1 jaar bloggen: een reis terug in de tijd

Ik kan het bijna niet geloven! Ik heb

dit project maar liefst een volledig jaar volgehouden en ik heb het me nog geen enkele keer beklaagd.
zoveel gezien en gedaan de afgelopen twaalf maanden dat ik het zelf amper besef.
de smaak goed te pakken en wil ik er graag nog een jaartje bij doen!

Voor mij is het heel leuk om alles eens op een rijtje te zetten. Terugkijken naar foto’s is iets waar ik me af en toe mee bezig hou en ik wil jullie graag een terugblik gunnen in de laatste twaalf maanden van mijn leven.

Laten we terug in de tijd gaan, naar 28 augustus 2013.

Augustus 2013

Tot de dag voor mijn vertrek heb ik gewerkt, maar daarna vertrok ik voor 5 maanden op Erasmus naar Barcelona! Hier had ik 4 jaar naar uitgekeken en nu was het moment eindelijk daar. In twee keer legden we de 1200km die zich tussen mijn thuis en Barcelona bevinden af. Ik kreeg nog enkele dagen de tijd om afscheid te nemen voor ik in trok bij mijn gastmoeder, Cristina. Die werden volop benut!

September 2013

Terwijl ik gewoon werd aan het beklimmen van de soms zeer steile heuvels in mijn buurt (San Gervasi) leerde ik mijn gastmoeder beter kennen, trok ik naar het strand (niet Barceloneta!) en verkende de buurten die ik al kende in de stad (inside of the comfort zone eigenlijk). Maar ik begon mezelf te leren niet bang te zijn om een straat in te gaan waar ik nog nooit geweest was en niet in paniek te raken als ik niet meer wist waar ik was (buiten de comfort zone).

Mijn reisjes begonnen al in de tweede week van mijn verblijf. Het begon met de spectaculaire uitzichten van Montserrat, de witte stranden van Sitges en de kunst in Figueres. Ondertussen verkende ik nog verder mijn nieuwe thuisstad, leerde mijn Amerikaanse gastzussen kennen en bereidde me mentaal voor op de eerste schoolweek aan de Universitat de Barcelona (want dat was immers de reden waarom ik überhaupt in Spanje was).

Montserrat

Eind september kreeg ik dan eindelijk – derde keer, goeie keer – de kans om Barcelona’s feestweek bij te wonen: Fiesta de la Merced, de (eigenlijke) verering van de stadsheilige. Daar leerde ik dat Barcelonezen iets hebben met vuur en vuurwerk. Elke gelegenheid is goed genoeg… O ja, en dat ik hun volksmuziek wel even leuk vind, maar er na enkele minuten wel hoofdpijn en genoeg van heb.

De correfoc tijdens Fiesta de la Merced

Ten slotte leerde ik leuke en interessante mensen kennen via Couchsurfing meetings, een eye-opener.

Oktober 2013

In oktober leerde ik dat Spanjaarden altijd tien à vijftien minuten te laat komen en dat ik het daar heel moeilijk mee had (in het begin). Niet omdat ik me eraan ergerde – okeee, jawel – maar vooral omdat ik zélf niet te laat kan komen. Het enige waarin ik uiteindelijk veranderd ben, is dat ik nu op het uur aankom in plaats van een kwartier te vroeg.

Bovendien kan ik vanuit de bron bewijzen dat de lessen in Spanje niet makkelijker zijn dan in België. Het is te zeggen, als het over hun eigen taal en cultuur gaat tenminste. De Engelse vakken waren poepsimpel, maar dat wil niet zeggen dat de professoren met punten smeten. Je moest nog wel steeds je best doen.

Mijn time-management skills werden ook aangescherpt deze maand. Ik had veel lees- en huiswerk, deelexamens enz. Toch slaagde ik erin het te combineren met uitstapjes naar San Pedro del Pinatar, Alicante en Sevilla. Ik zag flamingo’s (in Europa!), woonde een flamencoshow bij, sprong in fonteinen en proefde voor het eerst tinto de verano en montaditos.

De Guadalquivir rivier in Sevilla

Had ik er genoeg van? Absoluut niet! Wetende dat ik beiden aankon – studeren en reizen – boekte ik meteen twee nieuwe uitstappen voor november.

November 2013

De kleerkastwissel – van zomer naar winter – kwam op een passend moment. Mijn eerste uitstap was naar het prinsdom dat Andorra heet. Het was er tien graden kouder dan in Barcelona en mijn dikste trui was niet dik genoeg! Het feit dat ik me er ook nog eens doodverveelde, zorgde ervoor dat ik niet snel genoeg terug naar ‘huis’ kon.

Lissabon was een pak leuker, maar ik heb hier beseft dat je een grootstad niet in 3 dagen kan bezoeken. Ik zal dus nog eens terug moeten… Is dat een goed excuus of niet?! In afwachting van mijn allereerste reis ooit naar Portugal, bezocht ik nog de nabij Barcelona gelegen stad Tarragona, waar de sporen van de bezettingen uit de Oudheid nog duidelijk zichtbaar zijn.

Het Monument of Discoveries, de Vasco da Gama brug en Cristo Redendor in Lissabon

Eindelijk zette ik de stap om eens churros con chocolate te proeven en ik had gelijk: zonder chocolade vind ik ze veel lekkerder, maar ik wilde graag de echte Spaanse wijze beleven. Een andere belevenis was mijn eerste bezoek aan een Barcelonese discotheek, en dat viel absoluut tegen.

December 2013

Na een verkenning van het doolhof in het Parque d’Horta en een weekend in Malaga, waar ik een beginnende bronchitis opliep ondanks dat het 28°C was, bracht ik Kerstmis door thuis in België.

El Muello Uno, de nieuwe wandelboulevard aan de haven van Malaga

Januari 2014

De week van Nieuwjaar bracht ik door in Granada en San Pedro del Pinatar met mijn papa… om af te sluiten in Barcelona met een voetbalmatch van FC Barcelona in Camp Nou! Eenmaal terug bij Cristina, mocht ik met haar familie en beste vriendinnen Drie Koningen vieren, wat in Spanje zowat gelijk staat aan Sinterklaas en Kerstmis samen. En de volgende dag begon het studeren voor de examens… Dat moet natuurlijk ook gebeuren.

Zonsondergang tijdens de match van FC Barcelona.

En dan was het tijd om afscheid te nemen. In tegenstelling tot de anderen ging ik niet mijn favoriete plekjes in Barcelona bezoeken (ik ga er de volgende keer nog wel eens naar toe!). Ik liep wel nog eens de kustlijn af, omdat ik in België nu eenmaal niet zo vaak naar de zee ga, en bezocht een laatste keer Sitges. Het afscheid met mijn Erasmus-vriendinnen vond maar liefst 3 keer plaats, maar jah… zo gaat dat nu eenmaal… Ik kan je vertellen dat ik de nacht voor ik voorgoed naar huis terugkeerde niet geslapen heb.

De boulevard in Sitges

Februari 2014

Niet alleen voor mij zaten de examens erop. Om dat (en natuurlijk mijn terugkeer) te vieren, liftte ik (voor de eerste keer!) met mijn beste vriend naar Parijs. Dit was niet alleen de eerste keer dat ik met een vriend op reis was (en ja, onze vriendschap heeft stand gehouden), maar ook de eerste keer dat ik bestolen werd. Als ik eerlijk ben, vond ik het erger dat ze mijn iPhone hadden gestolen dan als het mijn portemonnee was geweest. Maar goed, moving on!

Op de trappen voor de Scaré Coeur in Parijs

April 2014

Mijn verjaardagsmaand wilde ik spenderen… in het buitenland! Verrassing! April is natuurlijk de maand van de paasvakantie. Ik had de vorige twee maanden mijn werk goed bijgehouden, zodat ik eropuit zou kunnen trekken. En dat heb ik gedaan! Met city trips naar Dublin (in Ierland), Edinburgh en Glasgow (in Schotland) en London (in Engeland) kon ik weer wat hoofdsteden aan mijn lijstje toevoegen. Hoewel het couchsurfen absoluut de beste manier was om de eerste drie steden te ontdekken, was ik toch blij dat ik mijn ‘familie’ in London kon bezoeken. Het kost me heel veel moeite om wat uiteindelijk vreemde mensen zijn te vertrouwen (een goede oefening, hoe dan ook), maar het is altijd leuk om vertrouwde gezichten te zien en goede banden nog extra te verstevigen.

Bezoek aan The Elephant House, waar J.K. Rowling het grootste deel van het eerste boek over Harry Potter schreef

Bezoek aan The Elephant House in Edinburgh, waar J.K. Rowling het grootste deel van het eerste boek over Harry Potter schreef

Juni 2014

Eind juni maakte ik eindelijk eens een echte toeristische wandeling door mijn studentenstad: Antwerpen. Ik hou van Antwerpen, maar hoe geloofwaardig klinkt dat als ik er niet eens deftig mijn weg kan vinden. Daar heb ik na de examens maar eens verandering in gebracht.

Het uitzicht op Linkeroever van aan t’ Steen in Antwerpen

Juli 2014

Na bijna drie volledige maanden in België te zijn gebleven, was de nood om te reizen hoog. Ik had heel erg mijn best gedaan alle promoties in mijn mailbox te negeren en zelf geen reisje meer te boeken. Om mij af te leiden, ben ik voor het eerst in mijn leven met een luchtballon gaan varen. Iedereen zou dat eens moeten doen! Half juli trokken mijn papa, broer en ik richting Spanje. Na een tussenstop in Collioure kregen we problemen met de auto en de dagen dat we onverwacht in Barcelona “moesten” verblijven, bleven maar oplopen. Het was geluk bij een ongeluk dat het toch nog in mijn geliefde Barcelona was! Nadat we onze wagen terug hadden, reden we naar San Pedro del Pinatar, Alicante, Murcia en eindigden in Moraira, nabij Calpe.

Met een luchtballon over België varen

Augustus 2014

Nu is de cirkel weer rond. Net als vorig jaar in augustus werkte ik deze maand in de Starbucks op de luchthaven van Brussel. Ik kan dan misschien niet op reis gaan, maar dan kan ik me nog steeds in tussen de reizigers begeven om de sfeer op te snuiven, niet waar? Ik trok er ook een weekendje op uit om Brussel, Ieper en Kortrijk te verkennen, op uitnodiging van mijn vriend Bart die ik via Couchsurfing in Malaga leerde kennen. Dat kwam goed uit in verband met mijn plan om niet buiten België te reizen deze maand en het was nog leuk ook! Op 28 augustus vorig jaar kwam ik aan in Barcelona en dat is zowat het begin van Claudia Goes Abroad. Ik heb mijn blog zien groeien, maar ik heb ook mijn aantal vriendschappen zien groeien tijdens mijn reizen en de vraag naar Engelse versies van mijn blogposts wordt groter. Daarom start ik in september met Blonde Gone Travel, in de hoop dat ik met mijn verhalen een grotere groep mensen kan bereiken die iets aan mijn verhalen hebben.

Een wandeling over de stadsmuren van Ieper

Dus, ter conclusie:

ik bezocht dit jaar 7 verschillende landen
ik ging ca. 20 keer alleen op reis
ik woonde 5 maanden in Barcelona
ik liftte naar Parijs met mijn beste vriend
én ik haalde mijn Bachelor diploma.

Hoeveel beter kan het nog worden?! Ik ben al benieuwd naar volgend jaar!

Ierland: 48 uur in Dublin

Mijn verjaardag is voorbij, de 21ste lente alweer. Dat moest op een gepaste manier gevierd worden. Ik kocht een vliegtuigticket naar Dublin, de hoofdstad van de Ierse Republiek. Dat was al in maart, dus had ik nog genoeg tijd om te beslissen of ik zou rondreizen in Dublin of zou overvliegen naar het Verenigd Koninkrijk. Ook moest ik nog inschatten hoelang ik zou wegblijven, want de paasvakantie is immers blokvakantie. Uiteindelijk zou ik op 8 april (mijn verjaardag) ’s avonds aankomen in Dublin en 10 april ’s ochtends weer doorvliegen naar Edinburgh, Schotland.

Uiteindelijk was ik dus 48 uur in Dublin. Tijdens mijn vorige reisjes had ik niet bijzonder veel voorbereidingen getroffen, maar aangezien ik nu onder tijdsdruk zat, had ik toch een lijstje opgesteld met dingen die ik wilde doen en ook heb gedaan.

5 Things To Do in Dublin

1. Saint Patrick’s Cathedral

Ik was ruim te laat voor Saint Patrick’s Day dat op 17 maart wordt gevierd. De feestdag is genoemd naar deze kathedraal. Wat houdt dat feest voornamelijk in? Zuipen, onnozel doen, zuipen, feesten, en nog meer zuipen. O ja, en de straten zien dan niet zwart, maar groen van het volk.

Hoewel ik niet binnen ben geweest – er was een mis bezig op dat moment – is de kathedraal vanbuiten ook al de moeite waard om te zien.

2. Molly Malone

Op Grafton Street staat het beeld van Molly Malone, dat haar naam te danken heeft aan het liedje dat je hier kan beluisteren. Sommigen kennen het misschien als Cockles and Mussels of In Dublin’s Fair City. Het beeld staat er sinds 1988. Molly kreeg niet alleen een plekje op een van de drukst bezochte kruispunten in Dublin, maar ze werd ook geëerd met haar eigen feestdag: 13 juni is sindsdien Molly Malone Day.

3. Trinity College

De universiteit van Dublin is gebouwd in 1592, waardoor het de oudste universiteit van Ierland is. Dat wil zeggen dat dit gebouw nog dateert uit de tijd van Elizabeth I! Verschillende delen van Trinity College zijn opengesteld voor bezoekers, zoals de bibliotheek waar je The Book of Kells kan bekijken. Dit boek bevat o.a. vier evangeliën in het Latijn uit de Bijbel. Mede dankzij The Book of Kells is Trinity College de tweede meest bezochte attractie van Ierland!

Natuurlijk had ik geen tijd om binnen te gaan, maar ik heb het wel langs buiten gezien. Eerlijk gezegd had ik ook de tip gekregen dat ik, als ik dan toch maar twee dagen in Dublin was, mijn tijd daar niet aan hoefde te verspillen. Er zijn nog zoveel andere dingen te doen die minder tijd vergen!

4. Kilmainham Gaol

Ten eerste, ‘gaol’ is de Ierse schrijfwijze voor ‘jail’, wat ‘gevangenis’ betekent. Eerlijk is eerlijk, de voornaamste redenen waarom ik hier wel een toegangsticket voor nam en niet naar Trinity College zijn 1) ik wilde altijd al eens een gevangenis binnenin zien en 2) de toegangsprijs voor studenten is €2. De busrit vanaf College Green duurt een kwartier en ik raad een bezoek aan deze gevangenis zeker aan (ook al was het binnen op een bepaalde manier nog kouder dan buiten).

Kilmainham Gaol werd gebouwd in 1792 en is bekend omdat er zoveel Ierse politieke leiders opgesloten werden door de Britten. De cellen waren bedoeld voor 1 à 2 personen, maar zaten propvol met 8 à 9 mannen. Vrouwen en kinderen bleven op de gangen, die wel de gaten voor ramen hadden, maar dan zonder de vensters erin. De bouwers dachten dat de hallen zo goed verlucht werden, zodat ziektes zouden vermeden worden. Natuurlijk was net eerder het omgekeerde van toepassing: toen ik door de gangen liep, waren er wel vensters, maar was het nog steeds steenkoud.

Aan dit kruis werd een verrader geëxecuteerd. Aan de andere kant staat er ook zo’n kruis waar 11 anderen hetzelfde lot ondergingen.

De nieuwe vleugel werd als locatie gebruikt voor zeven verschillende films, waarvan The Italian Job en Indiana Jones er slechts een paar zijn. Vijf andere films spelen zich af in andere delen van de gevangenis.

5. Jameson Distillery

Meest bezocht is waarschijnlijk de Guinness Brewery & Storehouse, maar ik had een goede reden om toch voor Jameson te kiezen: gratis toegang. De prijs om beiden te bezoeken is niet goedkoop, in tegenstelling tot vele andere musea die je bijvoorbeeld kan bezoeken. Mijn host bij wie ik verbleef in Dublin had echter nog een uitnodiging gevonden bij zijn fles Jameson whiskey, die hij een keer cadeau had gekregen. Aangezien zo een bezoek hem helemaal niet interesseerde, mocht ik de oude Jameson Distillery een bezoekje brengen.

Persoonlijk vind ik de rondleiding zijn prijs niet waard. Wat ik wel leuk vond – hoewel ik er niet aan mocht deelnemen – was de whiskeyproeverij, waarbij Schotse, Amerikaanse en Ierse whiskey vergeleken werden. Acht mensen – of moet ik zeggen: mannen – mochten deze tasting uitvoeren en kregen achteraf aan ‘officieel Jameson diploma’ dat aantoonde dat ze nu professionele whiskey-proevers waren.

Nog enkele andere dingen zijn een korte vermelding waard:

Henry en Mary Street lopen op elkaar verder en zijn eigenlijk een ouderwetse winkelstraat gevolgd door een straat arbeidershuisjes.

De Smithfield Chimney Tower in Smithfield Village. Eerlijk gezegd is de enige reden waarom ik er niet ben geweest dat ik de ingang niet kon vinden. Anders had ik wel van een uitzicht over Dublin willen genieten. (Toegang €3,5)

Ik liep elke ochtend en avond onderweg naar mijn verblijfplaats langs Christ Church Cathedral. Net zoals bij de Sagrada Familia in Barcelona voelde ik dan ook de behoefte niet om er ook effectief naar binnen te gaan.

Hoewel ik er zelf niet geweest ben, heb ik vaak gelezen over The Celt, de bekendste Irish pub waar ’s avonds live music gespeeld wordt en dat zowel voor locals als toeristen een geliefde plek is. Zelf ben ik naar The Temple Bar in de uitgaanswijk Temple Bar geweest. Dit is de beroemde rode pub van op de postkaartjes die een van de hoeken van een kruispunt in deze wijk vormt. Het is enorm binnenin en er wordt eveneens live music gespeeld.

Nog een laatste tip: zorg ervoor dat je steeds genoeg klein geld bij hebt als je gebruik wil maken van het openbaar vervoer. De Ieren hebben immers een slimme manier gevonden om wat extra geld uit de zakken van toeristen te slaan: ze geven geen wisselgeld! Een busrit kost €2,35 en wie heeft dat nu steeds exact op zak? Ik niet in ieder geval. Als je niet gepast kan betalen, krijg je een ticketje dat je het resterende bedrag ‘ergens’ kan gaan ophalen. Ten eerste moet je die plek dan nog zien te vinden en ten tweede gaat een toerist die maar 48 uur in Dublin is zich daar niet mee bezighouden. Zoals gezegd, een uitstekende manier voor de Ieren om een centje bij te verdienen!

Ben ik nog iets belangrijk vergeten te vermelden? Ken jij nog leuke plekjes in Dublin of heb je nog iets leuks te vertellen over de bezienswaardigheden die hier opgelijst staan? Laat het dan maar weten in een berichtje achter hieronder!

Pin voor later!

Vandaag vieren we 1000 bezoekers! (spoiler in aantocht)

Sinds maart zijn er meer dan 1000 bezoekers op mijn blog geweest en daar ben ik best trots op! Hoe ga ik ervoor zorgen dat dat er nog eens 1000 meer worden? Door blijven op reis te gaan en jullie daarover te vertellen. Klinkt leuk, al zeg ik het zelf!

Mijn laatste trip is alweer geleden sinds begin februari, toen ik naar Parijs heen en terug liftte. Sindsdien heb ik me op mijn schoolwerk en studentenjob in de Starbucks gestort, zodat ik weer wat centjes en tijd zou hebben om goed van de paasvakantie te kunnen genieten. Dat ik van plan ben om te genieten, dat kan je wel zeggen. Wat staat er op de planning deze twee weken:

8-10 april: Dublin
10-12 april: Edinburgh
12-14 april: Glasgow
15-19 april: Londen

Wat ga ik daar doen? Dat zal je achteraf te weten komen. Ik neem immers geen laptop mee. (Digital detox, ja ja!)

Als je al eens naar één van deze locaties geweest bent en tips hebt, laat dan maar je suggesties achter in een berichtje onderaan. Het is zeer welkom!

Voor de laatste keer dat ik in Londen was, moeten we terug naar augustus 2011. Ik verbleef destijds bij een Nigeriaanse gastfamilie in Zuid-Oost Londen en had echt geluk met hen. De week dat ik aankwam, waren de riots bezig. Voor wie zich dat niet goed meer herinnert: de gebroken etalageruiten en leeggeroofde winkels, de in brand gestoken auto’s, de aangevallen voorbijgangers… Dat was toen. De school waar ik mijn taalstage deed, raadde ons ten zeerste aan om na school zo snel mogelijk naar huis te gaan. Ook vele supermarkten sloten hun deuren al om 14u. Tijdens die week vond ook de Pukkelpopramp plaats, maar dat verscheen slechts 1 minuutje op het nieuws. Heel de namiddag (en vooral avond) lang werden alle beelden getoond van brandende voertuigen en ingeslagen ruiten. Op Twitter werden hulpactie’s georganiseerd. Eén van de ochtenden dat ik onderweg was naar de les kreeg ik een Metro-krant in mijn handen geduwd. De voorpagina werd gesierd door een foto van een menigte mensen met bezemstelen en borstels in de hand: vrijwilligers die mee zouden helpen de ravage op te ruimen.

Bron: boston.com

Waarom rakel ik dit allemaal op? Omdat ik mijn gastgezin opnieuw ga bezoeken als ik in Londen ben. Ik heb hen toen onvermijdelijk heel goed leren kennen, aangezien ik elke avond in de zetel zat, toen zij van hun werk thuiskwamen, omdat ik nergens naartoe kon. Eén van die namiddagen dat ik met mijn laptop in hun woonkamer zat, ontdekte ik dat ik de vraag kreeg van De Standaard om over mijn ervaringen en belevenissen in Londen te vertellen, zodat ze dat op hun website konden plaatsen. Aangezien ik niet beters te doen had – en dat natuurlijk ook wel super vond dat er ‘een artikel van mij gepubliceerd zou worden’ – heb ik daar meteen werk van gemaakt. De volgende tekst is ook effectief op de website van De Standaard verschenen, echter niet zoals mijn (onbewerkte) versie die je hieronder kan lezen:

Zondagmiddag ben ik aangekomen met de Eurostar, wetende dat er ‘iets’ gaande was in Londen, maar niet precies wat. Ik had – voor ik vertrok – niet veel tijd om het nieuws te volgen en wist alleen dat er niet genoeg mis liep om níet te moeten vertrekken. Diezelfde avond stond – zoals hier altijd het geval is – skyNEWS op, een soort FOX van Groot-Brittannië dat je kan bekijken met je skybox (soort digibox). Er werden live beelden getoond van rellen in Zuid-Londen, gebieden waarvan ik toen nog nooit gehoord had. Eerlijk gezegd had ik er toen niet zoveel aandacht voor…
De volgende dag had ik voor de eerste keer school. ’s Morgens vertrok in met de metro naar the city en zag dezelfde beelden als de vorige avond op de voorpagina’s van alle kranten: brandende gebouwen en winkels. Die avond werd mij aangeraden na school meteen naar huis te gaan, voor de veiligheid. Het mag ook wel duidelijk zijn dat dit het meest besproken onderwerp is op school. Volgens mij is het nooit eerder nodig geweest om buitenlandse studenten nieuwe woordenschat aan te leren als ‘riot’, ‘smash and steal’, ‘looting’…
Toen de tweede avond weer ‘riots’ getoond werden op het nieuws, keek ik wat aandachtiger mee. Brixton, Hackney, Clapham, Ealing, Islington, Lewisham… Elke plek zocht ik meteen op op Google Maps om te kijken hoe ver deze plaatsen verwijderd waren van mijn huis – ik verblijf bij een gastfamilie – of school. De meeste plaatsen zijn op z’n minst ongeveer 20 minuten verwijderd – ca. 10km. Het dichtstbijzijnde was Ilford, 5 minuten – of ca. 2.5km – van mijn verblijfplaats. Ikzelf heb er niets van gemerkt.
Dinsdag wilde ik na school nog snel even naar de supermarkt, maar deze was al gesloten om 14u, net als vele andere winkels buiten the city center.
Ook vandaag (10/08) is het weer groot nieuws. Weer staan de eerste 10 pagina’s van de metrokrant vol met foto’s, verhalen, getuigenissen, opinies over de riots. Er wordt nu ook voor het eerst gevraagd of je iemand op de foto’s herkent. Je moet dat dan zo snel mogelijk melden aan de politie. De inwoners van Londen dringen aan op een curfew – een avondklok – want het zijn vooral kinderen die het nodig vinden om de politie te bekogelen met afval en bakstenen en om gebouwen en winkels plat te branden na ze te hebben leeggeroofd. Zo kunnen ouders controleren dat hun kids er niet bij betrokken zijn. Mijn gastmoeder bijvoorbeeld, belt constant met haar petekind om te controleren of hij nog thuis is en of zijn gsm is uitgeschakeld, zodat hij niet eventueel onder druk zou kunnen worden gezet door zijn vrienden.
Gisteren zijn er in de buurt een paar autoalarmen geactiveerd, maar verder is er niets bizars in mijn buurt gebeurd. Ik juich natuurlijk nog niet te luid, want je weet maar nooit. Mijn hoop komt van het idee dat er geen winkels zijn in een straal van 2km.
Het is denk ik wel duidelijk dat de Londenaars helemaal ondersteboven zijn van de gebeurtenissen van de laatste vijf dagen. Niemand kan het geloven. Ik zit in een klas met mensen vanuit heel de wereld en zij leven mee met de bevolking van de stad, indien zij zoiets al hebben meegemaakt (een jongen afkomstig uit Bangkok bijvoorbeeld). In mijn klas woonde er een meisje dichtbij een tankstation dat ze in brand hebben willen steken, maar uiteindelijk hebben ze het gewoon geplunderd. Een andere jongen werd benaderd door een groep kerels die zijn rugzak eisten en ermee wegliepen. Deze klasgenoot zit momenteel zonder identiteitsbewijs…
Mijn familie weet dat ze zich geen zorgen moeten maken. Ik houd ze goed op de hoogte en ga niet ronddwalen waar ik beter niet kan komen. Al zullen de highlights in Londen moeten wachten tot dit weekend. Dat het eerst maar wat rustiger wordt! En nu huiswerk maken…

The Brooms Brigade Bron: The Guardian

Dat gezegd zijnde, wil ik ook graag nog iets anders met jullie delen. De laatste weken dacht ik vaak aan mijn blog en dat er nu maar weinig op zou gebeuren aangezien ik tijdens de lesweken niet zoveel tijd heb om op reis te gaan. Ik zal je heel mijn gedachtegang besparen, maar het komt erop neer dat ik tot de conclusie kwam dat er in België ook veel leuke steden zijn. Antwerpen bijvoorbeeld. Als studente kom ik daar bijna elke dag en dat is gewoon veel dichterbij en bereikbaarder is dan Malaga bijvoorbeeld. Dus waarom niet eens iets over Antwerpen? Daarom heb ik besloten af en toe ook iets over Belgische plekjes te schrijven, zodat niet alleen ik maar ook jullie aanraders aan elkaar kunnen doorgeven.

Aan al die mensen die mee hebben gezorgd voor die 1000 bezoekers: ik hoop dat jullie van mijn blogberichten genieten en ze zullen blijven volgen en in ruil beloof ik dat ik mijn best zal doen om voor jullie enkele minuten leesplezier te bezorgen, zo once in a while.

Tot over twee weken!