Adventure in India: Rock Climbing & Abseiling in Jamshedpur

Voor Nederlands, klik hier

During my trimester studying in India, our group went on a survival camp in Jamshedpur in a state called Jharkhand. Here, I lived through the Tata Steel leadership and survival camp.

It was also in the middle of nowhere that I got to cross of two things on my bucket list that I didn’t even think myself capable of doing. I’m sorry I don’t have any original photo material but I didn’t feel comfortable bringing any electronics on a survival camp!

Abseiling

I have to admit, there are a lot of adventure sports on my bucket list (also abseiling), but I didn’t really know what it was. It just sounded cool, you know?

Abseiling is when you rope down against a flat surface, such as a rock face. It was not at all hard and a fun thing to try. It looks quite cool, really.

abseiling india jamshedpur

Source: Pexels

The funnest thing about this experience was convincing my friends with fear of heights to try out this activity. This was, after all, a group experience and helping each other reach our goals was the main objective.

Rock Climbing

Also, I got to go rock climbing (or should I say bouldering?). We were taught some valuable rock climbing techniques like the chimney, where you climb up or down a narrow crack in between two rock faces. The only gear we used was a helmet, our brains, our hands and our newly acquired climbing techniques. Good thing we had some experienced guides to show us how to do it. Fun fact: each one of our guides has reached at least one of the Seven Summits.

Rock climbing was such a liberating experience, because again, even though it was on my bucket list, I never thought myself capable of doing it, let alone enjoy it!

rock climbing india

Source: Unsplash

This time as well, I helped my team members conquer heights and their fear of small & narrow spaces. It was a great adventure! This was definitely out of my comfort zone and I did get some scratches and stuff, but that was nothing compared to the feeling we all got when we reached the top of the mountain!

Which adventures sports are on your bucket list? Would you go rock climbing and/or abseiling?

Avontuur in India: Bergbeklimmen & Abseilen in Jamshedpur

For English, click here (soon!)

Tijdens mijn trimester op een Indische business school, ging onze groep op survival kamp in Jamshedpur in de staat Jharkhand. Hier overleefde ik het Tata Leadership & Survival Camp.

Het was in the middle of nowhere dat ik de kans kreeg twee nieuwe activiteiten van mijn bucket list te schrappen. Twee dingen dan nog waarvan ik stiekem dacht dat ze eigenlijk echt niets voor mij zouden zijn.

FYI: Aangezien ik op overlevingskamp was, heb ik geen elektronica meegenomen en dus ook geen originele beelden kunnen maken.

Abseilen

Eigenlijk staan er best veel avontuurlijke activiteiten op mijn bucket list. Zo ook abseiling, al wist ik niet echt wat het inhield maar het klonk wel cool, haha.

Abseilen is wanneer je met behulp van een klimmerstouw tegen de vlakke wand van een rots naar beneden daalt. Het was eigenlijk minder moeilijk dan ik dacht en ook wel een leuke ervaring. Het ziet er vooral cool uit vind ik!

abseiling india jamshedpur

Source: Pexels

Wat in feite het meest memorabele was voor mij, was mijn vrienden met hoogtevrees overtuigen om het abseilen toch eens een kans te geven. Het was uiteindelijk een leiderschapscursus en elkaar helpen om onze doelen te bereiken was uiteindelijk de bedoeling.

Bergbeklimmen

Ik had ook de kans om de bergen in de buurt te gaan beklimmen. Ik denk dat het juiste woord boulderen is. We kregen eerst enkele technieken aangeleerd. Het bijzonderst was de schoorsteen techniek, waarbij je omhoog of omlaag klimt in een smalle kloof tussen twee rotsen.

Het enige materiaal dat we gebruikten was een helm, onze handen, ons gezond verstand en de nieuw aangeleerde klimtechnieken. Al maar goed dat we opgeleid werden door ervaren klimmers! Ze hadden allemaal minstens één van de Seven Summits bereikt.

Bergbeklimmen was een adembenemende ervaring voor mij. Het stond dan wel op mijn bucket list om eens zoiets te doen (ik deed eerder al een Via Ferrata in de Ardennen) maar ik had nooit gedacht dat ik het ook leuk zou vinden!

rock climbing india

Source: Unsplash

Ook deze keer, eenmaal ik ontdekt had dat ik hier eigenlijk best wel goed in was, hielp ik met veel ijver mijn klasgenoten hun angsten overwinnen tot aan de eindmeet.

De hele ervaring was zeker out of my comfort zone. Ik liep ook wat krassen en builen op. Maar dat gevoel als je de top van de berg bereikt is onbetaalbaar!

Welke avontuurlijke ervaring staan er op jouw bucket list? Zou jij wel een willen boulderen of abseilen? 

I Survived a Survival Camp in the Middle of Nowhere

Voor Nederlands, klik hier

3CMGM-Tata-Camp-Survival-India

In February, it was a Monday like any other, the 3CMGM class got on the train for a ten-hour ride to… the middle of nowhere. Why? To test our leadership qualities during a survival camp.

Even before classes had properly started this school year, we had already gone for a teambuilding weekend in de Hoge Rielen. However, this was nothing compared to what was yet to come.

After the night journey to Jamshedpur, which was followed by a bumpy ride in a bus where we saw civilization disappear further and further behind us (and with it went phone reception as well), we arrived at a place that looked a bit like the cages of the African animals in the Zoo of Antwerp or Planckendael. Rocks were sticking out of the ground here and there. Quite central was a big pond. A few buildings were spread out as far as I could see. One of them would be the building where we would store our stuff to protect it from people with bad intentions and the climate. And besides this… there was nothing but nature.

I already said it in my article about the trip to de Hoge Rielen, but I don’t think you need a real reminder that I am a total city girl, right?

The first assignment that was waiting for us after breakfast was to pitch our tents on concrete blocks. With the help of the guides that actually went quite well. Next, we were divided in teams in which we were supposed to do all future tasks and exercises. Each day, one person in the team would be assigned the leader by its members. This person was supposed to make the final decision when the members can’t reach an agreement for example. Seeing as most guides didn’t speak (proper) English, some of our Indian batchmates had to take the lead more often than usual.

So what kind of things did they make us do I hear you thinking?

There was an obstacle track that we did twice against the clock. I went all out at this! I used to spend my childhood summers in the woods, climbing on and off stuff, building forts and stuff like that. But now I wasn’t alone of course: I had a team to think about. I knew that our weakest aspect wouldn’t be in the physical, but rather in the mental department. Communication – I was convinced that this was going to be our road blocker. And it was.

The obstacle track started with two ski-like sticks on which we had to stand all six of us together to get to the other side. Yeah, we sucked at this part. It is obviously an exercise that requires communication. Fortunately, the other obstacles went a lot better and we were able to catch up on lost time. Between two ropes we had to climb to the other side between two trees, we climbed over a 5m high wall made of car tyres, we climbed through a car tyre (and, man, those are heavy!), we crawled through some improvised, narrow tunnels (one was made of barbed wire) etc. And all of this was timed of course.

Even though our strategy was on point, the first exercise kept causing us to become second in the ranks. On top of that, I was also incredibly stiff after every round because I really put my everything into it. But how much fun it was to let go like that!

Other activities that we did included a death ride (which I did twice because I had to support and encourage a fellow batchmate with fear of heights), abseiling (that was a first for me!), some kind of treasure hunt, and (the thing I liked most) rock climbing.

Even though I don’t like to climb on ladders for example, I don’t have a fear of heights. Granted, rock climbing wasn’t exactly on my things-to-do-before-I-die list. Together with our guide, a woman who has climbed a couple of famous summits (including Mount McKinsey!), we quickly picked up some handy tricks that would help us climb the rocky hills that surrounded our camp. Even though I wasn’t a mountain goat like some of my male batchmates (who thought they were invincible I think), I got quite the hang of it. I think the reason why I enjoyed this activity so much is because I could never ever have thought that I could like doing something like this… let alone be not too bad at it either!

During all these exercises I learned to be patient and to assess my teammembers’ skills better. I learned to explain my ideas in such a way that everyone can understand them and to compromise when we couldn’t agree. In addition, being a true individualist, I learned that it might be good to wait a bit for my team to catch up with me and offer a helping hand instead of going off on my own. In hindsight, these also seem to be qualities a true leader should possess.

This survival camp was about much more than just the physical. It is more about exploring your mental capabilities. How do you deal with teammembers in stressful and tiring situations? Of course not everything went smoothly. Day four is the best example of that. I realized quite early on that the water activity day was not for us. When this seemed to be even worse than I imagined, I even got angry at one point. But I guess that’s part of the game. I learned from this that I still have difficulty letting go sometimes, and this is a key learning point this year.

After the rafting, which was one of the water activities, we got one final assignment in the evening: cook our own meal. So this is where I was probably the weakest link in the group. Which I openly admitted. I helped out with peeling potatoes and vegetables, and handing over the cooking utensils, but for the rest I stayed out of everyone’s way to avoid forest fires or explosions. (No, I really am not exaggerating.) May I also add that this is the only activity that didn’t leave me with any scars?

Completely and utterly exhausted we arrived back at XIMB on Friday after that same train ride. But we were a few life lessons richer than before. My batchmate Ashley listed some on her own blog and some of these apply to my experience as well. For example, that the feeling of having succeeded at a tough task is much more valuable when it has been accomplished in a group, or that it is okay to be weak at something because other people in the group will compensate for you where you have to do it for them. And also, that you can only say that you really can’t do something after you’ve really tried (and I even wanna bet that you will succeed anyway).

Very few pictures have been taking during this adventure. I mean, what are we supposed to do with expensive phones and cameras during a survival camp, rock climbing and rafting? More importantly, we share these memories and experiences amongst ourselves within the group. Because it is together that we did this and together that we move forward.

Ik overleefde een overlevingskamp in the middle of nowhere

In februari, op een maandag gelijk alle andere, stapte de 3CMGM klas de trein op voor een tien uur durende rit naar… the middle of nowhere. Waarom? Om onze leiderschaps kwaliteiten op de proef te stellen tijdens een overlevingskamp.

Voor de lessen dit schooljaar goed en wel gestart waren, trokken we met de hele klas naar de Hoge Rielen voor een teambuildingsweekend. Dat was echter niets in vergelijking met wat ons tijdens deze vierdaagse trip in India te wachten stond. Na een nachtelijke treinrit naar Jamshedpur, gevolgd door een hobbelige rit in een bus waarbij we de bewoonde wereld steeds verder zagen verdwijnen (alsook de ontvangst op onze gsm’s), kwamen we aan op een plek dat er een beetje uitzag als een stuk land in de dierentuin waar de Afrikaanse dieren verblijven. Hier en daar staken rotsen uit de grond. Centraal was er een grote vijver of een klein meertje en behalve enkele gebouwen waarin we onze spullen konden opbergen en dergelijke werden we volledig omringd door… niets dan natuur.

Ik hoef je zeker niet meer te vertellen dat ik door en door een stadsmens ben?

3CMGM-overlevingskamp-jamshedpur

But first… let me have a chai!

De eerste taak die ons te wachten stond na het ontbijt was de tenten opzetten op de betonblokken. Met de hulp van onze begeleiders ging dat gelukkig heel vlotjes. Vervolgens werden we ingedeeld in teams waarin we alle opdrachten de komende dagen zouden moeten uitvoeren. Elke dag werd telkens één persoon aangeduid die de leiding moest nemen en de knopen moest doorhakken wanneer nodig. Aangezien de meeste begeleiders echter geen Engels spraken, moesten de Indische klasgenoten vaker initiatief nemen dan gewoonlijk.

Wat voor dingen hebben we zoal gedaan?

Er was een hindernissenparcour dat we twee keer aflegden en waarop ik me volledig kon uitleven. Als kind heb ik vele zomers in de bossen doorgebracht, klimmend en klouterend en druk met forten bouwen. Maar nu was ik natuurlijk niet alleen: ik was er samen met mijn team. Ik wist dat onze grootste moeilijkheid niet het fysieke maar het mentale was. Communicatie zou ons grootste struikelblok worden en dat is het ook geweest.

3CMGM-India-Overlevingskamp

Het hindernissenparcour begon met twee latten waarop we met ons zessen naar de overkant moesten “stappen” (of, in ons geval, sukkelen). Dit was voor ons de moeilijkste opdracht omdat het communicatieve coördinatie vergde. Daarna konden we gelukkig tijd inhalen: tussen twee touwen naar de overkant lopen, een muur van autobanden overklimmen, door een autoband klouteren, door een tonnentunnel en een tunnel van prikkeldraad kruipen enz. En dat ook tegen de tijd. We hadden de volgorde van teamleden goed aangepakt, maar de vertraging die we telkens bij de eerste oefening met de latten opliepen, zorgde ervoor dat we beide keren als tweede eindigden. Ik was na de oefeningen ook telkens ontzettend stijf, maar ik genoot er enorm van om me nog eens zo te kunnen uitleven!

Andere activiteiten die we deden waren een death ride (die ik twee keer heb gedaan omdat een klasgenote hoogtevrees had en wat morele steun nodig had), abseiling (de eerste keer dat ik dat deed!), een soort schattenjacht en – dit vond ik het allerleukst – rotsklimmen.

Hoewel ik niet graag op een ladder sta, heb ik over het algemeen geen last van hoogtevrees. Rotsklimmen stond echter niet echt op mijn lijst van things to do before I die. Samen met onze begeleider, een vrouw die toch een aantal summits heeft beklommen (waaronder Mount McKinsey!), kregen we echter al snel enkele technieken onder de knie die ons zouden helpen de rotsen in het kamp te beklimmen. Hoewel ik niet zo’n berggeit was als sommige jongens die, denkend dat ze onoverwinnelijk waren, als gekken sprongen van rots naar rots, genoot ik ongelofelijk van deze activiteit. Ik denk dat dat voornamelijk kwam omdat ik nooit had gedacht dat ik zoiets leuk zou vinden… laat staan het zou kunnen!

3CMGM-rotsklimmen-overlevingskamp

At the top of the rock!

Tijdens al deze activiteiten heb ik geleerd geduldig te zijn en de skills van mijn teamleden beter in te schatten. Ik heb geleerd mijn ideeën op een manier uit te leggen dat anderen precies begrijpen wat ik bedoel en compromissen te sluiten wanneer we niet overeen komen. Bovendien heb ik, als een fervent individueel werker, geleerd dat de dingen soms sneller vooruit gaan door even te wachten en een helpende hand te bieden aan de achterblijvers. Nu ik er zo op terugkijk, lijken mij dat inderdaad kwaliteiten te zijn waarover een leider ook zou moeten beschikken.

Dit overlevingskamp ging niet alleen over fysieke kwaliteiten, maar vooral over mentale. Hoe ga jij om met je teamleden in stressvolle en uitputtende situaties?

Natuurlijk verliep niet alles van een leien dakje. Op dag vier liep het wat minder soepel. Al snel had ik door dat wateractiviteiten niet het sterke punt van ons team waren. Toen dat dan ook effectief zo bleek te zijn, ben ik toch even kwaad geworden. Maar dat hoort erbij. Ik heb eruit geleerd dat ik nog steeds moeite heb om de dingen los te laten, een aspect dat bovenaan mijn lijst staat dit schooljaar als werkpunt.

3CMGM-overlevingskamp

Na het raften – dat was de wateractiviteit – kregen we ’s avonds nog een laatste opdracht: ons eigen potje koken. Hierbij heb ik dan maar toegegeven dat dit dus niet mijn sterkste punt is. Ik hielp met het schillen van aardappelen, het in stukjes snijden van groenten en het aanleveren van water en kookgerei, maar liet de rest over aan meer vaardige groepsleden. En nee, ik heb geen honger geleden! (Bovendien is het de enigste activiteit waaraan ik géén littekens heb overgehouden!)

Compleet uitgeput keerden we op vrijdag met de trein terug naar huis, met een aantal belangrijke lessen op zak. Mijn klasgenote, Ashley, lijstte ze op in een van haar blogberichten. Enkele die er voor mij uitspringen zijn dat het gevoel van iets gepresteerd te hebben des te groter en beter is wanneer je het in groep hebt volbracht, dat het niet erg is om ergens zwak in te zijn want dat compenseer je gewoon op andere momenten met je sterke punten, en dat je pas echt mag zeggen dat je iets niet kan nadat je het geprobeerd hebt (en wedden dat het je uiteindelijk wel lukt?).

3CMGM-overlevingskamp

Hikin’ till we dyin’!

Veel foto’s heb ik niet van dit avontuur. Wat ga je immers doen met dure camera’s op een overlevingskamp of met een gsm tijdens rotsklimmen en raften? We delen echter al deze herinneringen met elkaar binnen de groep, dus vergeten doen we zeker niet!