnen vertellen (denk ik). Het is stiekem ook best leuk om buiten te eten bij 20 graden terwijl het in je thuisland sneeuwt en vriest.

Maar genoeg geklaagd – een student in de examens moet al eens haar hart kunnen luchten! Laat ik het nu hebben over de momenten die jullie het meest boeien: de momenten waarop ik het huis uit ging om nieuwe dingen en plekken te ontdekken. Want ik ben natuurlijk geen machine – tenzij het op reizen aankomt misschien.

Enkele dagen hadden we bezoek in Spanje en, nu ja, dan ben ik maar mee op een daguitstap geweest. Ik had al foto’s gezien van een natuurreservaat in de buurt en… let’s just say it took my breath away. Natuurlijk moest ik er mee naartoe!

Calblanque

Calblanque is een natuurpark met woenstijnachtige duinen, donkerblauw zeewater, ruige heuveltoppen en zoutmijnen. De kleuren combinatie van de zandstranden met het de donkere zee geeft een heel speciaal effect. Elke foto die ik maakte was mooi!

Een wandeling over kliffen was precies wat ik nodig had. Op de heenweg was de wind fel en koud, maar op de terugweg konden onze jassen uit. Jep, zelfs de mijne!

Hoewel iedereen me afraadde het te doen, zag ik niet meteen het gevaar in tot ik weer recht moest staan, maar ik wilde per se onderstaande foto op die klif. Gelukkig is ie goed gelukt. Toch?

Cabo de Palos

Vorig jaar zag ik de bekende vuurtoren van Cabo de Palos al eerder. Geloof het ook niet, maar op het uiterste puntje van dit vissersdorpje is het licht ook perfect voor mooie foto’s te maken. De vuurtoren staat er al sinds 1865 en werkt nog steeds!

Vanaf de voet van de vuurtoren heb je een mooi uitzicht op de achterkant van La Manga.

La Manga

San Pedro del Pinatar ligt pal aan de Mar Menor, ook wel de Kleine Zee genoemd. Dat komt omdat het nét geen zee is. De lagune vormt een soort baai die net niet gesloten is en nog steeds een doorgang van een paar honderd meter heeft naar de zee. Daardoor zijn er geen getijden, is het water lekker warm en het oppervlak steeds rustig.

Vanuit San Pedro heb je steeds een uitzicht op La Manga, wat Spaans is voor “de mouw”. Het ziet eruit als de Strip in Las Vegas, maar dan omringd door zee in plaats van woestijn. Normaal zie ik altijd de de voorkant – of de kant die aan de Mar Menor grenst – maar vanaf Cabo de Palos zie ik de achterkant van de mouw.

Eigenlijk is het licht aan de Mar Menor overal wonderlijk. De ondergaande zon kleurt de lucht altijd fel oranje en roze. Als je me volgt op Instagram, heb je misschien al gemerkt dat ik enorm kan genieten van een mooie zonsop- en ondergang.

Nu neem ik weer even afscheid om nog twee weken verder mijn hoofd te breken over de theorie van de Bedrijfscommunicatie, Marketing en Financiën. Als je je verveelt zonder mijn wekelijkse posts, kan je steeds het leesvoer ontdekken dat ik verschillende keren per week deel op de facebookpagina van Claudia Goes Abroad.

Veel succes aan mijn medekoppenbrekers! En hasta la proxima aan de rest!

1 jaar bloggen: een reis terug in de tijd

Ik kan het bijna niet geloven! Ik heb

dit project maar liefst een volledig jaar volgehouden en ik heb het me nog geen enkele keer beklaagd.
zoveel gezien en gedaan de afgelopen twaalf maanden dat ik het zelf amper besef.
de smaak goed te pakken en wil ik er graag nog een jaartje bij doen!

Voor mij is het heel leuk om alles eens op een rijtje te zetten. Terugkijken naar foto’s is iets waar ik me af en toe mee bezig hou en ik wil jullie graag een terugblik gunnen in de laatste twaalf maanden van mijn leven.

Laten we terug in de tijd gaan, naar 28 augustus 2013.

Augustus 2013

Tot de dag voor mijn vertrek heb ik gewerkt, maar daarna vertrok ik voor 5 maanden op Erasmus naar Barcelona! Hier had ik 4 jaar naar uitgekeken en nu was het moment eindelijk daar. In twee keer legden we de 1200km die zich tussen mijn thuis en Barcelona bevinden af. Ik kreeg nog enkele dagen de tijd om afscheid te nemen voor ik in trok bij mijn gastmoeder, Cristina. Die werden volop benut!

September 2013

Terwijl ik gewoon werd aan het beklimmen van de soms zeer steile heuvels in mijn buurt (San Gervasi) leerde ik mijn gastmoeder beter kennen, trok ik naar het strand (niet Barceloneta!) en verkende de buurten die ik al kende in de stad (inside of the comfort zone eigenlijk). Maar ik begon mezelf te leren niet bang te zijn om een straat in te gaan waar ik nog nooit geweest was en niet in paniek te raken als ik niet meer wist waar ik was (buiten de comfort zone).

Mijn reisjes begonnen al in de tweede week van mijn verblijf. Het begon met de spectaculaire uitzichten van Montserrat, de witte stranden van Sitges en de kunst in Figueres. Ondertussen verkende ik nog verder mijn nieuwe thuisstad, leerde mijn Amerikaanse gastzussen kennen en bereidde me mentaal voor op de eerste schoolweek aan de Universitat de Barcelona (want dat was immers de reden waarom ik überhaupt in Spanje was).

Montserrat

Eind september kreeg ik dan eindelijk – derde keer, goeie keer – de kans om Barcelona’s feestweek bij te wonen: Fiesta de la Merced, de (eigenlijke) verering van de stadsheilige. Daar leerde ik dat Barcelonezen iets hebben met vuur en vuurwerk. Elke gelegenheid is goed genoeg… O ja, en dat ik hun volksmuziek wel even leuk vind, maar er na enkele minuten wel hoofdpijn en genoeg van heb.

De correfoc tijdens Fiesta de la Merced

Ten slotte leerde ik leuke en interessante mensen kennen via Couchsurfing meetings, een eye-opener.

Oktober 2013

In oktober leerde ik dat Spanjaarden altijd tien à vijftien minuten te laat komen en dat ik het daar heel moeilijk mee had (in het begin). Niet omdat ik me eraan ergerde – okeee, jawel – maar vooral omdat ik zélf niet te laat kan komen. Het enige waarin ik uiteindelijk veranderd ben, is dat ik nu op het uur aankom in plaats van een kwartier te vroeg.

Bovendien kan ik vanuit de bron bewijzen dat de lessen in Spanje niet makkelijker zijn dan in België. Het is te zeggen, als het over hun eigen taal en cultuur gaat tenminste. De Engelse vakken waren poepsimpel, maar dat wil niet zeggen dat de professoren met punten smeten. Je moest nog wel steeds je best doen.

Mijn time-management skills werden ook aangescherpt deze maand. Ik had veel lees- en huiswerk, deelexamens enz. Toch slaagde ik erin het te combineren met uitstapjes naar San Pedro del Pinatar, Alicante en Sevilla. Ik zag flamingo’s (in Europa!), woonde een flamencoshow bij, sprong in fonteinen en proefde voor het eerst tinto de verano en montaditos.

De Guadalquivir rivier in Sevilla

Had ik er genoeg van? Absoluut niet! Wetende dat ik beiden aankon – studeren en reizen – boekte ik meteen twee nieuwe uitstappen voor november.

November 2013

De kleerkastwissel – van zomer naar winter – kwam op een passend moment. Mijn eerste uitstap was naar het prinsdom dat Andorra heet. Het was er tien graden kouder dan in Barcelona en mijn dikste trui was niet dik genoeg! Het feit dat ik me er ook nog eens doodverveelde, zorgde ervoor dat ik niet snel genoeg terug naar ‘huis’ kon.

Lissabon was een pak leuker, maar ik heb hier beseft dat je een grootstad niet in 3 dagen kan bezoeken. Ik zal dus nog eens terug moeten… Is dat een goed excuus of niet?! In afwachting van mijn allereerste reis ooit naar Portugal, bezocht ik nog de nabij Barcelona gelegen stad Tarragona, waar de sporen van de bezettingen uit de Oudheid nog duidelijk zichtbaar zijn.

Het Monument of Discoveries, de Vasco da Gama brug en Cristo Redendor in Lissabon

Eindelijk zette ik de stap om eens churros con chocolate te proeven en ik had gelijk: zonder chocolade vind ik ze veel lekkerder, maar ik wilde graag de echte Spaanse wijze beleven. Een andere belevenis was mijn eerste bezoek aan een Barcelonese discotheek, en dat viel absoluut tegen.

December 2013

Na een verkenning van het doolhof in het Parque d’Horta en een weekend in Malaga, waar ik een beginnende bronchitis opliep ondanks dat het 28°C was, bracht ik Kerstmis door thuis in België.

El Muello Uno, de nieuwe wandelboulevard aan de haven van Malaga

Januari 2014

De week van Nieuwjaar bracht ik door in Granada en San Pedro del Pinatar met mijn papa… om af te sluiten in Barcelona met een voetbalmatch van FC Barcelona in Camp Nou! Eenmaal terug bij Cristina, mocht ik met haar familie en beste vriendinnen Drie Koningen vieren, wat in Spanje zowat gelijk staat aan Sinterklaas en Kerstmis samen. En de volgende dag begon het studeren voor de examens… Dat moet natuurlijk ook gebeuren.

Zonsondergang tijdens de match van FC Barcelona.

En dan was het tijd om afscheid te nemen. In tegenstelling tot de anderen ging ik niet mijn favoriete plekjes in Barcelona bezoeken (ik ga er de volgende keer nog wel eens naar toe!). Ik liep wel nog eens de kustlijn af, omdat ik in België nu eenmaal niet zo vaak naar de zee ga, en bezocht een laatste keer Sitges. Het afscheid met mijn Erasmus-vriendinnen vond maar liefst 3 keer plaats, maar jah… zo gaat dat nu eenmaal… Ik kan je vertellen dat ik de nacht voor ik voorgoed naar huis terugkeerde niet geslapen heb.

De boulevard in Sitges

Februari 2014

Niet alleen voor mij zaten de examens erop. Om dat (en natuurlijk mijn terugkeer) te vieren, liftte ik (voor de eerste keer!) met mijn beste vriend naar Parijs. Dit was niet alleen de eerste keer dat ik met een vriend op reis was (en ja, onze vriendschap heeft stand gehouden), maar ook de eerste keer dat ik bestolen werd. Als ik eerlijk ben, vond ik het erger dat ze mijn iPhone hadden gestolen dan als het mijn portemonnee was geweest. Maar goed, moving on!

Op de trappen voor de Scaré Coeur in Parijs

April 2014

Mijn verjaardagsmaand wilde ik spenderen… in het buitenland! Verrassing! April is natuurlijk de maand van de paasvakantie. Ik had de vorige twee maanden mijn werk goed bijgehouden, zodat ik eropuit zou kunnen trekken. En dat heb ik gedaan! Met city trips naar Dublin (in Ierland), Edinburgh en Glasgow (in Schotland) en London (in Engeland) kon ik weer wat hoofdsteden aan mijn lijstje toevoegen. Hoewel het couchsurfen absoluut de beste manier was om de eerste drie steden te ontdekken, was ik toch blij dat ik mijn ‘familie’ in London kon bezoeken. Het kost me heel veel moeite om wat uiteindelijk vreemde mensen zijn te vertrouwen (een goede oefening, hoe dan ook), maar het is altijd leuk om vertrouwde gezichten te zien en goede banden nog extra te verstevigen.

Bezoek aan The Elephant House, waar J.K. Rowling het grootste deel van het eerste boek over Harry Potter schreef

Bezoek aan The Elephant House in Edinburgh, waar J.K. Rowling het grootste deel van het eerste boek over Harry Potter schreef

Juni 2014

Eind juni maakte ik eindelijk eens een echte toeristische wandeling door mijn studentenstad: Antwerpen. Ik hou van Antwerpen, maar hoe geloofwaardig klinkt dat als ik er niet eens deftig mijn weg kan vinden. Daar heb ik na de examens maar eens verandering in gebracht.

Het uitzicht op Linkeroever van aan t’ Steen in Antwerpen

Juli 2014

Na bijna drie volledige maanden in België te zijn gebleven, was de nood om te reizen hoog. Ik had heel erg mijn best gedaan alle promoties in mijn mailbox te negeren en zelf geen reisje meer te boeken. Om mij af te leiden, ben ik voor het eerst in mijn leven met een luchtballon gaan varen. Iedereen zou dat eens moeten doen! Half juli trokken mijn papa, broer en ik richting Spanje. Na een tussenstop in Collioure kregen we problemen met de auto en de dagen dat we onverwacht in Barcelona “moesten” verblijven, bleven maar oplopen. Het was geluk bij een ongeluk dat het toch nog in mijn geliefde Barcelona was! Nadat we onze wagen terug hadden, reden we naar San Pedro del Pinatar, Alicante, Murcia en eindigden in Moraira, nabij Calpe.

Met een luchtballon over België varen

Augustus 2014

Nu is de cirkel weer rond. Net als vorig jaar in augustus werkte ik deze maand in de Starbucks op de luchthaven van Brussel. Ik kan dan misschien niet op reis gaan, maar dan kan ik me nog steeds in tussen de reizigers begeven om de sfeer op te snuiven, niet waar? Ik trok er ook een weekendje op uit om Brussel, Ieper en Kortrijk te verkennen, op uitnodiging van mijn vriend Bart die ik via Couchsurfing in Malaga leerde kennen. Dat kwam goed uit in verband met mijn plan om niet buiten België te reizen deze maand en het was nog leuk ook! Op 28 augustus vorig jaar kwam ik aan in Barcelona en dat is zowat het begin van Claudia Goes Abroad. Ik heb mijn blog zien groeien, maar ik heb ook mijn aantal vriendschappen zien groeien tijdens mijn reizen en de vraag naar Engelse versies van mijn blogposts wordt groter. Daarom start ik in september met Blonde Gone Travel, in de hoop dat ik met mijn verhalen een grotere groep mensen kan bereiken die iets aan mijn verhalen hebben.

Een wandeling over de stadsmuren van Ieper

Dus, ter conclusie:

ik bezocht dit jaar 7 verschillende landen
ik ging ca. 20 keer alleen op reis
ik woonde 5 maanden in Barcelona
ik liftte naar Parijs met mijn beste vriend
én ik haalde mijn Bachelor diploma.

Hoeveel beter kan het nog worden?! Ik ben al benieuwd naar volgend jaar!

Mijn mening over Murcia

Tijdens mijn rondreis door Spanje afgelopen maand passeerde ik ook even in Murcia. Ik keek er niet echt naar uit en de tussenstop was dan ook zeker niet mijn keuze. Uiteindelijk besloot ik de stad toch nog een kans te geven. Alle blogs en websites die Murcia bespreken en die ik tijdens een korte zoektocht op Google tegenkwam, hebben het alleen over de positieve kanten van Murcia. Zelf ben ik het daar maar weinig mee eens.

1. Vanuit Murcia stad kan je perfect de provincie verkennen

Als centraal punt is Murcia de perfecte plek om de gelijknamige provincie te verkennen. De ligging is één van de enige positieve punten die ik kan bedenken. Op een half uur tijd sta je aan de kust van de Mar Menor of in de veel aangenamere grote stad Cartagena.

2. Murcia stinkt, net als Brussel en ik hou niet van Brussel

Er hangt zo’n grote-stad-geur in Murcia, en het is niet eens zo groot. Tel daar nog eens de verschrikkelijke zomerwarmte bij op – die overigens helemaal niet comfortabel is, zeker als je je in een stad bevindt – en het wordt gewoon onaangenaam. En wie wilt zich nu onaangenaam voelen op vakantie?

3. De zomerse hitte die té heet is

In de winter kan het klimaat van Murcia misschien ideaal zijn, maar de zomerse hitte is dat allesbehalve. Het koelt nooit echt af. ’s Avonds is het nog 30°C en als je ’s ochtends op staat, stijgt de temperatuur daar nog eens onmiddellijk boven. Er is geen zeebriesje om je af te koelen in de smalle straten van de historische stad, die samen met de autogassen van de grote wegen de warmte binnen houden. Je moet er maar tegen kunnen.

4. Het is er té kalm

Misschien is het anders tijdens het schooljaar, maar in de maand juli is er geen ambiance in Murcia. ’s Avonds zijn de restaurants gevuld met dagjestoeristen, maar de clubs blijven leeg. Ook overdag zijn er niet zoveel mensen die de hitte willen trotseren. De enige plaats waar ik tot nu toe veel volk zag, was binnenin het winkelcentrum – dat natuurlijke artificieel gekoeld was – overdag en op de Plaza de las Flores in de avond. Hoewel ik steeds de andere richting uitga als ik een toeristische plek zie, heb ik toch graag op z’n minst de locals om me heen.

5. Het is historisch, maar het boeit niet

Oké, toegegeven, er is heel wat geschiedenis dat nog steeds zichtbaar is in Murcia. Dat in combinatie met de plazas zou het tot een plek moeten maken waar ik uren kan rondzwerven… Maar niet in die verdomde hitte! Geen idee waarom, maar ik heb er niet datzelfde gevoel dat ik in Barcelona steeds heb: dat ik er dagen in de straten kan verdwalen. Het is eerder zoals met Brussel: ik heb er gewoon niets mee…

6. Spaans leren in Murcia? Bullshit.

Murcia wordt aangeraden als een toplocatie om Spaans te leren. Who the hell came up with that? Ken je een beetje Spaans? Heb je wel eens Murciaans Spaans gehoord? Ik wel en het is bijna even erg als Andalusisch Spaans, helemaal beïnvloed door het seseo-fenomeen. Ik heb mij door een Murciaan laten vertellen dat je het kan vergelijken met onze dialecten. Kan een Limburger een West-Vlaming verstaan als ze in hun plat dialect met elkaar converseren? Amper. Murciaans Spaans wordt door de Murcianen zelf “boeren-Spaans” genoemd. Op zich heb ik niets tegen dialecten, soms is het zelfs charmant, maar hebben degenen die Murcia aanraden als kuuroord voor taalacquisitie daar wel eens goed over nagedacht?

Ik denk dat ik dus wel kan concluderen dat Murcia een bezoek waard is – van één of twee dagen – maar eerder tijdens het jaar, wanneer het minder warm en vermoedelijk wat levendiger is als de studenten de straten weer een beetje leven inblazen. Misschien dat, als het minder warm is, de straten ook minder stinken. In ieder geval, wanneer je ook naar Murcia gaat, is de kans veel groter dat het niet regent dan wel. Tot nu toe heb ik nog nooit een plaats absoluut afgewezen en dat is nu ook niet zo. Ik denk dat Murcia gewoon mijn ding niet is, maar misschien wel dat van jou. Laat het me weten!

Zijn er steden waar jij een haat-liefde-relatie mee hebt?

Barcelona, La Ciutat Sense Temps

In de tweede helft van juli ging ik zoals gewoonlijk met mijn papa en broer op reis. Aangezien we daar momenteel een huis aan het bouwen zijn, was het logisch dat we, net als vorig jaar, naar Spanje gingen. De tocht verliep echter niet zoals verwacht…

Na ons korte bezoek aan Collioure begonnen de problemen. We waren net een klein half uurtje voorbij Barcelona toen onze auto opeens een raar geluid begon te maken, vermogen verloor en begon te beven. Natuurlijk zijn we meteen de eerstvolgende afrit van de snelweg af gereden. Er bleek inderdaad een probleem te zijn met één van de cilinders van de motor. Dat wist een lokale garagist in the middle of nowhere – een stadje genaamd Gelida – ons te vertellen.

Na bijna zes uur telefoneren, wachtend in de schaduw (en soms in de zon) zonder eten, kwam er eindelijk hulp. Onze wagen werd getakeld en in de luchthaven van Barcelona konden we een vervangwagen ophalen. (Er is nog veel meer gebeurd, maar ik zal jullie de hele uitleg besparen. Maar zo zie je maar dat het allemaal op korte tijd kan mislopen.)

“Barcelona, la ciutat sense temps” – Enrique Moriel (Barcelona, de tijdloze stad )

Eerst stelde men voor onze auto naar Terrassa te laten voeren, maar aangezien we even dicht bij Barcelona waren (ook al was dat dan in de tegengestelde richting van waar we naartoe moesten), heb ik ervoor gepleit daarheen te gaan. Het was zaterdagnamiddag – weekend dus – en niemand zou tot maandag iets aan onze wagen doen. Maar toch, waar kan je nu beter in panne vallen dan in Barcelona?

Natuurlijk, Barcelona ligt nog altijd in Spanje. En iedereen kent de manier van werken van Spanjaarden (en hun heilige siësta bijvoorbeeld). Van de positieve kant bekeken, zes dagen zouden we uiteindelijk vastzitten in Barcelona. Ik had eerlijk gezegd nooit gedacht dat ik hier in 2014 nog eens naartoe zou gaan na mijn Erasmus daar in het eerste semester van dit schooljaar!

Onze voormiddagen bestonden voornamelijk uit uitslapen (het is en blijft immers vakantie) en telefoneren om te horen hoe ver ze al zaten met de auto, zodat we wisten wat we die dag konden doen. We wilden immers niet aan de andere kant van Barcelona zitten als we dan eindelijk onze auto mochten gaan halen. Tegen de vroege namiddag wisten we dat dan en konden we eindelijk naar buiten.

Natuurlijk was ik in mijn element. Ik kon van dingen vertellen wat ze waren en waar ze zich bevonden – ook al was dat wat moeilijker omdat we nooit met de metro gingen. Het hotel dat we hadden gekregen, Catalonia Catedral, bevond zich midden in het centrum, net tussen La Catedral en Portal d’Angel, die uitkomt op Plaza Cataluña. Alles lag min of meer op wandelafstand, dus dat is dan ook wat we hebben gedaan: wandelen.

Plotseling op concertjes botsen

Potje watermeloen van de Boqueria

Aangezien het historisch centrum van Barcelona dat ook echt is – historisch bedoel ik dan – is het telkens raar om uiteindelijk in modernere delen van de stad terecht te komen. Ik ken Barcelona ondertussen redelijk goed, maar elke keer word ik toch weer door haar diversiteit overrompeld.

We hebben onder andere een wandeling langs de kustlijn gemaakt, gegeten en gedronken in Bestial en de nieuwe, bijhorende bar Palmito (wat er gezelliger uitziet dan het lijkt). Bij het avondeten moesten we naar binnen spurten omdat het opeens vanuit het niets begon te regenen. Zo is gebleken dat het binnen in Bestial minstens even gezellig is als buiten. We brachten opnieuw een bezoekje aan CDLC (Carpe Diem Lounge Club) en aten in restaurants die prijs-kwaliteit echte aanraders bleken: Arcano, La Cañete en En Ville. Supergezellig en leuk personeel ook. Na al die tijd heb ik ook eens in het Hard Rock Café van Barcelona gegeten! Is het al dat aanschuiven in de zon waard? Misschien niet. Maar mijn broer en ik wilden er heel graag heen.

Mijn broer en ik in Beach Bar Palmito

Het gezellige restaurant Arcano, verstopt in El Born

Genieten van een Cava Sangria

Overheerlijke tapas in Bar La Cañete, in een zijstraat van de Ramblas

Verder heb ik het andere deel van Parque de la Ciudadela eindelijk eens bezocht en heb ik mijn vader mee genomen naar Sitges, terwijl mijn broer voor zijn herexamens studeerde.

Al bij al hebben we het beste gemaakt van ons verblijf in Barcelona, een verblijf van pure onzekerheid – onzekerheid over de staat van onze wagen en zo dus ook over onze verblijfsduur. Soms is positief blijven het enige wat je kan doen. En dat is net iets makkelijker in gevallen zoals dit, een geluk bij een ongeluk.

Waar zou jij wel eens willen stranden als je gedurende een week met je auto in panne valt?

Magisch plekje in Zuid-Frankrijk: Collioure

Wie had ooit gedacht dat je in een filmset terecht zou komen in een onbekend stadje in Zuid-Frankrijk, net op de grens met het Spaanse Catalonië? Wel, ik niet.

Alsof het door Disney gecreëerd is, lijkt Collioure recht uit een sprookjesfilm te komen. Ondanks de souvenir-, bikini- en prullariawinkeltjes kan een stad niet authentieker zijn. Door de smalle straten struinen, glimpen van de Middellandse Zee opvangen en lekker gaan eten zijn dingen die je in Collioure zelf kan doen.

Daarnaast is er ook een bijzondere wandeling langs de kliffen, waarlangs je de inhammetjes met verstopte keienstranden kan spotten. Beginnend in Collioure, wandel je gedurende 6,5km langs Le Racou tot in Port Argelès. Je kan dan met de boot terugkeren.

Je hoeft geen speciale bergschoenen te gaan kopen voor deze wandeling, maar goede wandelschoenen zijn aangeraden – ter verduidelijking: voor mij zijn Converse goede wandelschoenen. Je moet hier en daar wat heuvels beklimmen en die hebben niet allemaal goed aangelegde wandelpaden.

Collioure is het allermooiste bij zonsondergang. De zee, klokkentoren en huisjes krijgen dan een mooie gloed in het licht van de ondergaande zon. Als tussenstop (van twee dagen) onderweg naar Spanje is Collioure perfect. Het is ook zeker een bezoekje waard als je je om andere redenen in de buurt bevindt.

//
Wat is jouw favoriete tussenstop onderweg naar Spanje (of ergens anders)?

Share this:

Vind ik leuk:

Foodies die houden van Spaanse tapas

Meer lekkers voor onze foodies!

Share this:

Vind ik leuk:

Week 3 – Road trip in Spanje

Nerja, Costa del Sol

Frigliana, Costa del Sol

Maro, Cerro Gordo, La Herradura, Punta de la Mona

Moraira, Cabo de Nao, Javea, Denia

Share this:

Vind ik leuk:

Week 2 – Road trip in Spanje

Santiago de la Ribeira

Natuurpark Calblanque

Faro de Cabo de Palos

Cartagena

Share this:

Vind ik leuk:

Week 1 – Road trip in Spanje

Llança, Catalonië

San Pedro del Pinatar, Murcia

Share this:

Vind ik leuk:

Calblanque

Cabo de Palos

La Manga

Share this:

Vind ik leuk:

Augustus 2013

September 2013

Oktober 2013

November 2013

December 2013

Januari 2014

Februari 2014

April 2014

Juni 2014

Juli 2014

Augustus 2014

Share this:

Vind ik leuk:

1. Vanuit Murcia stad kan je perfect de provincie verkennen

2. Murcia stinkt, net als Brussel en ik hou niet van Brussel

3. De zomerse hitte die té heet is

4. Het is er té kalm

5. Het is historisch, maar het boeit niet

6. Spaans leren in Murcia? Bullshit.

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk:

Share this:

Vind ik leuk: